Je moet je even indenken, ik ben een meisje van dertien en ik sta tegenover een man van in de dertig! Vergeleken met hem ben ik een lieveheersbeestje naast een python!
Maar goed ik moet de moed niet verliezen, als je de moed opgeeft heb je al half verloren zei mijn vader altijd. Ik sta nu tegenover Maanoog en dan hoor ik het gejank van een wolf, ik kijk verbaasd om en zie dat het van het jonge opperhoofd komt. Waarom deed hij dat? Nou ik kan mijn aandacht beter besteden, want Maanoog maakt zich klaar voor de aanval. Hij zegt: 'Het kind mag beginnen met de eerste steek, daarna zullen de wolven van jouw hersenen eten!'
Ah ik mag als eerste, en ik weet nu ook hoe hij me wil aanvallen. Van boven!
Ik moet natuurlijk ook wat terug zeggen en het liefst iets uitdagend of beledigend. 'Tss, hoor de honden blaffen, zo klinken uw woorden in mijn oren, maar het baat niks bij de sluwheid van de Puma!' Een hond is een dier dat door de indianen erg wordt geminacht, het dier staat voor lafheid. Mijn woorden treffen doel, Maanoog pakt het mes in zijn andere hand en springt met een grom op mij af. Inderdaad wil hij me van boven aanvallen, omdat ik dit had voorzien, en ook alleen daarom, kan ik zijn steek pareren. En snel glip ik onder zijn arm door, ik probeer hem naar het midden van de cirkel te lokken.
Eerst probeert hij mij eruit te dwingen maar ik hou stand. Dan zet ik twee stappen naar voren met het mes voor mij uit gestoken, Maanoog doet snel twee stappen achteruit. Yes hij staat in het midden! Qua kracht zou ik niet van hem winnen en qua uithoudingsvermogen ook niet, maar ik weet inmiddels dat het evenwichtsorgaan bij wat ouderen soms iets sneller verstoord wordt. Dus..... Juist! Ik ga net zo lang om hem heen draaien totdat hij duizelig wordt, en dan...tja dat zien we dan wel weer.
Dus ik ga om hem heen draaien eerst stap voor stap en dan steeds sneller, zijn aanvallen zwakken steeds verder af, terwijl mijn energie en kracht juist toenemen! Alleen hij is sneller dan ik dacht en probeert mijn zwakke plekken te raken, waar? Nou wat dacht je van mijn polsen? Tot die conclusie was hij ook gekomen en zijn aanvallen zijn nu meer gericht op mijn handen dan op mijn hoofd en hart. De eerste keer ontwijk ik de aanval maar de tweede keer lukt dat niet en in mijn rechter arm loopt, vanaf mijn pols tot mijn elleboog, een enorme snee. Het bloed stroomt er uit, fijn! (Sarcasme)
Negeren Rox! Gewoon doorgaan! Oké in middels draaien we in een hoog tempo rond, en dan sta ik op eens stil. Maanoog stopt en begint te wankelen van duizeligheid, nu moet ik snel zijn, en met de achterkant van het mes sla ik hem op zijn slaap. Hij probeert het in een reflex te ontwijken en met zijn mes het tegen te houden, hij kan niet voorkomen dat ik hem met het handvat vol raak, maar door zijn laatste reactie loopt over mijn pols evenwijdig met de touwstriemen een flinke snee. Dan zakt hij in elkaar.