I heard the bells on Christmas Day
Their old, familiar carols play,
And wild and sweet
The words repeat
Of peace on earth, good-will to men!

And thought how, as the day had come,
The belfries of all Christendom
Had rolled along
The unbroken song
Of peace on earth, good-will to men!

- Henry Wadsworth Longfellow

_   

(Ooit afgevraagd hoe Phill eruit ziet als een papa? ^Cute )

Sky's pov;

Ik klem mijn nagels vast in het stoffige oppervlak van de sofa wanneer ik de voordeur hoor dichtvallen. Ik draai me om en staar niets wetend de leegte van de kamer in. Ik weet niet wat ik moet denken.

Aiken probeert zijn handen op mijn schouderbladen te leggen, net als voor heen, maar ik schud ze van me af.
''Nu even niet Aik'', zeg ik. Mijn stem klinkt monotoom. zelfs in mijn eigen mond klinkt het alsof ik eigenlijk niets zeg.

Een nieuwe luidruchtige stem haalt me uit mijn eenzame trance. Pas wanneer zijn voetstappen de kamer in zijn gelopen en zijn stem in enthousiasme afneemt bij wat hij zegt draai ik me om. Thomas!

In een ultiem verlangen rennen mijn voeten zijn richting uit. Ik vlieg hem om zijn hals en haak mijn benen vast om zijn middel. Mijn handen druk ik vast achter zijn rug. Eindelijk kan ik mijn emoties ontladen en laat ik alles gaan. De vertrouwdheid die ik voel wanneer ik hem omhels is rustgevend. Iets wat, daar ben ik achter gekomen, Thomas ook weet te hebben naast Aiken.

Zonder verder iets te zeggen slaat hij verrast ook zijn armen stevig om mij heen.
"Sky.. What happened?", vraagt hij zacht. Het is net alsof ik niets kan verwoorden. Alsof mijn hersenen even vastgelopen zijn. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Aiken met zijn armen over elkaar heen geslagen naar mij en Thomas kijken. De blik in zijn ogen is tamelijk hartverscheurend.

''Ik, weet niet. Thomas ik heb je gewoon gemist. Zo erg!'', zeg ik. Mijn armen trek ik nog iets strakker om zijn middel heen. Ook hij houd me wat steviger vast. Een van zijn handen trekt mijn hoofd in het kuiltje van zijn nek. In een hoek die ervoor zorgt dat ik Aiken's gezicht even niet meer kan zien. Ik heb gewoon de energie niet om hem alles uit te leggen.

Aiken kucht zacht ten teken dat hij het even genoeg vind. Thomas trekt zich terug uit mijn omhelzing en haalt een van zijn handen langs mijn wang. Daarna draait hij zich richting Aiken.

"Asshole, wat heb je nou weer gedaan!?", sist hij. Hij draait zijn hele lichaam naar hem om. Het valt me nu pas op dat hij bijna dezelfde trui aan heeft als Aiken. Zijn zwarte brillen montuur valt niet op zijn neus te vinden. Hij zal wel voor lenzen gekozen hebben. Waarom? Dat weet ik wel.

"Gast wat zeg je nou?! Ik doe helemaal niets. En by the way: ik heb je niet eens uitgenodigd!", zegt Aiken waarbij hij zijn armen in de lucht steekt ten teken dat hij onschuldig is.

"Jaja, dat zal allemaal wel. Jammer voor jou boeit dat me geen reet", zegt Thomas die een dreigende blik naar Aiken opzet.

Aiken schud het commentaar van zich af en loopt terug naar het keuken eiland. Ons passerende pakt hij Thomas' hand op en duwt deze eenvoudig weg van mijn wang.

"Handen voor jezelf houden hè. We willen niet dat opeens iemand iets overkomt om redenen die totaal niet bekend zijn", zegt Aiken sarcastisch waarna hij de laatste pan soep van het fornuis afhaalt en deze richting de gedekte tafel draagt. Daarna volgt stilte. Aiken draait zich opnieuw om.

"Daar bedoel ik dus mee dat ik je arm breek vriend. Echt.", dreigt hij waarna hij de woonkamer uitloopt om, zo denk ik, bij de deur te wachten op Jaymie, Phill, Noah, Lisette, Angela en José.

