Dorian

Voor Dorian werkte het om bezig te zijn, zodat zijn gedachten niet afdwaalden naar verliezen en hij niet verdronk in rouwgevoelens. Het was een schok geweest om te horen dat hij weer een zuivering moest meemaken, maar het was net zo'n grote schok als toen hij gisteren hoorde dat Chloë's ouders en broertje waren omgekomen in de zuivering in Fenour. Dus de volgende nacht werkte hij hard achter de bar. Hij nam bestellingen op, tapte voornamelijk bier en wanneer hij even geen klanten voor zich had, waste hij de glazen af om ze vervolgens op de juiste plek terug te zetten. Als de negatieve gedachten tussen het werk door wél een weg naar boven vonden, probeerde Dorian aan de positieve dingen te denken, zoals dat Chloë het had overleefd en Cayden deze nacht terug in Nirvelli aan zou komen. Hopelijk kwam hij met informatie over de zuivering.

Dorian stond net een glas af te drogen, terwijl hij in gesprek was met een klant, toen hij vanuit zijn ooghoek zag dat de deur met het kapotte glas openging en een bekende vrouw naar de bar toe liep. Ze nam voor Dorian plaats en gaf hem een glimlach die de taveerne oplichtte tot in de donkerste hoeken.

'Zeg het maar,' zei Dorian met eenzelfde glimlach, nadat hij beleefd het gesprek had afgekapt zodat hij zich tot Chloë kon richten. Hij legde het glas dat hij net had schoongemaakt neer op een plank waar hij net aan bij kon als hij op zijn tenen ging staan.

Chloë liet haar onderarmen op het plakkerige tafelblad rusten en boog zich voorover. Een paar plukken van haar lange, iets te gele haren vielen naar beneden op het blad, maar ze merkte het niet op of het leek haar niet veel uit te maken. 'Ik heb je in betere omgevingen gezien.'

Deze taveerne werd niet erg goed onderhouden. De tafels plakten van het bier, de houten vloeren kraakten en zaten vol met krassen en enkele ramen waren gebarsten. De geur van bezwete lichamen was echter het ergste, maar na uren daarin gewerkt te hebben, rook Dorian het al nauwelijks meer.

'Ik moest iets van werk hebben,' zei Dorian schouderophalend. 'En de mensen hier zijn redelijk. Alhoewel, niet iedereen. Mijn baas is een nachtmerrie.'

Het enige wat hij deed was blaffend bevelen uitdelen en als een werknemer niet goed genoeg zijn werk deed, kreeg diegene minder loon, soms zelfs niets als de baas in een uitzonderlijk slecht humeur was. Dat laatste was vaak het geval.

'Durf je het aan om een paar uurtjes vrij te nemen? Dit is de laatste nacht zonder de koningin.'

'Dat zou ik graag willen, maar ik kan niet zomaar verdwijnen.' Als Dorian weg wilde, moest dat onopgemerkt gebeuren. Zijn baas zou hem nooit zomaar laten gaan.

'Zorg voor afleiding.' Het klonk alsof ze een plan had.

'Wat voor afleiding?'

'Ik help je wel.' Chloë gaf hem een knipoog en liep naar een groepje mannen toe die op luide toon met elkaar spraken en zo nu en dan bulderend lachten, terwijl Dorian een biertje tapte en haar in de gaten hield. Ze begon met hen een gesprek en wees op een gegeven moment naar Dorian.

Dorian probeerde niet te verbaasd te kijken. Wat was ze van plan? Ze gebaarde dat hij naar hen toe moest komen. Dus Dorian staakte zijn bezigheden om zich te mengen met wat Chloë ook van plan was.

'Dorian, dit is Lucas. Lucas, dit is Dorian,' zei Chloë vriendelijk. De man tegenover haar was ergens eind de twintig. Hij staarde naar Dorian, maar zijn blik was niet helemaal gefocust. Op de ronde tafel waar de mannen aan zaten, stonden naast vele lege kannen bier, ook gevulde kannen. Het was geen verrassing dat Lucas overduidelijk dronken was.

Nu werd het plan in ieder geval duidelijker. Dorian lachte even. Dit was absurd. 'Kom een biertje met ons drinken,' zei Lucas uitnodigend, gebarend naar de andere mannen. Alle stoelen aan tafel waren bezet, dus Dorian schoof een stoel naast die van Lucas en hoopte dat de baas zich nog even niet in de ruimte liet zien.

