'Het stopt hier.'

Nog nooit had Tony iemand zo agressief kleren in een koffer zien stoppen. Hij zei niets, liet Barnes zijn gang gaan. De soldaat vloog door de slaapkamer heen, trok de kasten leeg en frotte al Starks eigendommen in een paar grote koffers en weekendtassen.

'We gaan weg,' verklaarde de veteraan. Hij duwde een lichtere tas in Starks armen, 'Ik laat je geen minuut langer met ze alleen.'

'Pardon?' Tony liet het grotendeels over zich heenkomen. Hij was vaker de halve wereld over gesleept zonder duidelijke verklaring. Er was altijd wel iemand die dacht dat hij wist wat het beste voor de uitvinder was.

'Dit is niet gezond,' Bucky leek het niet erg te vinden dat hij niet alles had weten in te pakken. Hij leek er vooral mee bezig zo snel mogelijk te vertrekken. 'Sinds ik hier ben, heb ik je niet één keer zien lachen.'

Hij was verontwaardigd, 'Ik heb-'

'Lachen, Stark, niet dat zoetsappige glimlachen om iedereen tevreden te houden.' De soldaat kreeg het voor elkaar de drie koffers en twee weekendtassen tegelijk op te tillen. Hij duwde Tony de kamer uit.

'Waar gaan we heen?'

'Stark Tower.'

'Ze zullen ons gewoon volgen.'

Bucky bleef staan. Zijn blik was donker. 'Weet je wat het is, Tony? Je bent vergeten waar je vandaan komt, zij zijn vergeten waar je vandaan komt. Iedereen lijkt te zijn vergeten waar je vandaan komt. Het is tijd om ze daar aan te herinneren.'

De playboy volgde het niet. 'Waar kom ik dan vandaan?' vroeg hij verward.

'De top, Tony. Je komt van de top.'