I like my life the way it is,
Hard and cruel,
But I miss the way it should be,
Loving and easy.

P.s. Picture: Quinn in zijn fancy suit!! <3 Gimme some of that!

-

Sky's pov:

''Sky, weet je zeker dat je langs je kantoor moet? Je kan je toch ook gewoon even afbellen. Chris vind het vast niet erg dat je er een dagje niet bent. Daarbij, geen vrij geen diner'', zegt Aiken, die naast me zit in de auto van Noah. Iets heel anders dan Aiken zijn zwarte oude oldtimer. Noah's ouders bezaten heel wat meer geld, dat kon je wel merken. Wie had er dan ook een Audi op zijn leeftijd. Ik heb ook geen enkel idee waar hij dat ding laat. Het studentenhuis waar hij woont heeft nou niet bepaald veel parkeerruimte.

''Ja ik weet het zeker Aik. Ik zal op mijn weg naar huis nog even kijken of ik ergens een supermarkt kan vinden die wél open is vandaag. Champagne is wel zo gezellig'', zeg ik. Ik ontwijk zijn opmerking over Quinn. Hij zou nu toch wel eens moeten weten dat het over is met zijn grap.

''Doe dat dan wel snel rupsje. Noah kreeg haast een hartaanval toen ik hem vroeg zijn auto te lenen om acht uur in de ochtend. Daarbij heb ik geen zin om vanavond alles in mijn eentje te koken. Zo goed kan ik nou ook weer niet met het fornuis omgaan.'', lacht hij. Het idee alleen al is hilarisch. Dan aten we vanavond waarschijnlijk diepvriesmaaltijden. Alhoewel die curry erg lekker was de vorige keer.

''Jaja pietje ongeduld. En bel Noah straks even op wil je? Zeg even tegen hem dat we nog leven en belangrijker nog, dat zijn auto nog heel is.'', zeg ik redelijk. Vanuit mijn ooghoeken kan ik zien dat Aiken het stuur iets steviger beetpakt en de auto achteruit inparkeert naast het 'mutsengebouw'. Mijn ogen scannen alle medewerkers van het pand af naar de bekende rode krullen van Angela. Ik kan haar op het eerste gezicht niet vinden. Wat ik echter wel vind zijn groene ogen en bruine krullen. Krullen die zich richting de ingang van het band banen. Oh god.

Aiken's gezicht trekt iets wat kleurloos weg. Als hij zijn handen nog harder in het leer van het wiel duwt weet ik niet of het leer het zal overleven. Rennen dan maar.

''Chill Aik. Ik moet het toch nog met hem hebben over een paar andere dingen. Ik zie je thuis'', roep ik snel voordat ik de deur van dit ijzeren monster open gooi en naar buiten ren. Gelukkig had ik mijn nette kleding van gisteren schoon gehouden. Nu val ik niet zo weg in de stroom van mensen in pak en cocktailjurkjes.

Als ik binnen ben in het warme gebouw merk ik al snel op dat Quinn bij zijn zus aan de balie zit. José kijkt op van de klant waar ze mee bezig is en zwaait even snel naar me. Ik lach haar richting uit en zie dat Quinn zijn groene ogen nu verbaasd op mij gericht heeft staan. Shit, en nu? Nu kan ik me toch nooit meer afmelden!

Het getik van mijn hakken irriteert me mateloos wanneer ik met lood in mijn schoenen richting de balie loop. ''Sky! Wat leuk jou weer eens te zien. Angela wacht boven op je met een nieuw manuscript. Het eerste wat je aangepast had is doorgevoerd! Gefeliciteerd'', zegt hij opgewekt. Ik wrijf ongemakkelijk mijn handen over mijn jurkje naar beneden en fatsoeneer mijn ontplofte haar dat wel een eigen leven lijkt te leiden.

''Uhm, daar wilde ik het eerlijk gezegd even over hebben eigenlijk.'', stamel ik. Quinn's ogen verduisteren wat wanneer hij zich beseft wat ik bedoel. José laat haar pen uit haar hand vallen en draait haar hoofd nu mijn kant op waardoor haar aandacht op mij gericht is.

