Dorian

Cayden keek om zich heen om te zien of iemand meeluisterde. 'Het is bekend dat Navarre het vuur heeft,' fluisterde Cayden tegen Dorian, zijn stem nauwelijks hoorbaar boven het gelach en gepraat van de dronken mensen in de taveerne. De geur van bier en zweet hing zwaar in de lucht. 'Er wordt al over gepraat in de straten.'

'Heb je Elwyn hier al over ingelicht?' vroeg Dorian, die over de bar leunde die tussen hen in stond. Cayden en Elwyn wisselden bijna geen woord met elkaar, maar zoiets als dit kon niet voor Elwyn achtergehouden worden.

'Elwyn is ervan op de hoogte.' Cayden nam plaats aan de bar op een van de krukken met de kap van zijn mantel op zijn hoofd, waardoor een deel van zijn gezicht in schaduw gehuld was. 'Dit nieuws dat zich verspreidt, zal alles veranderen. Elwyn en de koningin zullen als verraders worden gezien. Elwyn is bang dat Edlynne van deze situatie gebruik zult maken.'

Dorian voelde een rilling over zijn rug lopen. Zodra Edlynne aan de macht kwam, zou het een haast onmogelijke taak worden om de zuiveringen te stoppen.

'En jij?' fluisterde Dorian.

'Ik verzin wel iets om uit het schot te blijven.' Cayden legde een zilverstuk in Dorians hand. Het metaal voelde kil aan, net zo kil als het onbehaaglijke nieuws dat Cayden met zich meebracht. 'Ik heb iets sterks nodig.'

'Maak jij je nu zorgen?' vroeg Dorian. Hij zag en hoorde het niet aan Cayden, maar het moest wel als Cayden om sterke drank vroeg.

'Ik trok de laatste tijd meer met Navarre op. Dat is niet onopgemerkt gebleven. Misschien moet ik duidelijk maken dat ik niets van het vuur af wist. Dat is niet eens een leugen.'

'Doe wat je moet doen.' Dorian legde het zilverstuk in het geldlaadje en schonk een glaasje heldere drank in. Cayden dronk het in één teug leeg. 'Beter?' vroeg Dorian, die zag dat hij moeite had zijn gezicht neutraal te houden.

'Heb je nu het goorste ingeschonken?'

Dorian glimlachte. 'Je zei dat je iets sterks nodig had. Dit is sterk spul.'

'Ik geef je geen ongelijk,' mompelde Cayden. Hij schoof het glas over de plakkerige bar naar Dorian toe.

Dorian kon zijn breder wordende glimlach niet onderdrukken toen hij het glas schoonmaakte, ook al was er niets om te lachen. Als Edlynne aan de macht kwam, was het foute boel. De situatie op dit moment was al slecht, maar Dorian wist dat het nog slechter kon.

'En wat nu?' vroeg Dorian. Hij kon de vraag niet tegenhouden.

'Afwachten en kijken wat de schade wordt. Meer dan dat kunnen we nu niet doen.' Cayden stond op. 'Maar ik houd je niet langer van je werk af.'

'Ik zie je straks weer,' zei Dorian.

'Misschien dat ik iets later ben.'

Dorian trok vragend een wenkbrauw op, maar Cayden voegde eraan toe: 'Ik heb een vol rooster, Dorian. Het lijkt soms misschien niet zo, omdat ik tijdens mijn werkzaamheden andere dingen doe, zoals jou opzoeken.'

'Wat hoor je nu te doen dan?'

'Ik hoor verslag uit te brengen van hoe de leerlingen het doen tijdens de trainingen.'

'Doe jouw ding,' zei Dorian met een glimlach.

Cayden gaf echter geen glimlach terug. Hij gebaarde dat Dorian naar hem moest komen en gaf Dorian een korte zoen. 'Je weet dat je voor mij niet alsof hoeft te doen,' zei Cayden zacht. Zijn intense blik boorde zich in die van Dorian.

'Wat moet ik dan doen? De hele tijd chagrijnig en verdrietig zijn? Ik weet niet zeker of je die versie van mij leuk vindt. Maar misschien... Misschien hebben we wel een verandering nodig. De laatste jaren is er niets veranderd. De zuiveringen blijven doorgaan.'

