As evening falls,
Beauty of nature she calls
A warm orange glow us does surround
Casting a magical light all around
The sky like a fire does glow
Rippling water like flames do flow
Then as the sun dips behind the trees
And daylight reluctantly flees

- Micron

-

Pas wanneer ik met een tas vol wijnflessen en bruiswater in mijn rechterhand, en mijn sleutel in mijn linkerhand eindelijk voor de deur van ons appartement sta heb ik het gevoel dat ik weer kan ademen. Het had me drie gesloten supermarkten en heel wat blaren gekost om nog net op tijd Barney's te bereiken, waar Noah achter de bar had gestaan. Ik dacht dat Jaymie me ooit al verteld had dat hij aan de bar stond als bijbaan.

Ik had hem nog snel even bedankt voor het lenen van zijn auto en hem daarna gelijk gevraagd of hij met Lisette langs wilde komen voor het eten.

Hij zei dat zijn werkshift er bijna op zat, dus dat hij na vijven bij het studentenhuis van Lisette, de DGG campus, lang zou gaan om het haar ook meteen te vragen. Zelf had hij naar me geknipoogd en gefloten wanneer hij, al snel,  door had gehad wat ik en Aiken vannacht hadden uitgespookt in hun gekoesterde 'jeugdherberg'. Zoals hij het nu noemde.

Daarnaast had ik via de sms ook van Thomas een bevestiging gehad dat hij wilde komen. Zijn ouders gingen uit eten, en hij had totaal geen zin gehad om mee te gaan. Daarbij kregen we nu eindelijk de kans om een beetje normaal bij te praten. Hij was tenslotte nog steeds mijn beste vriend.

Wanneer ik eindelijk een poging waag de sleutel in het slot te steken word ik onderbroken door het gezoem van mijn telefoon. Ik zet het bruiswater voorzichtig op de grond en haal vervolgens het trillende ding uit mijn zak.

''Met Sky'', zeg ik.

''Heej! Sky, wat goed dat je gelijk opneemt. Jaim en ik willen vanavond graag komen! We hebben nog geen plannen voor vanavond dus dat komt wel goed uit. Oh! Ange wil ook wel mee eten. Toen ze erachter kwam dat ik je ook kende hebben we gelijk een half uur samen gebeld! En, madame 'ik eet voor twee' wil wel eens zien hoe goed haar broer kan koken', grapt hij.

Op de achtergrond hoor ik Jaymie lachen.

''Jaaa hoor! Volgens mij was jij degene die zei: ''Ik heb geen zin om vanavond te koken. '', roept ze door de kamer.

Phill stuurt een gespeelde 'shhh' haar kant op en praat dan snel weer verder.

''Half zeven bij jullie?'', vraagt hij.

''Jep! En vergeet geen toetje mee te nemen! Ik weet dat Jaymie genoeg ijs in huis heeft om een vijfling te voeden in plaats van één baby'', zeg ik.

Phill kucht ongemakkelijk waarna ik Jaymie op de achtergrond wat hoor fluisteren. Phill had zijn hand waarschijnlijk over de speaker van zijn eigen telefoon heen gelegd. Na wat gekraak en geruis op de achtergrond hoor ik eindelijk zijn stem weer.

''Duuuwws, we zien je vanavond byee!'', roept hij, waarna hij gelijk ophangt. Wat geheimzinnig zeg. Wat voeren die twee nu nou weer uit?

Als ik eindelijk de deur geopend heb weet ik niet hoe ik moet reageren. De heerlijke geur van verse roerbakgroentes en ossenhaas dringt mijn neus binnen. Even neem ik een moment om tot rust te komen, waarbij ik luister naar het geneurie komende vanuit de keuken. Chopin? Hmm, dat zal Aiken wel zijn.

Wanneer ik mijn jas over de kapstok heen gooi en de huissleutel op het plankje vlak boven het bureau heb gelegd loop ik de hal uit. De keuken in. Aiken staat aan het aanrecht te koken, zo te zien in gevecht met een paprika. Zijn haar zit warrig en er staat een zichtbaar dun laagje zweet in zij nek. Het beeld is gewoon lachwekkend. Het ruikt echter heerlijk.

''Heej chef, hoe staat het met het eten?'', vraag ik. Aiken draait zich om. Ik merk al gouw aan zijn postuur dat hij ontspannen is. Zijn schouders staan omlaag gericht en het spiertje wat meestal klopt in zijn nek valt niet te zien. Alleen zijn mooie tatoeages. Wat me gelijk opvalt is het feit fat hij zijn piercing uit zijn lip gehaald heeft. Hij draagt een dikke blauwe wollen trui en een zwarte spijkerbroek met zijn zwarte laarzen. Hij draagt een trui? Wat is dit?

''Hé, schoonheid. Pas je een beetje op met die zware tas. Straks verwond je jezelf alleen maar'', zegt hij opgewekt maar toch een tikkeltje bezorgd dat ik mezelf iets aandoe wat niet de bedoeling is.

