De straten waren gehuld in het licht van de opkomende zon. Een randje van de lichtbol piepte net boven de gebouwen uit. Ondanks het feit dat het nog vroeg was, waren er al veel mensen in het centrum. Enkele Revers liepen net als altijd over het plein richting het pand waar zij hun hoofdkantoor hadden. Niks was veranderd sinds de vorige keer dat hij hier was. Toch voelde het wel anders. Onwennig keek Lennon naar zijn twee groepsgenoten. 'Wat is precies de bedoeling?'

Rynn keek hem niet aan en kuchte nog een keer. Haar armen gingen over haar buik en draaide zich af en toe een beetje van Lennon weg. Hij wilde haar net vragen of ze verkouden was toen Kyle hem lachend aanstootte.

'We kunnen naar het terras gaan en een biertje kopen? Je had het toch beloofd?'

Lennon schudde glimlachend zijn hoofd. 'Een andere keer. We moeten nu opletten en daar hoort alcohol niet bij.'

'Een gesnaffel, een gekretting,' klonk het plotseling.

Zowel Kyle als Lennon keken Rynn verrast aan.

Nog een keer liet ze een kuchje horen, maar het verbloemde Kiwi's gekras niet. 'Dat eh... was mijn maag,' stamelde ze.

'Mega vette maag heb je!' joelde Kyle.

Lennon lachte zacht. Iemand had een vriend gemaakt. 'Kiwi?' vroeg hij wachtend op antwoord.

Rynns maag kraste. De vogel bewoog wild heen en weer en stak toen zijn kopje naar buiten, net boven de rits. Rynn liet een teleurgestelde zucht ontsnapte en ritste haar jas nog verder open, zodat Kiwi nog beter zichtbaar werd. Een paar veertjes piepte uit het gat in haar shirt en zijn staart stak uit haar buidelzak. 'Hij keek me aan met die kraalogen van hem. Wat moest ik dan?' verdedigde Rynn zich, over zijn kopje krabbelend. 'Ik kon hem toch niet opsluiten?'

'Het is je vergeven.' Lennon kon een glimlach niet onderdrukken. Kiwi was een verwend mornel. 'Zet hem maar op je schouder. We zijn nu toch al gezien met een raaf.' Hij keek even om zich heen. Diverse blikken waren op hun gericht.

Rynn haalde Kiwi uit haar buidelzak en zette hem op haar schouder. 'Misschien moeten jullie maar met z'n tweeën doorgaan? Ik val te veel op met Kiwi op mijn schouder.'

'Ja! Dan gaan we daar wel zitten. Een herendagje!' Kyle wees enthousiast naar het café. 'We kunnen ook bij die straatartiest kijken. Zou hij magie gebruiken om muziek te maken?' De jongen klonk als een klein kind op de kermis.

Lennon schudde zijn hoofd. Dat leek hem een onverstandig idee. Hij kende deze groep amper. Nu al alleen met Kyle een missie uitvoeren waarvan hij het nut niet begreep zag hij niet zitten. 'We blijven bij elkaar. Ik val niet minder op dan jij en ik denk dat er toch niet veel van deze missie gaat komen.' Vervolgens gleed zijn blik naar Kyle die hij amper had verstaan. 'Een ding tegelijk graag.'

'Hmm...' mompelde Rynn. 'We kunnen nu niet opgeven. Misschien vallen we op, maar we kunnen niet met lege handen terugkeren. We kunnen beter ergens op de hoek van het gebouw gaan posten. Kijken of we iets zien wat ons verder kan helpen.'

'Ik kan ook wel met ze praten, ik ken ze wel,' zei Lennon nonchalant. Hopelijk zou het er niet direct voor zorgen dat ze hem wantrouwden. Deze mensen hadden duidelijk een minder goede relatie met de magie politie als hij.

Kyles ogen werden groter. 'Jij kent Revers?' riep hij uit. 'Wow! Dat is zo cool. Heb je dan ook matties? Hoe goed ken je ze? Of kennen zij jou beter dan jij hen kent?'

Kiwi kraaide vrolijk en fladderde met zijn vleugel, aangestoken door Kyle's enthousiasme.

'Rustig, Kyle,' Lennon keek de jongen streng aan. Hij kon dit soort onderwerpen er niet zomaar uitgooien. Revers waren dan wel niet gevaarlijk als je niemand kwaad deed, als ze door kregen dat er een groep rebellen was, zouden ze niet zo mild zijn. 'Dat leg ik later uit. Niet hier.'