'Deze verandering zal niet positief zijn, Dorian. Dat weet jij net zo goed.'

Cayden was niet bang om hem de harde waarheid te vertellen, om hem ermee te confronteren. Cayden maakte het niet mooier dan het was.

'Wanneer krijgen wij eens goed nieuws?' zuchtte Dorian, terwijl hij de doek naast zich gooide waarmee hij het glas had gedroogd.

'Die krijgen wij heus wel. Het goede nieuws laat alleen nog even op zich wachten.'

'Dan hoop ik dat het goede nieuws groot is.'

Dit keer schonk Cayden hem een glimlach. 'Laten we daarop hopen.' Hij drukte nog een zoen op Dorians lippen en verliet de ruimte.

***

Zoals Cayden had gezegd, was hij iets later gekomen. Dorian was in gesprek met een rebel, waardoor hij Cayden niet had opgemerkt. Dorians lichaam maakte een schokkende beweging op het moment dat Cayden zijn hand op zijn schouder legde.

Hij hoorde Cayden grinniken.

Dorian draaide zich om en zag dat Cayden dit keer de kap van zijn mantel niet op had. Het vuur van de open haard verlichtte zijn gezicht, waardoor Dorian enkele lichtgrijze vlekjes in zijn donkere ogen kon onderscheiden.

Dorian gaf hem een speelse duw, maar Cayden bleef stevig op beide benen staan. Hij glimlachte naar Dorian. 'Jouw reacties stellen mij nooit teleur.'

'Klootzak,' zei Dorian.

Caydens ogen twinkelden geamuseerd. Hij boog zich iets naar Dorian toe. 'Dat is niet zo aardig om te zeggen. En elkaar duwen doen we ook niet.' Dorian voelde een warme gloed op zijn wangen onder Caydens blik. Die blik was van korte duur, want Cayden richtte zich alweer op de rebel waar Dorian mee sprak.

'Is Valerie hier?' vroeg Cayden aan de rebel, zijn toon nu serieus. De glinstering in zijn ogen verdween. Die speelse kant van hem liet hij enkel aan Dorian zien.

De vrouw schudde haar hoofd. 'Nee, ze is bezig met een missie. Ik weet niet wanneer ze weer terugkomt, maar ik zou een boodschap kunnen doorgeven als het niet kan wachten.'

'En Chloë?' vroeg Cayden met lichte tegenzin in zijn stem.

'Zij is hier, ja,' antwoordde de vrouw. 'Wat heb je van haar nodig?'

'De kroonprins komt hier naartoe om de stand van zaken te bespreken. Het is belangrijk.'

'Elwyn komt?' vroeg Dorian verrast. Dan moest het inderdaad belangrijk zijn. De hitte was volledig uit zijn lichaam verdwenen en had plaatsgemaakt voor kilte. Dorian had enkele verontrustende dingen opgevangen in de taveerne sinds Cayden weg was gegaan. De bezoekers hadden over het vuur gepraat, hadden de naam van de kroonprins meerdere keren laten vallen in negatieve zin. Maar dat kwam niet onverwachts. In een korte tijd kon de hele situatie echter verder zijn geëscaleerd. Dat moest wel als Elwyn besloot om een bezoek te brengen aan de rebellenbasis.

'Er was een groot conflict op het kasteelterrein. Elwyn heeft mij niets verteld, maar ik heb genoeg interessante dingen gehoord. Hij moest het ijs gebruiken om nog aan de macht te kunnen blijven. Toch is hij nog een deel van de macht verloren.' Cayden richtte zich op een punt achter Dorian, alsof hij nadacht. 'Ik had nooit geweten dat hij een uitverkorene is.'

Dorian blies zijn adem uit. Het was een wonder om één uitverkorene in je leven te ontmoeten en Dorian kende er nu al drie. Was het toeval? Dit nieuws verraste hem niet. Hij had het gevoel midden in de chaos verweven te zijn.

'Ik haal Chloë wel.'

Dorian betrad de traptreden naar boven. De meeste rebellen hadden een onderkomen in de stad weten te vinden, maar Chloë leefde volledig in dit huis. Het huis kon niet veel rebellen huisvesten. Het functioneerde eerder als een veilige ontmoetingsplek. Dorian liep naar haar kamerdeur toe en klopte erop met zijn knokkels.

