I have a survivalist mentality
That's a part of who I am and it won't go away
Sometimes I take a break from reality
Dreaming bigger things than what is given to me today
There's a war going on and it's within myself

Too humble to break down and ask for any help

- Jade Slatyer

----

Het enige wat ik de rest van de avond aanhoor is het gelach, gezoen en geklef van wel meer dan vijftig andere jongeren om ons heen. Noah en Liset zijn druk in gesprek.

"Weet je, ik vind dat jongens tegenwoordig gewoon al zo snel ontevreden zijn," zegt ze, "Ik kan maar niet begrijpen wat jullie er zo moeilijk aan vinden." Ik knik, want ik ben het met haar eens. Noah lijkt constant een beetje afwezig en ongeïnteresseerd.

Hij is stevig gebouwd; niet te dik en niet te dun. Gewoon de juiste lengte voor zijn gewicht. Hij heeft blond haar wat nog net zijn wangen aan beide kanten van zijn gezicht raakt. Het zit vol volume. Zijn stijl is volkomen anders dan die van Phill en Aiken. Zijn kleding is netjes. Stoer, maar op een andere manier. Zijn ogen zoeken de donker geworden lucht af.

"Jaim, je weet zelf dondersgoed dat het andersom is," gaat Phill tegen haar in, "Jullie zijn juist het probleem. Weet je hoe moeilijk het is om Taylor Lautner te overtreffen?", vraagt hij serieus. Ik giechel om zijn humor.

Phill is een jongen die daadwerkelijk geeft om sarcasme, daar ben ik nu wel achter. Ik vind hem nog steeds vreemd veel lijken op Luke, maar ik weet dat hij het niet is. Het is vreemd. Hij heeft dezelfde ogen, dezelfde haarkleur en dezelfde bouw. Toch is hij het niet.

"Wat denk jij Sky?", vraagt hij aan me. Ik haal mijn schouders op.
"Ik zou het niet weten," zeg ik, "Ik ben er nooit zo mee bezig, al vind ik Lautner wel een beetje hooggegrepen hoor." Jaymie knikt goedkeurend. Ze geeft Phill een speelse duw en lacht hard en onbedaarlijk.

"Sky heeft gewoon gelijk," zegt Aiken dan, "Jullie zijn hier allemaal gewoon veel te veel mee bezig." Ik schud ongelovig mijn hoofd en laat me op mijn rug zakken. Ik heb in een lange tijd niet zoveel lol meer gehad.

"Nou, Liset en ik moeten maar weer gaan. Morgen hebben we tentamens en ik ben pas op de helft. Stomme rechten," klaagt Noah. Hij heeft groot gelijk. Ik moet binnenkort ook maar eens beginnen met het leren van mijn tweede schoolexamens. Aiken staat op en zegt Liset en Noah gedag.

"Dan had je ook geen rechten moeten gaan doen sukkel," lacht hij. Noah schud zijn hoofd en antwoord.
"Ik dacht dat we het eens waren over het feit dat onze band een grote flop was," zegt hij. Noah zat ook in Aiken's band?
"Regret? Oh, ik vond het wel goed klinken hoor!", zeg ik enthousiast. Phill, Noah en Aiken lachen alle drie tegelijkertijd om mijn opmerking.

"Pft, natuurlijk Sky. Dat meen je ook echt," zegt Aiken. Ik schud mijn hoofd in ongeloof. Liset en Noah zwaaien wanneer ze richting de parkeerplaats lopen.

Op de een of andere manier lijken de ogen van Phill wel van staal wanneer dit gebeurt. Onbuigbaar en op een punt gericht: mij. Voor ontelbare minuten die wel uren lijken te vormen staart hij me aan. Waar herkent hij me van?

De zon is ondertussen al onder gegaan, maar toch schijnt het licht van de maan zo door de doffe wolken heen en verlicht zo de rest van het grasveld waar nog 5 andere gezellige groepjes jongeren over gebleven zijn. Ze vieren het weekend.

''Wat maakt deze happening nou eigenlijk zo speciaal?'', vraag ik, waardoor ik de ijzige stilte verbreek die er al meer dan tien minuten hangt.

Aiken staat op en klopt zijn kleren af, daarna laat hij zich naast me neervallen en schuift afwezig wat heen en weer op het geblokte picknickkleed.

''Het gaat erom dat je het leuk hebt samen en alles even vergeet," zegt hij. Ik kan een lach niet onderdrukken.
''Je ruilt je zorgen in voor vrijheid," voegt hij eraan toe.

Maakt hij nou een grapje? Hij klinkt zo poëtisch. Ik moet spontaan lachen om wat hij zegt. Ik kan mijn lach amper onderdrukken.

''Wat lach je nou rups?'', vraagt hij serieus. Zijn ogen staan geconcentreerd. Hij probeert zijn speelse stem iets wat te onderdrukken, maar dat is duidelijk mislukt.

''Het klinkt alsof je het recht uit een boek haalt. Daarbij, sommige dingen kun je niet vergeten en anderen hebben nou eenmaal geen vrijheid," maak ik duidelijk. Aiken kijkt me verbaasd aan. Zijn ogen wijd opengesperd.