'Ik heb niet veel tijd,' bekende Dorian. 'Ik moet eigenlijk werken.'

Lucas gaf hem een kan. 'Zou zonde zijn om alleen maar te werken.'

'Dat vind ik dus ook,' zei Chloë op enthousiaste toon. 'Je moet ook een beetje plezier hebben, Dorian.' Ze keek hem veelbetekend aan. Dat was de bevestiging die Dorian nodig had om er zeker van te zijn dat hij het plan had geraden. 'En ik zag je wel kijken naar Lucas.' De anderen begonnen te joelen.

'Dat zag je vast verkeerd,' zei Dorian snel, alsof hij zich ervoor schaamde. Hij zou wel meespelen en als afleiding dienen.

'Ik zei nog tegen Lucas, dat is een leuke vent voor je,' zei de man die naast Dorian zat. Ze waren zo dronken dat ze niet meer wisten dat hij een relatie had met Cayden. Cayden kwam hier weleens als Dorian aan het werk was, weliswaar deels verborgen door een mantel en kap, maar de meeste bezoekers van deze taveerne herkenden hem en wisten wat hij voor Dorian betekende. Dus Dorian kreeg alleen zulke aandacht als de mensen dronken waren.

Dorian lachte. 'Ik moet me wel van mijn leukste kant laten zien als ik werk. Na een werknacht komt een heel andere kant van me naar boven.' Hij zag Chloë in een geluidloze lach schieten.

'Dan zou ik die graag willen kennen,' zei Lucas, die zijn kan ophief.

Dorian raakte met zijn kan die van hem aan, maar nam geen enkele slok. 'Dat wil je niet,' zei Dorian op een iets uitdagende toon, hopend dat Chloë haar plan uitvoerde want anders zou dit de verkeerde kant op gaan.

Weer joelden de mannen en Lucas kreeg die glazige, intense blik in zijn ogen die Dorian meteen herkende. Zo keek Cayden weleens naar hem vlak voordat hij Dorian zoende. Hij voelde Lucas' hand al op zijn onderrug rusten, zag zijn hoofd een stukje kantelen.

Maar toen stonden een paar mannen aan hun tafel vloekend op. 'Brian! Ik heb je al eens gewaarschuwd!' riep een man woest, wapperend met zijn handen zodat druppels bier in het rond vlogen. Dorian zag dat het bier van de omgevallen kan van de tafel liep om op de grond een donkere plas te vormen.

Dronken mensen waren snel op de kast te jagen.

'Ik was het niet!'

'Dat zei je die vorige keer ook, hufter.'

Brian was de eerste die de klap uitdeelde, zodat de man die tegen hem had geschreeuwd tegen een andere tafel aan knalde. Dit zorgde ervoor dat nog meer mensen meededen aan de ruzie.

Chloë liep snel op Dorian af en pakte hem bij zijn hand beet toen Lucas zijn aandacht niet langer op Dorian had gericht. Ze trok hem naar een zij-uitgang van de taveerne, waarna ze de koele wind op hun gezichten voelde. Ze schaterden het allebei uit. 'Jij bent te erg, Dorian.'

'Ik moest afleiden,' zei Dorian onschuldig, die een grijns niet kon onderdrukken. 'Al ben ik misschien iets te ver gegaan.'

'Denk je?' vroeg Chloë spottend. 'Ik wil niet eens weten wat voor andere kant jij hebt.'

De grijns bleef op Dorians gezicht hangen. 'En jij bent niet erg zeker? Je hebt een hele ruzie uitgelokt.'

'Ik heb alleen maar per ongeluk een kan bier omgegooid en niet gezegd dat ik het was geweest.'

'Per ongeluk.'

Chloë knikte en moest weer lachen. 'Oké, we zijn beide erg.'

'Maar wat wil je gaan doen? Wat was zoveel waard dat je mij nu wilde spreken en daarvoor mannen op de vuist liet gaan?' Ruzies kwamen vaak voor in de taveerne, dus Dorian was eraan gewend geraakt. Hij vond het prima zolang hij die ruzies niet hoefde op te lossen.