'Chloë?' vroeg Dorian.

Chloë deed de deur wijd open. Ze was volledig gehuld in het zwart en had haar lange haren gevlochten, alsof ze op het punt stond om eropuit te gaan.

Chloë moest de bezorgde uitdrukking op zijn gezicht hebben gezien, want ze vroeg direct: 'Wat is er?'

'Elwyn komt eraan,' legde Dorian uit. Kort vertelde Dorian datgene wat hij had gehoord van Cayden. Hij had verwacht dat Chloë met schok zou reageren, maar haar gezichtsuitdrukking veranderde niet. Ook niet toen Dorian het ijs noemde.

Chloë knikte ernstig. 'Ik ben van alles al op de hoogte.'

Samen met Dorian liep ze naar beneden waar Cayden op hen aan het wachten was. Hij had plaatsgenomen in een fauteuil die het verst weg van de open haard stond, zodat hij werd verhuld in schaduw. Dorian ging in de stoel naast die van hem zitten, terwijl Chloë bleef staan. Ze sloeg haar armen over elkaar en weigerde Cayden aan te kijken. Cayden keek kort naar Chloë, merkte haar afstandelijke houding op, maar besloot er geen opmerking over te maken.

Dorian zuchtte. Hij wist dat als hij erover begon de spanning enkel zou verergeren tussen die twee. Chloë had genoeg redenen om Cayden niet te vertrouwen. En wat Dorian ook zou zeggen tegen haar, het zou haar niet op andere gedachten brengen.

Dus niemand zei iets tegen elkaar. Dorian probeerde een gespreksonderwerp te bedenken, iets om de gespannen stilte te doorbreken, maar hij kwam op niets. Het was een opluchting toen Elwyn de woonkamer kwam binnenlopen. Hij nam plaats tegenover Cayden met een vermoeide uitdrukking op zijn bleke gezicht. De rebellen die nog in de woonkamer zaten, gaven hen de rust en ruimte door de kamer te verlaten.

'Ik zal maar eerlijk zijn: de situatie is niet al te best,' begon Elwyn.

'Ik weet het, uitverkorene,' zei Cayden, met de nadruk op dat laatste woord. 'Je bent een deel van je macht verloren. Het onthullen van je kracht heeft niet gewerkt.'

Ondanks de vermoeidheid grijnsde Elwyn uitdagend naar hem. 'En wanneer wilde jij gaan bekendmaken dat jij de duisternis hebt, uitverkorene?'

'Niet, maar gelukkig is Chloë er om alles uit te zoeken en door te vertellen,' reageerde Cayden bitter. Zijn blik werd donker. Cayden was het niet vergeten dat Chloë zijn kamer was binnengeslopen en zijn geheimen had gelezen. Hij had het haar niet vergeven.

Chloë deed haar mond al open om een vinnige opmerking terug te maken, maar Elwyn zei: 'Door het onthullen van het ijs behoud ik nog deels de macht. Anders was ik alles kwijt. Een deel van het volk vindt mij een verrader, dat deel steunt Edlynne. Je had erbij moeten zijn. Mensen gingen met elkaar op de vuist. De koningin moest vluchten.' Elwyn zuchtte en legde zijn hoofd in zijn handen. De grijns die eerder nog op zijn gezicht te vinden was, leek niet meer terug te komen. 'Het enige wat ik kon verzinnen om te voorkomen dat iedereen elkaar ging uitmoorden was om de macht met Edlynne te splitsen. Zij heeft gewonnen.'

Cayden keek hem bedachtzaam aan. 'Je hebt vast andere opties overwogen.'

'Ik wilde haar die macht niet geven. Maar de enige andere optie die ik zag, was haar uit de weg ruimen en dat is iets wat ik niet kan en wil doen.'

'Er is nog een optie,' zei Cayden. 'Je moet haar aanhangers voor je gaan winnen.'

'Hoe? Ze willen mij niet volgen, zelfs al zou ik ze proberen om te kopen met geld.' Elwyn hief zijn hoofd op en kneep zijn ogen samen. 'Bedoel je dat ik ze bang moet maken?'

'Angst is een krachtige motivator. Ik weet zeker dat jij dat kan,' antwoordde Cayden op een luchtige toon.