Thomas lijkt zich niets van Aikens opmerking aan te trekken en duwt een pakje, wat ik nog niet eerder gezien had, in mijn handen.

"Fijne kerst voor jouw en brombeer daar bij de voordeur", zegt hij, waarbij hij me een kus geeft op mijn wang.
"Bedankt Thomas, dat had je niet hoeven doen", zeg ik. Hij glimlacht kwaadaardig.
"Oohh, jawel", zegt hij. Zijn ogen stralen.

Ik trek de strik en het papier gemakkelijk van het kleine vierkantje af en open daarna het pakketje zelf, wat een doosje blijkt te zijn, om in het midden van het stoffen kussentje een snoepring te zien. Gelijk verschijnt er een lach op mijn gezicht.

"Ik had nooit ja moeten zeggen toen je me vroeg of ik later met je wilde trouwen", zei ik. Ik kan mijn lach bijna niet inhouden.
"Ach, nu je Aiken hebt enzo dacht ik laat ik deze maar geven. Close enough toch?", vraagt hij. Ik knik waarbij er een grote glimlach op mijn gezicht verschijnt.

"Laat maar niet aan Aiken zien. Dan word hij jaloers", zeg ik. Thomas lacht.
"Aiken? Jaloers? Nee toch?", zegt hij waarna ik hard begin te giechelen. Opnieuw geef ik Thomas een knuffel. Meerdere stemmen vullen de kleine hal van het huisje waar ik Aiken hoor klagen.

"Phill, ik had je nog zo gezegd om het ijs mee te nemen!", gilt Jaymie.

"Nou sorry, maar een bepaald persoon had alles al opgegeten", zegt Phill.

"Oke oke jongens! Jullie lijken wel een getrouwd stel", roept Aiken waarna vervolgens de deuren openvliegen en Phill, Jaymie en Angela naar binnen komen lopen. Allemaal dressed to impress. Jaymie's buik natuurlijk iets groter dan voorheen. Heel wat groter om zo wel te mogen stellen.

"SKY! Oh mijn god ik houd die vriend van mij niet in de hand. Ik krijg ook altijd de schuld als er wat op is', zegt ze waarbij ze me kort omhelst. Haar haren zijn ingevlochten en ze draagt een fancy  zwarte broek met daarop een rode bloes met een gefrutselde rand.

"Oh joh, dat is niet erg. Ik ben al blij genoeg dat jullie er zijn en je eet voor twee toch?", zeg ik grijnzend terug. Jaymie kijkt me raar aan en zegt dan iets wat me bijna omver blaast.
"Eigenlijk eet ik voor drie", zegt ze. Wat!?  Ik weet niet wat ik moet zeggen. Wow.

"Ik krijg een tweeling Sky!", gilt ze blij.

''uhh..'', geen woord.

''Sky, je mond staat open. Hallo?!'', lacht Jaymie. Ik weet echt niet wat ik moet zeggen.

''W- uhmm wauw Jaim! Wat gaaf! Hé Phill? Gefeliciteerd!'', gil ik van blijdschap. Hij legt een hand om Jaymie's middel en knikt.

''Haha. Weet je Sky, we hadden nog gelijk over die tweede maag ook. Nu heeft Jaymie er gewoon drie'', lacht hij. Zijn ogen stralen, net zoals die van Jaymie. Het geluk straalt gewoon van ze af. Ik kan mezelf er gewoon niet van weerhouden om opnieuw te denken aan twee kleine versies van Aiken. Ik schud de gedachte echter snel van me af en glimlach. Ik ben zeker blij voor ze, toch vind ik Jaymie nog zo jong. Ze is amper achttien. 

''Gelukkig ondersteunen mijn ouders het volkomen. Ze weten gewoon dat dit is wat wij willen'', zegt Phill waarbij hij blij in Jaymie's ogen kijkt. ''Ze hebben zelfs aangeboden om op te passen in verband met mijn studie'', zegt hij vervolgens. Jaymie knikt. Haar ogen vertellen daarentegen een ander verhaal. Snel trek ik haar weg bij Phill. 