Rynn rolde met haar ogen en liep met een stevige pas door.

'Je werkt toch niet met ze samen?' Kyle keek Lennon met grote ogen aan. 'Of ben je een spion en probeer je informatie bij hen los te peuteren?!'

'Kyle!' probeerde Rynn hem te onderbreken. 'Alsjeblieft...Stop.' Ze wierp een boze blik naar de jongen.

Kyle liep de kleine trap op, richting het Revergebouw. Bovenaan bleef hij staan. 'Nu niet Rynn, dit is belangrijk!'

Rynns ogen werden groot, toen ze een fiets zag vliegen. Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar woorden kwamen er niet uit. Vlug greep ze naar Kyles mouw en piepte met samengeknepen keel: 'Kyle...' piept ze.

De jongen duwde haar van hem af, waardoor de fiets ook een stuk achteruit vloog tegen een pilaar aan. Rynn viel achteruit, tegen een stapel fietsen die een voor een omver vielen, de kleine trap af. Een gil ontsnapte haar toen ze met een luid kabaal tegen het metaal viel.

Lennon keek met grote ogen naar het tafereel. Waar was hij in beland?

Kiwi landde fladderend op de grond. 'Snaffel!' riep hij.

'Wat moet dat hier?' galmde een strenge, snerpende stem over het plein.

Zonder om te kijken wist Lennon dat ze waren gezien. 'Kiwi, hier komen!' Haastig rende hij naar Rynn toe. 'Blijf muisstil liggen,' fluisterde hij zacht, terwijl hij zich op zijn knieën liet vallen. Zijn magie bonsde in zijn borst, maar dat kwam niet door haar pijn. Voorzichtig legde hij twee vingers tegen haar nek alsof hij haar hartslag controleerde. Hij had dan wel niet de ambitie om een rebel te worden, hij kon hen niet aan hun lot over laten.

Rynn sloot vlug haar ogen en liet haar ademhaling rustiger worden.

Lennon hield zijn hand boven Rynn, terwijl hij het gestamp van voetstappen achter zich hoorde. Hopelijk leverde dit hem geen nacht in de cel op. Hij liet zijn magie naar buiten glijden. Het vond zich een weg naar zijn hand en groene draden barsten los uit zijn hand. Zijn hart klopte in zijn keel, maar hij wist dat hij dit moest doen. Zijn gave werd makkelijker vergeven dan die van de jongen.

Kyle stond een eindje verderop. Zijn eens zo jolige houding was compleet vervaagd en vervangen door een stijf postuur. Zijn gezicht was lijkbleek en zijn ogen waren groot en gefixeerd op Rynn en Lennon. Zijn handen trilden licht. Hij leek te twijfelen, alsof hij niet wist of hij moest blijven staan of dat hij moest rennen.

Rynn bleef doodstil op de grond liggen. Het leek haar moeite te kosten om niet te bewegen, niet te zien wat er om haar heen gaande was. Toch deed ze het.

'Open je ogen en sta op,' fluisterde Lennon, voordat een stevige hand op zijn schouder werd gelegd. Een huivering trok door zijn lichaam.

Zoals Lennon haar had verteld, opende ze haar ogen en kwam ze langzaam overeind. Met hulp van Lennon liet ze zich op haar voeten zetten en stofte Rynn het zand van haar broek af. Haar ogen gleden over de menigte die met grote ogen naar het tafereel hadden staan kijken.

Lennon kwam overeind en keek richting de twee Revers. Een van hen hield nog zijn schouder vast alsof hij bang was dat hij weg zou rennen. 'Sorry... het was ernstig,' stamelde hij snel. Gelukkig lette niemand op Kyle. Een zacht iets drukte tegen zijn been toen zijn ogen even naar beneden gleden zag hij Kiwi staan.

De jongere Rever keek hem onderzoekend aan. Zijn bruine ogen schoten van Lennon naar Rynn, terug naar Lennon. 'Je weet dat dit verboden is?' zei hij met een scherpe ondertoon. Zijn gezicht stond hard.

Een andere Rever, die veel meer rimpels in zijn gezicht had, legde zijn arm op de schouder van zijn collega en trok hem aan de kant. 'Ik heb dit onder controle, Anderson,' zei hij met een knik. Anderson zette een stap achteruit, niet al te blij met de actie van zijn collega.