"Niemand is ooit tegen me inge-", ''Aik, volgensmij begrijpen we het wel. Nadere toelichting is niet nodig. Dat kun je opschrijven in je boek'', onderbreekt Jaymie zijn woorden. Ze trekt haar benen op en grijnst.

"Jaim!", roept hij hard. Hij schrijft een boek?

"Je schrijft een boek?", vraag ik verbaasd. Ik had hem niet op die manier geïnterpreteerd. Hij rolt met zijn ogen en knikt beschaamd. Ik besluit door te vragen.

"Waarover? Hm?", vraag ik. Ik ga rechtop zitten en wissel vragende blikken uit met Jaymie. Ze haalt haar schouders op.

"Dat moet je mij niet vragen. Hij vertelt het aan niemand," zegt ze. Ik draai me om naar Aiken, die doodsblikken Jaymie's kant op zend.

"Gewoon. Het gaat over onze samenleving. Niet meer en niet minder," zegt hij. Hij slaat zijn armen over elkaar heen en staat dan op. Jaymie trekt haar haren naar achteren en grijnst opnieuw.

Aiken staat abrupt op en wenkt Jaymie woedend met hem mee te lopen. Angst borrelt op in mijn onderbuik. Pas wanneer Jaymie opstaat en ze samen met Aiken het grasveld afloopt merk ik op dat Phill er nog steeds is.

- (aanpassingen)

''Sky, waarom schrok je net zo van me?'', vroeg hij. Hij schoof wat dichter naar me toe, waardoor ik uit reflex een beetje meer naar het uiteinde van het kleed toe kroop en mijn nog altijd prachtige gymbroekje wat naar beneden trok.

''Je deed me aan iemand denken, gewoon een misverstand'', zei ik waarna ik hem probeerde met een glimlach te overtuigen dat alles goed was. ''Heeft die iemand misschien de naam Luke Keslton?''.

Bij die naam sloeg mijn hart een slag over. Hoe wist hij dat? ''Niet bang zijn Sky, ik denk dat ik wel weet wat hier aan de hand is'', zei hij. Hij reikte met zijn hand naar mijn arm. Toen een van zijn vingertoppen langs mijn onderarm streek vulde mijn hoofd zich met beelden. Beelden van Luke. Zijn oceaanblauwe ogen. De nacht dat alles in het 100 was gelopen. De dag waarop ik had vastgesteld Luke Keslton te haten, en hem nooit meer een blik waardig te gunnen.

Snel trok ik mijn arm terug en keek hem met angstige ogen aan. ''Hoe ken je hem?'', vroeg ik in paniek. ''Wat weet je van hem?'', was mijn tweede vraag. Ik wilde opstaan maar werd beetgepakt door 2 stevige armen van Phill. Hij trok me het kleed op. Ik schopte en zwaaide wild om me heen met mijn armen.

''Blijf van me af alsjeblieft. Laat me met rust Luke!'', schreeuwde ik. Bij die naam ketende hij zijn armen om me heen. Een warme bries adem vloog langs mijn oren. Op dat moment besefte ik dat hij me in een knuffel getrokken had. Hij wilde me helemaal niets aandoen?

Lastig ademend liet ik me in zijn armen vallen. Elke aanraking veranderde in een wanbeeld van mij en Luke. zijn gezicht, zijn lippen, het zand. ''Stil maar Sky, ik ben Luke niet, je bent hier veilig'', zei hij. Hij wreef met zijn handen over mijn rug en trok mijn hoofd over zijn schouder heen alsof ik een kleine baby was.

Langzaam veranderde mijn dikke tranen in een stille snik, tot alle haat en pijn zich terugduwde. Zo mijn hart in. Voetstappen slenterden naar me toe. Toen ik omhoog keek glinsterde de zilveren lip piercing van Aiken in het maanlicht zo fel, dat mijn ogen haast verblind werden. Zijn blik stond angstig, toen bezorgd, en toen boos gericht op Phill.

''Gast, waarom huilt ze?'', vroeg hij verbaasd. Hoe ging hij dit verklaren?

''Ik denk dat ik weet over welke Luke Sky het heeft. Maar wat ik wel zeker weet is wat hij met haar heeft gedaan..'', maakte hij zijn zin af. Aiken leek niet te weten wat hij met deze informatie moest doen. Jaymie verscheen achter hem en maakte een -wat is hier nou aan de hand- gebaar met haar handen richting Phil en Aiken.

Phill liet me los en stond op. ''Aiken, we moeten praten'', zei Phill tegen hem. ''over Luke Keslton'', voegde hij vastberaden toe aan zijn verhaal. Hoe kende Phill hem, en Aiken al helemaal! Ze waren nota bene net verhuisd!

Aiken en Phill wisselden blikken met elkaar uit. Ik kon niets halen uit de geschokte gezichten die voor me stonden. ''Kan iemand me misschien uitleggen hoe jullie Luke..'', ik slikte, ''Keslton kennen?'', vroeg ik.

''Aiken, breng Sky naar huis. Leg haar onderweg maar uit hoe en wat.'', zei Phill. ''Sky'', Phill richtte zijn gezicht op mij. ''Ik ben zijn broer'', was het laatste wat hij zei. Toen draaide hij zich om en reed zonder pandon weg van de parkeerplaats. Volkomen verslagen en in de war liet hij me achter.

--------------------------------------------------
Aiken on the picture!