''Uhmm Phill, even een meiden momentje. Help Aiken maar met het verplaatsen van het eten en het inschenken van het prik water'', zeg ik snel om hem van het onderwerp af te krijgen. Hij twijfelt, kust Jaymie dan vlak naast haar lippen en draait zich van ons weg. Hij Klapt Aiken op zijn rug wanneer hij ook aan het keuken eilandje staat en begint dan een gesprek. Jaymie trek ik verder mee de woonkamer in de sofa op.

''Wat is er?'', vraag ik langzaam wanneer we zitten. Jaymie ontwijkt voor even het oogcontact. Ik weet dat het over de kleintjes gaat. ''Ja, je weet dat het met geld wel goed zit. Ik weet gewoon niet wat we met mijn vader aan moeten. Phill zijn ouders zijn geweldig. Maar nu mijn vader weer terug is van waar hij dan ook gezeten mag hebben zoekt hij weer contact. Oh, Sky, ik weet echt niet wat ik moet. Aiken negeert het alleen maar en ik weet niet wat ik wil. Ik wil wat hij wil, hij zegt me alleen niets'', zucht ze gefrustreerd.

''Ik wil niet dat onze kinderen straks opgroeien in een lastige gezinssituatie. Je weet wat je er allemaal van hoort op tv''. Aiken's vader. Ja, die was inderdaad terug gekomen en hoe. Ik kon Aiken nog steeds binnen zien komen. Misschien moest ik hem toch maar eens naar zijn vader vragen. Ik heb daarentegen nog steeds niets van Karla gehoord over mijn vader. Misschien is dat maar beter zo.

''Ik weet niet Jaim. Aiken wilt me niets vertellen over zijn échte verleden. Over jullie vader zegt hij nooit iets. Nada. Het enige waar hij het wel eens over heeft is het feit dat hij niet weet wat hij met zijn opleiding moet straks'', zeg ik. Wat een gedoe. Jaymie pakt mijn handen beet.

''Ja, Sky.. Dat is nog iets waar ik mee zit'', zegt ze. Ze kijkt om zich heen, waarschijnlijk op zoek naar Aiken. Wanneer ze hem die in gesprek met Phill ziet staan draait ze zich terug en fluistert.

''Ik weet dat Aiken wilt blijven voor de kleintjes'', zegt ze. ''En ik ben het er totaal niet mee eens''. Ze schud meteen haar hoofd. ''Ik wil dat hij gelukkig is en ik weet wat jouw plannen zijn. Als ik je één advies mag geven is het dat je elkaar straks niet in de weg moet zitten. En Aiken is veel te eigenwijs om voor zichzelf te kiezen'', zegt ze. Ik knik. Het verbaasd me wel dat Jaymie Aiken zo goed door heeft. Ze zijn tenslotte broer en zus.

''Ik heb het er met hem over na het eten oké? Ik wil namelijk net zo graag als jij dat hij voor zichzelf kiest. Of dat nu voor mij is, voor zijn opleiding of voor de kleintjes die je straks krijgt'', zeg ik bedroefd. Ik weet al bijna zeker wat Aiken's beslissing zal zijn. Ik had nu al geen zin in dat gesprek. Ik had hem ook nog niet verteld over het top zetten van mijn stage. 

''Bedankt Sky. Ik denk dat ik wel weet wat hij liever wilt'', zegt ze. Daarbij blikt ze op mijn ketting. vervolgens staat ze op om bij het aanrecht een groot glas met water te vullen. Misschien moeten we maar gewoon gaan eten.

Niet veel later is de rest ook al binnen. Angela en José zijn samen gekomen en Noah en Lisette natuurlijk ook. Volgens mij hebben die twee ook wat hoor. Na de vele hallo's en het openen van nog drie pakjes, waarvan twee een fles champagne en een een leesboek van Dickens, kunnen we allemaal gaan zitten. We kunnen eindelijk feest vieren! Het is grappig om te zien hoeveel mensen eigenlijk om je kunnen geven in zo'n korte periode van tijd. En hoeveel dingen er kunnen veranderen. Vooral dat je zelf kan veranderen.