De oudere Rever keek Lennon aan en knikte. Een nauwelijks zichtbare glimlach, verscheen op het gezicht van de man. 'Lennon,' zei hij plechtig.

Lennon tilde Kiwi van de grond en keek toen de man. De oude Rever had hem wel vaker op magie gebruik betrapt. Meestal kwam hij zonder gedoe mee weg, maar dit was anders. Ditmaal had hij zijn gave voor de ogen van tientallen mensen gebruikt. 'Het spijt me.'

De oudere Rever wierp een blik op Rynn, die wankel op haar voeten stond, een paar meter passen achter Lennon. 'Had ze het nodig?' vroeg hij zacht.

'Nek gebroken,' fluisterde Lennon met een schuine blik naar Rynn. Het was een grote leugen. Hopelijk de laatste die hij moest vertellen.

De gerimpelde mond van de man vormde een streep. Langzaam knikte hij. 'En die andere knaap?' Zijn ogen schoten naar Kyle.

'Ze waren aan het klooien en hij duwde haar iets te hard. Gewoon een ongelukje.' Hij probeerde zijn gezicht strak te houden. Hopelijk hadden ze niet gezien wat er precies gebeurd was.

De Rever leek Lennon niet te geloven, maar hij zei er niks over. 'Blijf onder de radar, Lennon,' waarschuwde de man. 'Ik kan niet constant een oogje toeknijpen. De volgende keer zal ik maatregelen moeten nemen, of ik dat nou wil of niet.'

'Dat begrijp ik, het zal niet nogmaals gebeuren. Ik ken de regels.' Het was een valse belofte, als iemand gewond was zou hij het zo nogmaals doen, maar Lennon was wel van plan om niet meer glashard in hun gezicht te liegen. Het voelde niet goed.

'Goed,' zei de Rever luider, zodat Anderson het ook kon horen. 'Dat is dan geregeld. Prettige ochtend nog.' Hij aaide Kiwi over zijn rug en draaide zich om, zijn collega meeslepend, die met een wantrouwende blik naar Lennon keek. Zijn opstandige tegenspraak vervaagde langzaam met de voetstappen van de twee mannen.

De heler keek hen na draaide toen zijn hoofd richting Rynn en Kyle die beiden met grote ogen toe hadden staan kijken. Hij haalde zijn schouders op en stak zijn hand in de lucht. Hij zwaaide kort naar de Revers, hopend dat iedereen de boodschap begreep. Zijn hart klopte in zijn keel. Het voelde verkeerd om misbruik te maken van het vertrouwen dat de Rever in hem had.

Rynn trok Kyle mee. Er klonk geen opstandige tegenspraak. In plaats daarvan liet hij zich meeslepen en volgde Rynn, die weg van Lennon liep. De heler wachtte tot ze een eind bij hem vandaan waren, voor hij richting de auto liep. Waarschijnlijk werd hij nu direct de rebellengroep uit geknikkerd, want toegeven dat dit Kyles schuld was en dat Rynn Kiwi mee had gesleept weigerde hij. Niet dat hij het erg vond. Hij was een heler, geen vechter. Toen hij bij de auto stond zag hij Kyle en Rynn al staan. 'Sorry.'

Rynns blik was op de grond gericht en beet zachtjes op haar lip. Zelfs Kyle was stil. Zijn gelaat was nog steeds lijkbleek en zijn grappen waren vergaan.

Vanuit een zijstraat kwamen drie figuren hun richting op lopen. Naarmate ze dichterbij kwamen, werden Amora en Declan steeds duidelijker zichtbaar. Achter hen liep een Rever met een ferme pas.

Lennon keek hen met grote ogen aan. Hadden ze hem nu verraden? Dat ging toch wel heel ver? Langzaam drong het besef tot hem door dat het misschien wel het geval is. Dit waren rebellen. Ze deden alles voor hun doel en hij had hun missie zojuist verhinderd.

Het was voor het drietal te laat om zich nog te verbergen. Ze waren al gezien door voorbijgangers.