''Wat? Sky, kunnen we het daar even over hebben in mijn kantoor? Het lijkt net of je de stage niet meer ziet zitten? '', insinueert hij. Ik friemel beschaamd met mijn vingers aan mijn kettinkje en knik. Ik had het Aiken niet verteld, maar eigenlijk wilde ik mijn stage laten vallen in verband met mijn examens. Ik wil heel graag werken in new York, maar met alle omstandigheden die gaande zijn op dit moment heb ik voor mezelf besloten dat het zo wel even genoeg is. Het is goed zo.

Quinn wenkt met een los handgebaar dat ik even met hem mee moet lopen, dus ik volg. Zijn postuur is niets veranderd sinds de laatste keer dat ik hem gezien had, merk ik op. Hij droeg nog altijd hetzelfde pak. Het enige verschil was zijn haar, zijn gel zal wel geen zin hebben in vandaag. Ik blijf het raar vinden dat hij er zo anders uit had gezien in zijn vrijetijds kleding.

De weg naar de lift is volledig stil. Als ik langs een groep lunchende vrouwelijke medewerksters loop heb ik het idee dat het groepje gelijk stil valt en al hun ogen mijn kant op staan. Er word meteen gefluisterd.

''Is dat niet dat meisje waar de baas zo stapel op is?'', ''Ach, ik vind het maar een arm kind. Klaarblijkelijk houd hij van jong en naïef''. Hun woorden doen pijn. Ik wist niet dat er zo over me gepraat werd achter mijn rug om. En waarom? Omdat Quinn toevallig zo aardig voor me was? Omdat hij zoveel aandacht aan me besteedde? Ik heb Aiken. Stop Sky, ze zijn gewoon jaloers.

Wanneer Quinn de lift knop indrukt draait hij zich om en neemt me volledig in zich op. ''Gaat het wel goed met je Sky?'', vraagt hij tot mijn verbazing. Zijn ogen staan droevig naar beneden gericht, zijn handen in de zakken van zijn pantalon. Ik schud mijn hoofd. Mijn leven is een kleine puinhoop. Een kleine puinhoop die bijeen gehouden word door Aiken. Quinn zucht en wisselt van positie. Hij laat me voor wanneer de deur van de lift zich opent en doet hetzelfde wanneer we bij zijn kantoor zijn aangekomen.

Als hij de deur achter zich sluit leunt hij met een voet tegen het hout aan. Zijn hoofd eerst omlaag gericht en daarna op mijn gezicht.

''Oké, ga je gang. Wat is er mis?'', vraagt hij. Zijn vraag komt aan als een volle windkracht 7. Ik had niet verwacht dat hij zo subtiel zou zijn. Quinn gooit zijn armen over elkaar en wacht af.

"Het probleem is gewoon dat... ", begin ik. Maar zijn koele stem onderbreekt me. "Ik ben het probleem zeker?", vraagt hij. Zijn schouders staan omlaag gericht. Zijn zelfvertrouwen lijkt spontaan verdwenen te zijn. Ik sta op uit mijn stoel en draai me in een keer om. Half kwaad, maar gedeisd.

"Natuurlijk niet Quinn! We hebben het hier over mijn toekomst! Dat is het probleem!", zeg ik. Hij lijkt voor even verward en kijkt vervolgens nog droeviger. Nu zelfs alsof het pijn doet.
Hij duwt zichzelf van de deur af en zet een stap dichterbij.
"Jouw toekomst is het probleem niet Sky. Ik heb je werk gezien, het is fantastisch! Jij red het makkelijk in Amerika! Ik kan je zo aanbevelen! Het probleem is dat ik geen deel uitmaak van die toekomst", zegt hij dan. Zijn blik op de fruitmand naast me gericht.

Wacht, niet alweer. "Quinn, je bent een super baas, maar ik heb Aiken al. De stapel puinhoop word hierdoor alleen maar groter! Begrijp je dat dan niet?", vraag ik. Zijn ogen staan emotieloos wanneer hij mijn woorden tot zich laat komen.
"Wat is er dan zo erg? Wat maakt alles zo moeilijk voor je? Is het je familie? Je vrienden? Is er iets gebeurd waar ik vanaf moet weten?", vraagt hij zacht. Het is net alsof hij een ander persoon geworden is. Zijn hele stevige houding is weg. En ik voel me alleen maar schuldig.