'Laten we eerst naar een andere plek gaan,' zei Chloë, toen ze het gerinkel van glas en het geschreeuw van mensen in de taveerne hoorden.

'Uitstekend idee.'

Dorian volgde Chloë door de stad heen. Ze nam enkele verlaten steegjes die niet de meest prettige sfeer uitstraalden, maar ze werden geen enkele keer benaderd door mensen zonder goede bedoelingen. Ze wist precies welke kant ze op moest en navigeerde zich door straten die zelfs Dorian niet kende. Ze kende deze stad goed, ook al woonde ze er nog maar een jaar, wat bewonderenswaardig was, aangezien deze stad vergeleken kon worden met een doolhof.

Hij wist pas waar ze waren toen hij het kasteel voor hen zag opdoemen. 'Je neemt me mee naar het kasteel?' vroeg Dorian verbaasd.

'Ik ben je vriendin, Dorian. En als vriendin moet ik je iets laten zien nu het nog kan.' Het klonk ernstig. 'Ik weet dat je het irritant vindt dat ik me met jullie relatie bemoei. Toch moet ik dit van mezelf aan jou vragen: heb je iets vreemds aan Cayden opgemerkt?'

'Gisteren zei je dat je iets interessants had gevonden over Cayden en dat de kroonprins dat waarschijnlijk wilde weten. Heeft dat hiermee te maken?'

Chloë knikte.

'Ik heb niets vreemds bij Cayden ontdekt. In ieder niet wat mij is opgevallen.' Dorian keek naar de vrouw die voor hem stond, naar de vrouw die altijd open en vriendelijk was geweest. De zuivering had hen beide veranderd. Chloë was nog steeds de persoon van vroeger, maar Dorian had niet eerder opgemerkt dat ze ook zo sluw kon zijn. 'Waarom werk je samen met de kroonprins?'

'Je hebt zijn toespraak gehoord,' zei Chloë. Ze rilde toen een kille windvlaag haar haren in haar gezicht liet waaien. 'Hij zet zich in voor alle mensen van Nirvelli, dus ook voor ons. En hij maakt daar werk van. Heb je het al gehoord over... wat Nirvelli te wachten staat?' Ze praatte op een voorzichtige toon en verbrak het oogcontact met Dorian niet.

'Geen zorgen. Ik weet dat er een zuivering zal komen.'

Chloë knikte en vertelde verder: 'Ik ken hem niet zo lang, dus ik kan ook niet met alle zekerheid zeggen dat hij te vertrouwen is, maar hij hoorde over een groep rebellen in Nirvelli en kwam ons opzoeken. Hij bood zijn hulp aan. Valerie wil hem nog niet ontmoeten, dus het contact verloopt via mij. Via die weg mag hij zich gaan bewijzen.'

'Rebellen?' vroeg Dorian.

'Ja. Je verwacht toch niet dat we zomaar een zuivering door laten gaan zonder weerstand te bieden? Het zou mooi zijn als Elwyn te vertrouwen is. Zijn motieven lijken mij zuiver, maar je weet het nooit. Zou jij je bij de rebellen willen aansluiten? Ik wil geen geheimen voor je hebben en misschien helpt het je wel om ergens bij te horen.' Dus dat waren de mensen waar Chloë steun van had gekregen, ze had haar eigen familie gevonden.

Als Dorian zich bij hen zou aansluiten, zou hij eindelijk mensen ontmoeten die net zoals hij waren. In Nirvelli voelde hij zich een buitenstaander, moest hij zich anders voordoen om met de rest mee te kunnen doen. Het kostte hem meer energie dan hij wilde toegeven. Het zou dus een mooi idee zijn als hij vaker zichzelf kon laten zien aan anderen. Bovendien was dit zijn kans om mee te vechten, om te laten zien dat de daders er niet zomaar mee wegkwamen.

'Maar,' vervolgde Chloë. 'Cayden mag er niet vanaf weten.'

'Je vertrouwt Elwyn goed genoeg om in ieder geval met jou erover te praten, maar Cayden is te erg?'