Lennon, Rynn en Kyle waren doodstil en hielden hun blik strak op de drie gericht, terwijl ze hun kant op kwamen. Zelfs toen ze bij de auto waren, hielden ze zich stil. Declans vinger kwam omhoog en wees naar Lennon. 'Om hem gaat het.' Zijn stem klonk bozig, maar deed Lennons magie niet bonsen. Iets klopte niet aan de situatie. Zijn blik ging naar Rynn. Ze zag er net zo gespannen uit als hij. Plotseling verzachtte haar blik, alsof er een zware last van haar schouders gleed.

Verward keek Lennon weer naar de Rever. Amora die achter de man stond had haar ogen half gesloten en haar lippen als een streep op elkaar gedrukt. Het zweet parelde er nog net niet.

De Rever knikte en zette een stap richting Lennon die wat bleek wegtrok, de tatoeage boven zijn wenkbrauw leek daardoor nog donkerder.

'Hartstikke mooi, maar dit is een complete tijdverspilling. Mijn collega's hebben het al afgehandeld, dus ik kan er niks mee,' zei de Rever, terwijl hij zich omdraaide en met een chagrijnige blik naar Declan keek.

Declan gaf Amora een knikje. Geconcentreerd verschoof ze haar blik van de Rever naar Rynn. Een frons ontstond heel kort in haar voorhoofd en even kneep ze haar ogen samen. Toen zakte ze door haar knieën en sloot haar hand om een ronde steen. Met kleine passen sloot ze naar de Rever toe, die niet aan het opletten was. Rynn benaderde de man van achteren. Met een brul liet ze de steen op zijn achterhoofd landen.

De man kromp in elkaar en kreunde. Hij leek eerst niet door te hebben wat er aan de hand was. Hij greep naar zijn achterhoofd, die licht bloedde en pas toen zakte hij in elkaar.

Lennons magie bonsde alsmaar luider met grote ogen keek naar het tafereel. Geen van de anderen leek het vreemd te vinden. Kyle sprong de auto in en pakte snel een stuk touw waarmee hij de Rever vast bond. Het was alsof ze het ingestudeerd hadden.

'Je hoefde heus mij niet te sturen, hoor,' zei Rynn, boos kijkend naar Amora. 'Ik was het ook zonder hulp wel van plan.'

'Dat wist ik toch niet,' siste Amora. 'Het mocht niet verkeerd gaan.'

Rynn zweeg en wendde haar blik af.

Declan greep de Rever onder zijn oksel. 'Lennon, pak hem op. We moeten niet te veel gezien worden.'

Lennon bleef aan de grond genageld staan. Hier wil hij niet aan meewerken. Dit was ontvoering. Hadden ze enig idee waar ze mee bezig waren? Als de andere Revers hier achter kwamen konden ze voor jaren achter de tralies belanden. De ene helft van hem schreeuwde dat hij heel hard weg moest rennen, de andere riep dat hij de Rever moest helpen. Hij bleef bevroren in het midden staan.

Declan zuchtte diep en bromde chagrijnig: 'Iemand, help even mee, voordat mensen vragen gaan stellen en er meer Revers onze kant op komen. Tenzij dat is wat jullie willen, dan is dat ook prima.' Hij laat de man los en ging rechtop staan, de groep rondkijkend. 'Dat wil ik dan nu graag weten.' Ook al was zijn stem rustig, de woede spuwde uit zijn ogen.

Kyle liep haastig naar Declan toe en hielp hem om de Rever de auto in te krijgen.

Intussen liep Amora naar Lennon toe en blokkeerde zijn weg. Ze legde haar handen op zijn armen en keek hem aan. 'Lennon, we moeten nu gaan. Ik snap dat je in shock bent, maar je bent hier niet veilig, oké?' Ook zij zag bleek, haar stem klonk zwak. Toch vormden haar lippen een streep en verstrakten de spieren in haar kaken zich.

Lennon voelde een stem zijn hoofd binnendringen. Het was zwak en ver weg en leek niet op de zijne. Stap in, commandeerde het hem. Hij pakte Amora bij haar arm. Ze voelde zwak. Zijn magie klopte nog harder dan het al deed en een warmte borrelde door zijn lichaam. Hij kon beter naar haar luisteren. Ze had al te veel van haar kracht gebruikt 'Je hebt gelijk.' Hij hees haar de laadbak in.

Rynn zat bij hen achterin, zwijgend.

Lennon voelde zich leeg, Amora was oververmoeid, Kyle leek niet vrolijk en zelfs Kiwi was van slag. Alles was anders dan het hoorde te zijn.