Stop it. Whatever it is that you do.
Making me reconsider pulling myself away from you.

I want to be gone, cut off from your world,
but with each smile and laugh, my emotions are swirled.

You have nothing to offer me, no intellect, no skill,
nothing in my heart I wish you to instill.

But you call me smart, sarcastic, and pretty,
while I insult you, or look down with pity.

You ignore my flaws, while your own disappear,
out of my sight, leaving me feeling so queer.

I feel myself falling, no means of prevention,
wiping away every single intention.

Falling for you, no hope of returning,
filled with emotions that are slightly concerning.

I don't want to love you, but somehow I must,
accept your imperfections, learn to adjust.

After all this, I now understand,
it is you, not I, to be loved with heart and hand.

-Anna M. 

----------

Geweldig. Dat was het woord wat ik zocht voor mijn stage. Nadat Quinn was verdwenen uit mijn kantoor was Angela in nog geen vijf minuten al boven geweest. Ze was net als Quinn 21, en werkte hier al bijna twee jaar. Het was fijn dat ze me kon uitleggen hoe alles werkte en wat ik moest doen. Ze was net als ik ook begonnen op negentienjarige leeftijd, waardoor ik haar eigenlijk al meteen vragen durfde te stellen en dergelijke.

''Dus, hoe vind je het zover?'', vraagt Angela. Ze had besloten maar bij mij in kantoor te gaan zitten zodat ze me makkelijker kon helpen. Toen ik haar voor het eerst had gezien was mijn reactie wat ongepast geweest. Ze was zo anders in vergelijking tot alle formele mensen die hier werkte. In tegenstelling tot de anderen had ze geen pak aan, maar een gescheurde spijkerbroek en een zwart tanktopje. Haar benen leken nog langer door de hoge zwarte stilettohakken die ze aan had. Haar rode haren waren prachtig geverfd. Niet de doffe kleur die je verwacht als je zelf je haar zou verft, maar de mooie glanzende rode kleur die de voorafgaande reclame belooft. Ik vraag me af waarom ze er zo bij kan lopen? Waarom had Quinn haar aangenomen?

Maar toen ik erachter kwam hoe slim ze was, en hoe goed ze haar werk deed, begreep ik het. Ze was nog steeds bezig met studeren, en wilde net als ik eigenlijk liever naar New York of Seattle, alleen kon ze World Economie's en haar studie maar niet achterlaten. ''Ik vind het geweldig! Toen ik hier kwam had ik nooit gedacht dat ik mijn eigen kantoor zou krijgen, laat staan dat ik betaald zou krijgen en ook echt iets anders mocht doen dan koffie rondbrengen!'', zei ik enthousiast. Ze lachte en draaide zich toen naar me toe vanuit haar stoel bij het grote open raam, wat trouwens prachtig uitzicht gaf over een groot park wat achter het bedrijf lag.

''Dat begrijp ik Sky. Ik dacht precies hetzelfde. Van Quinn had ik al helemaal wat anders verwacht! Toen ik hier kwam werken was hij natuurlijk ook pas negentien. Zie je mijn ogen al groot worden terwijl ik stotterend tegenover een leeftijdsgenoot stond met zo'n groot bedrijf als dit?'', vroeg ze. Ik lachte bij de herinnering terug aan onze ontmoeting. Hij had al mijn zinnen afgemaakt, en me zo open ontvangen. ''Ik voel me alleen wel wat overbodig, als ik kijk naar wat jij allemaal al kan doen, en wat ik allemaal niet kan doen'', zeg ik. Ze knikt begrijpelijk met haar hoofd, waarbij haar rode krullen luchtig wat op en neer bewegen.

Ze legt het manuscript waar ze mee bezig is even weg en richt zich dan tot mij. ''Ik begrijp dat je je zo voelt, maar dat komt allemaal wel goed wanneer je vanmiddag de rest van onze sectie ontmoet en steeds meer ervaring opbouwt'', stelt ze me gerust. Ze is zo ontzettend aardig. Iedereen tot nu toe eigenlijk. Ik word een beetje misselijk als ik denk over vanmiddag. Ik ben nu al zenuwachtig, en vraag me af hoe dit gaat aflopen. ''Dus, ik denk dat ik klaar ben'', zeg ik, en leg het manuscript waar ik zelf mee bezig was even aan de kant. Het was een hilarisch verhaal geweest, waar verder wel ingewikkelde zaken in terug kwamen. Blijkbaar was Quinn ook een groot fan van boeken, aangezien hij aandelen bezat bij een paar van de grootste uitgeverijen. Toch bleef ik me maar afvragen wat dit werk te maken had met World Economie's.