'Dat is niet het soort leider wat ik wil zijn.'

'Als je dat niet inzet, denk ik dat jij op den duur alle macht zal kwijtraken. Je mag dan wel de uitverkorene zijn, maar die zogenaamde maanaanbieders zullen jou allemaal aan de kant zetten omdat jij een sympathisant bent.'

'Hoe weet jij dat?' vroeg Chloë scherp.

'Zo werkt het. Die extremisten volgen allemaal Edlynne, omdat haar ideeën in hun ogen puur zijn,' zei Cayden, die zijn schouders ophaalde. 'Dorian is het ook met mij eens.'

Dorian hief zijn handen verdedigend op. 'Betrek mij niet hierin.' Cayden en Chloë stonden lijnrecht tegenover elkaar met hun ideeën en Dorian wilde daar niet middenin belanden.

'Ben jij het eens met Cayden?' vroeg Chloë op net zo'n scherpe toon.

Wat Cayden zo gemakkelijk suggereerde was niet moreel, maar Dorian begreep waarom Cayden met het idee kwam. 'Er vallen elke nacht doden. Ik hoor steeds geschreeuw en er komt geen einde aan als wij niks doen.'

'Wij doen er wat aan.'

'Dat is niet genoeg,' zei Dorian wanhopig. Hij wilde dat Chloë hem begreep. Ze hadden geen andere opties meer.

Aan Chloë's blik te zien was dat het verkeerde antwoord. Haar wenkbrauwen trokken naar elkaar toe. 'Je hebt niet eens in de gaten hoe erg jij je door hem laat beïnvloeden.'

Bedankt, Cayden. Dorian wierp hem een geïrriteerde blik toe. 'Ik vind het idee ook niet fijn, maar het is niet vreemd dat Cayden zoiets suggereert. Of heb jij nog oplossingen?'

'We blijven doorvechten op dezelfde manier,' zei Chloë stug.

'Er vallen doden,' wierp Dorian tegen. Zijn stem had een scherp randje gekregen.

Elwyn kwam tussenbeide. 'Het is niet de oplossing om angst te gebruiken. Op korte termijn misschien, maar op de langere termijn?'

'Het is dat of jouw leiderschap verliezen,' zei Cayden. 'Op dit moment moeten we aan de korte termijn denken. Gebruik dat ijs van jou om ze onder de duim te krijgen.'

'Het is geen punt om het ijs te gebruiken, wel de manier waarop,' zei Elwyn. Hij tikte onrustig met zijn vingers op de versleten armleuning, terwijl hij in gedachten verzonken was. Het knisperen van het haardvuur was het enige geluid.

Cayden verbrak de stilte: 'Het enige wat jij hoeft te doen, is het volk overtuigen dat ze jou moeten volgen.'

Elwyn klemde zijn kaken op elkaar. Hij keek naar zijn bleke hand waar een laagje ijs op te vinden was. Dorians blik werd ernaartoe getrokken. Het bewijs zien dat iemand een uitverkorene was, was iets heel anders dan om het te horen. 'Je hebt gelijk,' mompelde Elwyn.

Chloë was in de minderheid. 'Maar doe het alleen als jij er volledig achterstaat.'

Hoewel Elwyn naar haar glimlachte, stonden zijn ogen dof. 'Als ik het niet eens ben met een plan, zal ik het ook niet uitvoeren.'

'Hoe wil je het gaan doen?' vroeg Dorian aan Elwyn.

'Ik laat mijn kracht te weinig zien. Ik ben het niet gewend om het ijs vaak te gebruiken. Ik heb geleerd om het juist te verbergen, maar het wordt tijd om duidelijk te maken wat ik kan en dat ze beter mij dan Edlynne kunnen volgen. Het wordt tijd om mezelf meer te laten zien.' Een spiertje vertrok in zijn kaak. Chloë gaf hem een verontrustende blik.

'Handel voorzichtig,' drukte Chloë hem op het hart.

'Maak je daar geen zorgen om. Ik ken mezelf,' zei Elwyn. Echter zag Dorian dat Elwyn zich niet fijn voelde bij het idee om zijn kracht in te zetten om angst op te wekken onder het volk en daarmee aanhangers te krijgen.