Onbewust loop ik naar het huis van Liv en voordat ik het doorheb, sta ik er al voor. Wat twijfelachtig loop ik het tuinpad op en blijf met een kleine zucht voor de voordeur staan.

Ik bijt even op mijn lip en kijk door het grote raam naast de voordeur naar binnen. Liv ligt in bed met haar ogen dicht. Zou ze slapen?

Ik sluip naar het raam en klop dan zacht aan. Het meisje doet haar ogen open en kijkt me aan. Ze vernauwt ze en kijkt boos naar me. Ik bijt weer op mijn lip en vorm met mijn lippen dan een woord.

'Sorry.'