'Elwyn had ons gevonden en toen herkende hij mij omdat hij mij al eens eerder in het kasteel had zien rondlopen. Ik had hem nog geprobeerd te overtuigen dat ik niet die schoonmaakster was, maar hij geloofde mij niet. Ik had niet veel keus. Eén Chamos die van de rebellen af weet is voldoende. Maar misschien komt Cayden er ook nog wel achter. Hij wantrouwt mij. Gelukkig heb ik hem wel deels kunnen overtuigen dat ik de verkeerde was die hij zocht, maar dat weerhield hem er niet van om te dreigen.'

'Wat heb jij gedaan om hem te laten dreigen?' vroeg Dorian met een opgetrokken wenkbrauw. 'Cayden doet dat niet zomaar.' Hij verloor alleen zijn zelfbeheersing als iemand over zijn grenzen stapte.

'Hij vermoedde dat ik zijn kamer was binnengeslopen. Sommige spullen had ik blijkbaar niet op precies dezelfde plek teruggelegd.' Chloë zuchtte. 'Ik ben niet eerder daardoor in de problemen gekomen.'

'Je breekt niet zomaar kamers binnen, Chloë.'

'Hij is een Chamos. Ik wilde alleen even kijken of hij geen dreiging voor ons – voor jou – vormde. Als ik niets vond, dan zou ik hem als jouw vriend accepteren. Maar ik vond wel iets. Wist je dat hij een boekje bijhoudt? Het lag verstopt in zijn kamer. Sommige stukken die hij had geschreven, waren zorgwekkend. Cayden is gevaarlijk. Ik wil je alleen maar voor hem waarschuwen en laten zien dat ik niet iets verzin. Ik wilde me in eerste instantie er niet mee bemoeien, maar dat voelde niet goed.'

Het kon geen kwaad om met Chloë mee te gaan om te kijken of wat ze had ontdekt ook echt belangrijk was.

Zonder enige problemen liepen ze door de voordeur van het kasteel naar binnen. Thuis. Dit was voor Dorian net als thuiskomen geweest. Maar nu voelde hij de spanning door zijn lichaam kruipen, alsof hij hier niet meer gewenst was, alsof hij een vijand was geworden. Hij miste nu al het veilige gevoel dat dit kasteel hem had geboden. Dit zou nu echt de allerlaatste keer zijn dat hij het vanbinnen zou zien.

Ze zwegen allebei toen Dorian Caydens deur opende met de sleutel die hij in zijn zak bewaarde en ze naar binnen liepen. Caydens slaapkamer was jarenlang ook die van Dorian geweest, nu voelde de kamer leeg aan zonder Dorians spullen.

Chloë wierp één blik op Dorian, voordat ze haar bleke hand onder de matras stak en met de andere de matras een stukje optilde en verschoof. 'Het is niet de beste verstopplek, maar ook weer niet zo makkelijk dat ik er meteen aan dacht,' zei Chloë. 'Ik had eerst naar losse planken gezocht en in ladekasten.' Uiteindelijk haalde ze er een leren boekje uit.

Dorian had dat niet eerder gezien, had Cayden er nooit in zien schrijven.

'Ik raad het je niet aan om dit te lezen. Maar ik wilde je het wel laten zien, zodat je weet dat ik geen onzin uitkraam. Er staan hier... aparte stukken in, maar Cayden hoort je alles zelf te vertellen. Zeg alsjeblieft niet tegen hem dat je hiervan af weet. Het is te toevallig als hij mij al verdenkt van inbraak en jij vervolgens ineens weet dat hij hierin schrijft. Ik wil alleen dat jij aan Cayden vraagt of hij jou iets moet gaan vertellen, of er iets is.'

'Je zegt dat Cayden gevaarlijk is, maar wat is dat dan?'

'Cayden is een onvoorspelbare moordenaar. Dat is alles wat ik erover zeg,' zei Chloë. Haar ogen vertelden Dorian dat ze heel graag de hele waarheid aan hem wilde vertellen, maar iets weerhield haar ervan.

'Wat het ook is, Cayden zal het me nu niet vertellen. Het duurde ook een tijdje voordat hij kon vertellen over zijn verleden,' gaf Dorian toe. Hij kropte liever alles op dan dat hij tegen iemand zou vertellen over wat hem dwarszat. Het was voor hem moeilijk om anderen in vertrouwen te nemen.

'Probeer met hem erover te praten, want anders zal ik het jou vertellen. Je verdient dit te weten, Dorian.'

'Ik zal het proberen.'