Beide vrouwen waren thuis. Allebei waren ze bezig met hun eigen dingen.

De een was aan het flikflooien met haar man. Het mocht alleen niet te ver gaan. Als ze zwanger zou raken was het voorbij voor haar. Verbanning was de straf voor niet gekozen vrouwen die toch zwanger werden en het kind daadwerkelijk hielden. En ze wist dat ze niet sterk genoeg was om jaar eigen kind weg te halen.

De ander lag op bed, alleen. Veel kon ze niet doen. Ze was over vier weken uitgerekend. Als het kind stierf kreeg je een enorme geldboete.

Toen werd er op de deur geklopt. De vrouw stond met veel moeite op, zich aan haar bed vasthoudend. Stapje voor stapje, voet voor voet liep ze naar de deur. Er was alleen een ding waar ze niet over na had gedacht. De stofzuiger die ze een week geleden had gebruikt lag naast de bank. Ze zag hem niet.

Een harde klap volgde.