Ze kijkt naar me op en loopt naar mijn bureau, waar ze het manuscript getiteld: Dwang, vandaan plukt en begint te bladeren. Ze knikt goedkeurend. Dat was gelukkig een goed teken. ''Goed gedaan'', zegt ze, wanneer ze het terug legt en me een lieve glimlach toekent. ''Wat heeft dit eigenlijk met het bedrijf te maken?'', vraag ik. Ze lijkt niet meteen een antwoord te kunnen volgen maar denkt eerst goed na. Ze klampt haar handen samen voordat ze antwoord. ''Het is eigenlijk een extra sectie die los staat van alle ingewikkelde commerciële zaken. Wat wij doen is het lezen van manuscripten, en kijken of ze goed genoeg zijn om uit te geven onder naam van World Economie's. Zie het als een soort uitgeverij, maar dan gekoppeld aan een groot bedrijf wat zich met meerdere dingen bezig houd'', antwoord ze.

''Aha. Eigenlijk heeft dit dus niet heel veel met mijn komende studie te maken?'', vraag ik half. Ze knikt. ''Jup, maar je wordt er voor betaald, en het is leuk. En zolang de universiteit straks maar weet dat je hier werk hebt, word je gemakkelijk toegelaten tot een studie die je toekomst bied in een groter deel van het bedrijf, of een ander economisch bedrijf natuurlijk'', zegt ze. Hmmm, ik mocht het recenseren wel. Ik houd van lezen, en het boek dat ik net uit had, had me zo meegetrokken in het verhaal, dat ik bijna was vergeten dat het al vijf voor vier was. Ik werd betaald om boeken te lezen, een van mijn grootste hobby's. Wat was daar zo verkeerd aan?

''Ik leg je werk aan het einde van de dag wel op Q's bureau. Q? Die is nieuw. ''Bedankt Angela, voor al je hulp en vriendelijkheid'', zei ik. Ze lachte. ''Natuurlijk schat! En noem me maar Ange hoor.

Ze zwaaide voordat ik mijn kantoor uit liep, waar ik per ongeluk opbotste tegen een lichaam. Door de kracht viel ik achterover op de grond en kwam met een zachte bons neer op de grond. Wanneer ik opkeek zag ik een jongen. Hij had een losse spijkerbroek aan, een iets te groot rood shirt en een paar zwarte boots. Het haar op zijn hoofd stond erg warrig. Het enige wat écht opviel waren de twee groene ogen die me verrast aankeken en toen plaats maakte voor een vriendelijke grijns. Wacht, was dat Quinn?

''Sorry'', zei ik. Hij stak zijn hand naar me uit, die ik gelijk aannam waardoor ik gelukkig weer normaal op mijn voeten stond. ''Niet jouw schuld. Ik was al naar je op zoek'', zei hij. Mijn ogen gleden nogmaals over zijn lichaam waarna ik verlegen begon te mompelen. ''Ik wist niet dat ik mijn normale kleding aan kon doen'', zei ik. Hij lachte. ''We gaan met een paar leeftijdsgenoten naar een bar om de hoek, niet te formeel gelukkig. Ik ben de hele dag al bezig geweest in dat stomme nette pak'', zegt hij. Zijn opmerking liet de sfeer wat ontspannen. Het was ongelofelijk hoe iemand zo kon veranderen door alleen al andere kleding aan te trekken. ''Als jij je even omkleed, zie ik je in een paar minuten wel weer beneden verschijnen'', zei hij. Ik knikte waarna hij rustig langs me heen liep naar de liften aan het einde van de hal.

Angela's hoofd stak daarna in een snelle beweging uit het mijn kantoor, waarna ze met grote ogen naar me keek. ''Hoe heb je dat gedaan?'', vraagt ze. Huh? ''Wat?'', vraag ik. Ze rolt haar ogen. ''Quinn loopt nooit, en dan bedoel ik nooit zonder zijn pak door de gangen van dit pand heen. Je zult wel een goede invloed op hem hebben gehad ofzo'', zegt ze. Ze grijnst. ''Duusss, hij is wel leuk he?'', vraagt ze. Ja, inderdaad maar ik heb al een geweldige vriend die thuis op me zit te wachten. ''Ik heb een vriend Ange'', zeg ik. Ze lijkt teleurgesteld. ''Jammer, ik zou het wel weten. En volgens mij is hij helemaal weg van je. Hij vraagt nooit gelijk iemand mee naar zijn 'afterwork uitjes' '', zegt ze. Ik bloos en klop met mijn handen het stof van mijn kleding af waarna ik haar een geërgerde blik toewerp die ze ontvangt en beantwoord met een paar rollende bruine ogen.