Ik dump de tas vol wijn en bruiswater op de sofa en versnel mijn pas naar waar hij staat. Als ik om me heen kijk merk ik dat hij de tafel al gezellig gedekt heeft en de lichtjes van de kerstboom heeft aangezet. Het enige wat duidelijk mist is wat sfeermuziek.

''Waar is je piercing heen verdwenen?'', vraag ik snel.

Als ik merk dat hij niet antwoord en nog steeds niet in staat is de rode paprika in stukjes te snijden trek ik het aardappelschilmesje uit zijn handen en begin de kern van het ding er aan de kop uit te snijden. Ervan bewust dat hij mijn vraag niet gaat beantwoorden.

''Zet jij maar een muziekje op Cocon, deze snijd ik wel. Zo te zien is het voor jouw nog net wat te moeilijk'', zeg ik. Hij rolt met zijn ogen en zet zijn handen in zijn zij.

''Goed dan, maar als er iets aanbrand is het jouw schuld'', waarschuwt hij me. Kleuter.

Aiken loopt naar het cd-rek in de hoek van de woonkamer en trekt er in minder dan 3 seconden een cd uit. (SPEEL MUZIEK)

'Chopin it is'', mompelt hij, waarna hij de cd in de dvd speler van de tv stopt en de klanken van Chopins eerste nocturne de kerstsfeer compleet maken.

Wanneer ik de paprika door midden heb gesneden in reepjes gooi ik hem bij de rest van de simpele salade met geitenkaas, rucola en olijfolie en veeg mijn vochtige handen af aan een theedoek.

Wanneer ik me omdraai naar Aiken merk ik dat hij afwachtend in het midden van de woonkamer staat. Waar wacht hij op?

''Mag ik deze dans?', vraagt hij. Oh shit hé, ik had nog nooit gedanst. Geslowdanced, in elk geval. Ik richt mijn blik recht op zijn grijze ogen en loop langzaam zijn kant op. Hij legt zijn mijn handen om zijn nek en de zijne beiden op mijn onderrug. Vervolgens stappen we langzaam heen en weer. Onze ogen zoeken contact waarna hij me iets steviger tegen zich aan drukt.

''Hmmm, heerlijk. Die rust.'', zucht ik. Aiken knikt. Ik leg mijn hoofd in zijn nek en beweeg rustig verder. Zijn handen glijden nu ietsje omhoog, tot vlak boven mijn heupen. Daar blijven ze stilletjes liggen. In een rustige beweging draait hij me om, zodat mijn rug tegen zijn torso aanleunt.

''Zozo, waar heb je dat geleerd?'', vraag ik. Door zijn rustige ademhaling heen geeft hij antwoord.

''Mijn moeder zou altijd met me dansen op dit soort dagen. Ze zei: 'Als jij nu eens eindelijk het meisje van je dromen vind. Dan weet je in elk geval hoe je moet dansen'.'', zegt hij. Ik giechel. Jaja.

''Oké, zo zei ze het niet. Het was meer in de trans van: Misschien dat je nu een betere kans maakt'', lacht hij. Zijn hoofd steunt hij nu op die van mij. Ik gooi de mijne iets naar achter. Hij slaat zijn armen van voor om me heen en beweegt heen en weer op de rustgevende piano muziek. Tegelijkertijd plaatst hij kleine kusjes in mijn nek. Ik mis het koude stukje metaal.

Dan schiet me ineens een belangrijke vraag te binnen.

''Weet je, Amerika kent wel meer dan 15 muzikale opleidingen. Je kunt zo naar het conservatorium als je dat wilt. Ik weet zeker dat er een dicht genoeg bij New York ligt. Misschien een uurtje rijden, als we aan de buitenrand liggen'', zeg ik.

Abrupt stopt hij met dansen. Volgensmij weet hij niet zo goed wat hij moet denken. We waren het vanochtend al niet helemaal met elkaar eens geweet.

''Hmm, dat is waar. Mijn moeder moedigde me altijd aan. Mijn vader daarentegen ziet er geen toekomst in'', zucht hij.  ''Daarbij kan ik Jaymie niet zo achterlaten. Ik moet weten of het goed komt met haar zwangerschap Sky. Begrijp je?'', vraagt hij zachtjes. Ik knik. Hij wist alleen niet van mijn aanbevelingsbrief van Quinn.

Wanneer de bel van het appartement klinkt trekt hij gelijk terug. ''En, rust verstoord'', zegt hij. Het adertje in zijn nek is weer zichtbaar geworden. Gelijk staan zijn schouders gespannen.

''Ga jij je maar snel omkleden Sky, ik weet dat je nog geen tijd gehad hebt sinds vanochtend. Daarbij zijn het waarschijnlijk toch Jaymie en Phill'', zegt hij. Ik haal mijn hand langs zijn gezicht en streel met mijn vingers langs zijn kaak. Hij sluit zijn ogen. Dan knik ik en loop weg. Niet wetende dat er iemand anders voor de deur zou staan. Een nogal ongewenste gast.