"Mijn school loopt rot, mijn vader zit in een revalidatiecentrum, mijn moeder is dood, mijn beste vriend lijkt bijna verdwenen en ik trek het niet!" Roep ik. Shit, daar gaat mijn aanbeveling.

Quinn kijkt me geschrokken aan. Zijn gezicht nu volledig wit weggetrokken, zijn ogen verduisterd.
"Sky, luister. Als er iets is wat je moet weten over het leven is het dat alles wat je mee maakt een losstaand deel van je word. Het is positief of negatief", begint hij. Hij loopt langzaam naar zijn bureau en en opent de onderste lade van het meubel waar hij een vierkante lijst uit haalt. Hij staart naar de foto in zijn handen en zucht.

"Je kunt ze bij je blijven dragen, of loslaten. En soms.. soms doet dat pijn". Hij draait de foto mijn richting uit. "Dit was mijn beste vriendin", zegt hij. Een meisje met zwart haar en blauwe ogen lacht lief naar de camera. Ze lijkt gelukkig te zijn, misschien omdat ze net haar diploma heeft gehaald.
Voordat hij verder gaat vind hij zijn stem terug en neemt zijn tijd. "Ze.. Ze stierf eind vorig jaar aan een overdosis", zegt hij. Zijn stem trilt. Ik haal mijn hand langs mijn gezicht en staar voor me uit naar de nog altijd gesloten deur.

Hij opent zijn bureaulade opnieuw en stopt de foto terug in het stoffige vakje.
Even is het stil. Ik probeer houvast te houden op het gesprek, maar betrap mezelf maar al te snel op mijn eigen nieuwsgierigheid. 

''Laat maar raden. Je hebt haar in de verkeerde categorie weggestopt'', vraag ik. Hij knikt. Ik kan nog steeds zijn ogen niet zien. Ik zet aarzelend een stap dichter naar hem toe en wrijf met mijn hand over zijn schouder. ''Quinn, je kan er nog steeds iets positiefs van maken. Dat weet je toch?'', vraag ik. Hij tilt zijn hoofd omhoog en lacht. Zijn kuiltjes worden opnieuw zichtbaar, maar zijn ogen staan nog steeds somber.

''Bedankt Sky.'', zegt hij. Ik knik en lach vriendelijk naar hem. ''Maar dat is niet genoeg. Ik weet wat ik wil, en ik weet wie ik wil. Ik kan het alleen niet krijgen. En dat is goed. Zolang jij gelukkig bent ben ik dat ook.'', maakt hij duidelijk. Hij legt iets wat voorzichtig en onhandig zijn hand op mijn wang en keert zijn hoofd daarna af van mijn gezicht.

''Neem dit met je mee en kijk maar wat je ermee wil'', zegt hij. In zijn rechter hand rust een envelop. Ik denk dat ik weet wat het is, maar zal straks pas kijken wat precies. Ik neem het gevouwen stuk papier van hem aan en zet een stap naar voren om hem een knuffel te geven. Hij verdient op zijn minst een afscheidsknuffel. Als ik hem los laat zie ik dat hij lacht. Zijn ogen glanzen maar laten geen spoor achter. Geen traan.

''Dag Bright. Ik hoop je nog eens te zien!'', zegt hij als laatste waarna hij naar de deur van zijn kantoor loopt en deze voor me opent. Als ik eindelijk buiten zijn kamer sta en wat meer lucht krijg merk ik wat ik nu echt gedaan heb. Ik heb weer iemand teleurgesteld, inclusief mezelf. Ik voel de drang mezelf wat aan te doen, maar weet dat het niet het juiste is om te doen. Al helemaal niet na Quinn zijn verhaal. Deze gedachte stop ik maar aan de negatieve kant van mijn balans. En nu maar hopen dat het vanavond nog gezellig gaat worden. Want na kerst zie ik alleen nog maar schoolboeken.