''Pas maar op'', zegt ze nog. ''Hij kan nogal makkelijk van zijn stuk gemaakt worden. Geef hem niet de verkeerde signalen, dan zal dat vriendje van je nog wat met hem te maken krijgen'', zegt ze. Quinn? Aiken beïnvloeden? Laat me niet lachen. Ik knik en loop snel naar de dames toiletten om me om te kleden. Ik heb Aiken,en ik houd van hem. Quinn is leuk, dat moet ik bekennen, maar Aiken is hét voor mij, en ik zou het nooit anders willen.

--------

Aiken's pov:

Als het al half vier is begin ik me zorgen te maken. Ze zei dat ze waarschijnlijk om twee uur al klaar zou zijn. ''Aik, maak je nou maar niet zoveel zorgen. Ze is waarschijnlijk na het werk nog naar zo'n afterwork dinges. Alleen maar nuttig hoor. Dan ontmoet ze tenminste wat nuttige mensen'', zegt Phill, die met zijn mond vol paprika chips voor de tv zit. Ik had hem overtuigd barbecue open te maken, maar hij moest per se zijn paprika chipjes hebben. Kleuter. Dacht ik.

''Jij weet net zo goed als ik dat Sky nooit gelijk de eerste dag mee zou gaan om iets te gaan drinken met haar baas', zeg ik. Hij fronst en zet de zak chips vast tussen zijn benen. ''Wie zegt dat? Quinn Harold is 21 jaar, dus ze hebben waarschijnlijk dezelfde interesses. Daarbij heb ik gehoord dat hij erg open is'', zegt hij. Oh god! ''Phill! Dat zei ze zelf ook al. Echt hoor, als hij haar iets aandoet aaghh, ik ga er naartoe'', zeg ik. En voordat ik het weet heb ik een muts over mijn hoofd getrokken en een dikke jas aangedaan. Ik trek mijn autosleutels van het rekje af en storm met mijn rugzak over mijn schouder door de hal. Phill volgt achter me. ''Gast, maak je niet zoveel zorgen! Quinn Harold is niet zo. Oké, de bladen zeggen andere dingen, maar mijn nichtje Angela zegt dat hij hartstikke aardig is, en dat het gewoon allemaal leugens zijn'', zegt hij. Ik negeer hem en open de voordeur. Voordat ik me kan bedenken zit ik al in de auto. Op weg naar dat mutsengebouw.

Als ik buiten het gebouw sta storm ik naar binnen, niets gevende om de rare blikken die mijn ksnt op worden gegooid wanneer ik woedend naar de receptie loop. ''Waar is Sky Bright?'', vraag ik aan de dunne vrouw achter de balie. Haar naamplaatje geeft aan dat ze José heet. Haar bruine perfect gekrulde haren irriteren me mateloos. ''Waar kan ik u mee helpen zei u?'', vroeg ze. Vlak voordat ik haar nogmaals wilde vragen waar Sky was, zag ik vanuit mijn ooghoek een bekend gezicht verschijnen. Alleen het beviel me verre weg niet. Sky liep met een andere jongen deze kant op. Hij heeft een arm op haar rug liggen en lacht om wat ze te zeggen heeft. Wanneer ze me ziet lichten haar ogen op.

''Aiken?'', hoor ik haar stem vragen. ze rent naar me toe en knuffelt me gelijk. ''Wat doe jij hier?'', vraagt ze verbaasd. Ik lach terug maar doe toch een stapje achteruit. ''Ik, uuhh..'', begin ik. De man van net wisselt blikken met José, die haar schouders op en neer haalt en een niets wetend gebaar maakt. ''Met wie heb ik het genoegen?'', vraagt de jongen van net. Hij heeft groene ogen, dezelfde als de vrouw aan de balie. Het zou me niets verbazen als het familie was. ''Ik ben Aiken'', zeg ik. ''Quinn'', zegt hij. Hij knikt en schud mijn hand. ''Sky's vriend'', voeg ik toe. Met de nadruk op het woord vriend. Hij laat zijn ogen over me heen gaan en knikt dan. Zijn blik blijft rusten bij mijn tatoeages en piercings, wat me een onaangenaam gevoel geeft. Ik vertrouw hem niet.

----------

Ik ben van gedachten veranderd. Er gaat een spinnoff komen van Jasmin en Luke, maar dat verhaal gaat niet Inked heten. Ik ga Inked veranderen, en in het Engels schrijven. (Proberen te schrijven haha) Als het niets word, zal ik het verhaal uiteindelijk verwijderen. In de tussentijd: Lees leuk verder in Cure me en verwacht updates! Die spinnoff komt er wel ! xx