Your wicked tongue,
It speeks much evil.

Your pallid face,
You give no hope,
No strength,
Your weakness collides.

You're nothing but a liar,
A dirty-mouth,
And a show-off.

You give no support,
But pride.
Your mercy goes to you only,
Which shows your hate.

Hate is what you get back,
After the back-stabs,
And the tortures you gave.

Now no one cares of your fate,
Your trifling,
Even if you die,
You are now spoken by bane words.

But yet I forgive your lies,
And your back-stabs that hurt.

I forgive your derisiveness,
Your barbarous,
And yet your treachery...
I forgive you.

------------------

Aiken's pov:

Hoe kan dit? Heb ik deze situatie dan echt verkeerd ingeschat? Ja, het zijn broers, maar hoe zou Phill Luke ooit hebben kunnen vergeven voor wat hij 2 jaar terug heeft gedaan?! En niet alleen met Sky, ik balde mijn vuisten zo stevig dat mijn knokkels knakten en mijn nagels striemen maakten in mijn handpalmen, maar met nog veel meer onschuldige meisjes.

Wie zou zeggen dat Luke ineens veranderd was, dat hij nu geen meisjes meer gebruikte onder invloed van drugs, en dat hij zoop als een malloot. Zou ik hem ooit kunnen vergeven nu ik weet wat hij met Sky heeft gedaan. Ik weet het niet, ik speelde er zelf ook een rol in. En daar zal ik mezelf nooit voor kunnen vergeven.

"Heej LukedieLuke! Vrouwenverslinder van me. Hoe lopen de zaakjes?", vroeg ik aan Luke die aan het einde van de straat liep. Ik had hem gisteren en eergisteren al met een andere meid gezien, en ik moet zeggen: Ze waren best wel sexy.

"Heej Aiken! Ja wat denk je zelf, ik heb er deze week weer een op het strand gespot! Eerst toonde ze geen interesse, maar ze zit als een lint om mijn vinger gebonden. En dan weet je wel welke vinger ik bedoel", zei hij. Ik grijnsde. Vrouwen waren zo makkelijk om te krijgen. Luke gaf ze een lief lachje en wat complimentjes om ze diezelfde avond nog het bed in te krijgen. En hij was niet lief, te horen aan een paar van zijn verhalen.

"Stalkt Bianca je nou nog steeds dan?", vroeg ik eigenaardig. "Ja joh, die slet denkt na een nacht al dat we een 'relatie' hadden. Ik was 'de liefde van haar leven'", deed hij haar na met een enorm vrouwelijk accent. Ik schoot in de lach. "Pech joh! Gewoon van je afschudden", zei ik waarna ik hem onze groet gaf. Een klopje op de rug als een soort stevige knuffel. Wat zou ik toch zonder hem moeten. 

"Heej die nieuwe hè, ga je der vanavond al naaien?", vroeg ik ontdeugend. "Gast, wat zei ik nou net? Natuurlijk! We hebben vanavond een 'romantische' strandwandeling", zei hij. Ik knipoogde naar hem. Vorige maand hadden we een stuk duinen gevonden waar nooit iemand kwam. En ja, je kunt al raden wat daar gebeurde. 'Delen' met Luke was niet bepaald delen. Hij gebruikte de plek bijna elke dag. Daardoor hield ik er niet zo veel aan over. Één keer zelfs, had ik hem er eerder deze week nog gezien met een bloedmooi meisje. Dan wel blond haar als blauwe ogen. Volgensmij heette ze Jasmin.

'Nou ik wens je succes. Maar hé: Geen drugs gebruiken, en geen alcohol..'', fluisterde ik in zijn oor. Hij keek me verwaand aan. Daar gaan we hoor. ''Hoe vaak hebben we het hier al niet over gehad Aiken! Ik weet wat ik doe! En je moet je er niet mee bemoeien!'', kaatste hij terug. Ik wist dat ik er niets tegen in te brengen had. Zelf rookte ik ook wel eens wat, maar ik zou nooit van mijn leven harddrugs gebruiken. ''Je weet dat ik er niets mee heb Luke! Je had me beloofd niet meer onder invloed van het een of het andere spul meiden te naaien of achter het stuur te kruipen, want ja, ik begrijp je Luke, maar dat gaat te ver! Dat is ziek..'', zei ik. Hij keek me aan alsof ik hem zojuist in zijn gezicht had geslagen. ''Weetje wat betweter: Ik ga vanavond onder invloed van van alles en nog wat die nieuwe meid neuken, of je het nou wil of niet, en je houd je erbuiten!'', zei hij.

Ik wilde hem een klap in zijn gezicht verkopen, vrouwen gebruiken: oké, dat kan wel eens een keertje. Maar NOOIT onder invloed van drugs of alcohol. Want geloof me, als je opgewonden bent onder invloed van een van die twee, doet je lichaam dingen waar je later spijt van krijgt. En áls hij echt gaat gebruiken vanavond, zal die meid er nog letsel aan overhouden.

''Je weet niet wat je doet Luke, ik sta aan jouw kant, maar niet als het zo moet'', zei ik. Daarna keerde ik mijn rug naar hem toe en beende de andere kant van de straat uit.

De volgende ochtend had ik al een paar geruchten opgevangen uit de band, Noah en Luke's broer Phill hadden verteld wat hij had gedaan.Phill was woedend op hem geworden. Ze hadden een enorme ruzie gehad. Het enige wat Phill nog kon verwoorden, was dat hij geen broer meer had, maar een vrouwenmisbruikende verkrachtende jongen die hij niet meer herkende, en die hij niet kon veranderen. Luke was dood voor hem, en dat was duidelijk te merken. Hij had het verpest.

