Beide vrouwen zaten thuis. Ze hadden die nacht niet geslapen, en er moest er nog een komen. Ze werden beiden gek. Ze zaten opgesloten in hun hoofd, met alle nare gedachtes als een soort slot die ze maar niet open konden krijgen. Hoe hard ze ook probeerden, ze konden er maar niet uit ontsnappen.

Beiden wachtten ze in spanning af. Er zat nog enkel een nacht tussen. Een nacht. Waarschijnlijk de slechtste van hun hele leven.

De een telde elk jaar af, al vanaf haar twintigste. Toen moest ze nog vijf jaar wachten. Het kon niet snel genoeg voor haar. Ze wilde zo graag.

De ander werd steeds banger naarmate ze dichtbij die leeftijd kwam. Ze was vrij, nu kon dat allemaal veranderen. Ze wilde nog zo veel doen. Ze wilde niet afhankelijk zijn.

Beiden gingen ze vroeg naar bed. Ze werden van binnen opgevreten als ze nog langer wakker bleven. Maar het werd er niet beter op. Het ging allemaal gewoon door. Ze sloegen de dekens strakker om hun heen, hopend op een beschermd veilig gevoel.

Beide vrouwen vielen in slaap, laat en met hun hoofd al bij de volgende dag. De dag die alles kon veranderen.