5. Te paard
Tussen alle mensen lopen indianen, sommige staken waar ze mee bezig zijn als de jonge indiaan langs loopt. De meeste kijken hem eerbiedig aan waarna ze mij met vuile blikken na staren. Sommige spugen zelfs naar mij! Ik ben verontwaardigd en roep 'Ja hallo! Kan ik er wat aan doen?' De dichtstbijzijnde indiaan die niet met een eerbiedige blik naar, ik denk hun opperhoofd, had gekeken, komt met opgeheven hand dreigend dichterbij.
Ik sluit mijn ogen in afwachting van de klap, maar hij komt niet. Als ik mijn ogen open doe zie ik dat het jonge opperhoofd tussen mij en de andere indiaan in is gaan staan en kalm maar met een boze ondertoon een paar woorden zegt (die ik uiteraard, maar tot mijn spijt niet begrijp).
Als het jonge opperhoofd verder loopt staart de brutale indiaan hem woedend na.
Ik bestudeer het figuur voor mij eens goed, het is, zoals ik al had verteld, een jonge indiaan rond de 20 jaar. Hij heeft lang haar dat tot ver over de helft van zijn rug hangt terwijl het bovenaan met 2 veren, van welke vogel weet ik niet, en een soort elastiek is opgestoken. En dan nog steeds zulk lang haar hebben! Voor de rest heeft hij mocassins aan die zijn versierd met schelpen. En een witte broek gemaakt van het vel van een dier met aan de zijkanten franjes die met elke stap heen en weer schommelen. De broek wordt bij elkaar gehouden met een bruine riem van...wat is het? Een soort leer? En rondom het leer hangt een rode doek.
Hij heeft, net als alle andere indianen hier, een ontbloot bovenlijf met allerlei strepen en stippen er op getekend met een soort verf of schmink. Ik denk vanwege de aanval.
Ook heeft hij een boog en een pijlenkoker omhangen. In de riem steekt een Bowiemes en een soort tomahawk.
Inmiddels zijn we bij de wachters van de paarden aangekomen en het opperhoofd loopt op een prachtige hengst af een pikzwart paard met een vurige blik in zijn ogen. Een die niet te temmen is, wat een beauty! Het opperhoofd loopt eerst naar het hoofd van het paard toe en fluistert de woorden: 'ni naanish áníléhígíí íísínts'ą́ą' doo.' ja vraag mij niet wat het betekent maar ik heb wel door dat ik het moet onthouden. Het is een soort wachtwoord, ieder die het wachtwoord kent kan het paard berijden.
De indiaan zet mij eerst op het paard, en springt daarna achter mij erop. Dan spoort hij het paard aan en het paard galoppeert in vliegende vaart weg. Ik val er bijna vanaf maar ik kan nog net de manen vastpakken.
De afstand tussen het 'kamp' en ons wordt steeds groter, waar gaan we heen.....?
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top