Luke ontkende alles, maar ik wist wat hij gedaan had. Ik als enige kende de waarheid. Want toen ik de vorige avond naar de duinen was gelopen, had ik doodsangst ervaren. Ik had het geschreeuw vanuit de duinen gehoord en niet ingegrepen. Ik verachtte mezelf dat ik dat niet gedaan had. Ik kotste mezelf uit. Maar één ding weet ik zeker: Ik zal nooit meer een meisje gebruiken. Om wat voor een reden dan ook. Niemand mag ooit zoveel pijn gedaan worden als de pijn die Luke gisteravond met zijn domme kop veroorzaakt heeft.

Sky's pov:

Ik bekeek het hartbrekende tafereel voor me. Mijn handen gingen er van jeuken. Maar wat moest ik straks? Wat was er met Luke gebeurd in de tijd na onze laatste ontmoeting in de duinen. En waarom lijkt Aiken te weten wat hier allemaal aan de hand is, en vertelt hij me niets. het kwetst me dat hij niets zegt of doet. Ik breek wanneer ik hem zo zie, ik kan er niets aan doen. Zijn ogen zijn rood, zijn haar hangt als een dood dier over zijn ogen heen en zijn grijze ogen staan koud en kil. Niet meer zoals de kleur van de garageplek van mij en mama, maar de grijze kleur van grauw en pijn.

''Aiken, wat is er?'', vroeg ik aan hem. Jaymie was in de tussentijd uit de auto gestapt om naar de opstap van het witte huis voor ons te lopen. De nieuwsgierige kip die ze was. Hij leek wel versteend, alsof hij niets voelde. ''Het is mijn schuld'', zei hij. ''Het is verdomme allemaal mijn schuld, ik lokte het uit. Ik maakte hem boos, door mij ben jij misbruikt en heeft Phill zijn broer verloren!'', zei hij.

Zijn woorden kwamen aanvliegen als een hamerslag. Wat bedoelde hij? ''Wat bedoel je?'', vroeg ik geschrokken. Hij wendde zijn blik naar mij toe. Zijn ogen baanden zich een weg heen door de mijn. ''Die avond, die avond waarin Luke jouw.. pijn heeft gedaan..'', begon hij. ''Aiken daar hebben we het al over gehad! Dat was niet jouw schuld'', zei ik en ik wendde min gezicht af. Ik wilde het niet horen, maar toch was ik hier zelf misschien wel de nieuwsgierigste kip.

''Jawel! Dat kon ik wel! Ik.. ik wist niet dat jij het was. Ik had je nooit gezien maar ik.. ik was een lafaard. Ik heb Luke die dag uitgelokt door hem te zeggen wat ik vond van zijn gedrag, zijn drugsgebruik, zijn alcoholgebruik. En toen heeft hij zich daardoor s'avonds op jouw afgereageerd Sky'', zei hij. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Hij wist dat er een meisje misbruikt werd, maar durfde niet in te grijpen? Wat? Hij heeft me gehoord, mijn pijnkreten, en mijn smekende schreeuwende stem om hulp, en hij had niets gedaan?

Iets in me wilde hem wurgen, hem slaan en hem helemaal kapot schelden. Klootzak! Lul! Lafaard! Maar mijn andere kant wist wat ik moest doen. Ik moest het hem vergeven. Hij was net zo bang geweest voor zijn vriend als ik dat was. Hij had me gehoord, maar niets gedaan.

Ik kon hem niet iets kwalijk gaan nemen waar hij niets aan had kunnen doen. Iets wat zich kortgeleden nog als een nachtmerrie had afgespeeld. Was hij dan echt zo anders geweest toen der tijd? Ik dacht dat hij had verteld dat hij meisjes net zo erg misbruikte als Luke. Ik kon er niet aan denken! Mijn Cocon, die was niet zo, die had glinsterende ogen, een muziektalent als nooit te voren, zwarte sluike haren, een perfecte kaaklijn, de volste mooiste rode lippen met een lip piercing, het zachtste karakter, het ruigste uiterlijk, en het breekbaarste hart.

''Cocon...'', zei ik bedroefd. Verwachtingsvol keek hij me aan, wachtende op een reactie. Een klap in zijn gezicht, een schop in zijn lul, de vieste minachtende grijns. Maar ik.. ik gaf hem iets waardoor hij zeker wist dat het me niets kon schelen. Dat hij niets aan die avond had kunnen veranderen, en dat alles Luke's eigen domme schuld was geweest.

Ik kuste MIJN Aiken, MIJN Cocon, zoals ik dat nog nooit gedaan had. Vergeven vergeten.. spookte mijn moeders woorden door mijn hoofd.

------------------------------------------------

Pfew peepz, wat een heavy hoofdstuk alweer. Ik wilde jullie wat meer inzicht geven van Aiken's kant door zijn POV te gebruiken. Willen jullie dit meer? Ik ben wel van plan straks namelijk nog wat pov's van Phill en Luke te plaatsen. En jullie weten natuurlijk niet hoe Luke eraan toe is, en wat er allemaal met hem is gebeurd.

Veel wacht nog! Het word alleen maar nog hartverscheurender!

Oh ja! 7 in Non/Fictie! Ik juich! Heel erg bedankt voor alle votes en reads xx