(Ik heb het einde van het vorige hoofdstuk aangepast, ze valt niet weg maar zakt huilend in elkaar)

Ik haal schokkend adem, waarom moest hij alles verpesten? Horen kinderen geen jeugd zonder zorgen te hebben? Wat heb ik fout gedaan dat dit allemaal moest gebeuren? Waarom wij? Ons perfecte gezinnetje!

'Rox, kijk mij eens aan.' Wematin tilt voorzichtig mijn kin op, 'Het is voorbij, er is niks om bang voor te zijn. Het is goed.' met betraande ogen kijk ik hem aan. 'K-komt h-h-h-h-ij niet m-meer terug?' Wematin schudt zijn hoofd, al moet hij geen idee hebben over wie ik het heb, 'Je bent veilig hier, relax.' Ik haal nog een keer beverig adem en sta dan voorzichtig weer op. Tse kijkt me nog altijd een beetje bezorgd aan, maar als hij ziet dat ik dat heb opgemerkt trekt hij zijn gezicht snel weer in een plooi. 'Nou Tse, het lijkt mij een goed idee om Rox even wat afleiding te bieden, wat dacht je ervan om haar mee te nemen naar je vrienden?' Vraagt Wematin aan Tse, snel probeert hij te antwoorden, 'Nee, dat is ni..' 'Geweldig, het was ook geen vraag.' onderbreekt Wematin hem, Tse kijkt mij met een moordende blik aan, ik slik 'Wematin ik denk dat dat niet nodig is hoor.' 'Jawel jij moet ook omgaan met leeftijdsgenoten.' hij geeft me een knipoog en loopt dan weg.

'Fijn, mag ik weer gaan babysitten.' Ik kijk hem verontwaardigd aan, 'Ten eerste, ik ben geen baby, ten tweede, je hebt al wel duidelijk gemaakt dat je me niet mag dus kunnen we gaan?' Hij zucht maar begint dan wel te lopen, verbaasd dat hij niet terug reageerde loop ik achter hem aan.

'Nou Rox nog een keer, dit zijn:
Maska, dat betekent sterk, maar nooit zo sterk als ik ben.' Hij wijst naar de brede jongen die mij laatst ook had wakker gemaakt, de jongen maakt een protesterend geluidje.
'Sik'is, dat betekent vriend, maar nooit voor jou want jij hoort hier niet.' Hij wijst naar een slanke maar toch gespierde jongen die mij een vriendelijke knik geeft.
En Adsil-ik bedoel Adistan is nog bezig met ha- zijn paarden trainen.'
Oké? Haar, Adsil? Is dat die jongen die er uit zag als een meisje? Is het een meisje? Waarom is ze dan verkleed als jongen?
Daar kom ik nog wel een keer achter.

'Dus, Rox vertel eens wat over jezelf!' zegt Sik'is. 'Wacht, zullen we een spel doen? Iedereen stelt om de beurt een vraag!' Roept Maska. Ik knik wat verlegen, 'Zullen we gaan zitten?' vraag ik dan maar. Ze knikken, en we gaan in het enkelhoge groene gras zitten.
'Zal ik beginnen?' Zegt Sik'is weer, iedereen vindt het prima.
'Hoe oud ben je?' Ik zit naast hem dus ik moet eerst antwoorden, '13, bijna 14.' naast mij zit Maska, 'Ik ben ook 13.' Dan is Tse, 'Dit is echt een dom spel!' 'Ah kom op man! Doe gewoon mee!' roept Maska en hij probeert Tse een elleboog te geven, die Tse ruim van te voren ontwijkt. Tse zucht 'Ik ben 15.' 'En ik ben 14.' antwoord Sik'is op zijn eigen vraag.

Dan ben ik 'Eh, wat is jullie lievelingskleur?' Maska roept meteen dat die van hem zilver is, en Tse zegt na even twijfelen dat het rood en geel is. Sik'is vindt rood ook een mooie kleur. 'Ik vind blauw en turquoise ook wel mooi.' Zeg ik als ik weer aan de beurt ben.

'Eh, wat is j-' een hoge stem onderbreekt Maska's vraag. 'Hi jongens sorry dat het zo lang duurde! Het paard sloeg op hol en...' ik draai me om en zie die Adistan zodra hij(?) Mij ziet kijkt hij(?) mij verschrikt aan. Hij kucht even en gaat daarna met een lage stem verder, 'en het duurde even voordat ik hem onder controle had. Hi Rox!' verbaasd kijk ik hem aan. Hij heeft een goed geheugen.

'Dus... Wat zijn jullie aan het doen?' 'Eh, een vragen spel.' 'Oh wat leuk! Mag ik meedoen?' 'Ja natuurlijk, Maska wat wilde je vragen?' Ik kijk Maska aan. 'Wat is je lievelings dier.' Tse antwoord eerst 'Een eland, die zijn trots, machtig en hebben een groot uithoudingsvermogen.' naast Tse is Adistan gaan zitten 'Dat van mij is een paard, ze zijn mooi, slim en snel.'
Ik kijk Sik'is aan 'Een antilope, die staan namelijk voor zachtheid, snelheid en onschuld.' Maska lacht, 'Alsof jij zo onschuldig bent!'

'En jij Rox? Wat is jouw lievelingsdier?' Ik denk even na, ik hou erg van honden, en ik vind leeuwen mooie beesten,.maar ik betwijfel of ze die hier kennen. 'Ik denk een vos of een adelaar. Slim, ze kunnen vanuit de lucht alles overzien en op hun eigen manier bijzonder. En die van jouw Maska?' 'Ik weet het eigenlijk niet echt, misschien een beer?'
Dan mag Tse een vraag stellen hij kijkt mij recht aan, 'Wat is er gebeurd in het verleden dat je je zo gedraagt?' ik slik, ik wil hier geen antwoord op geven. Adistan ziet mij slikken en probeert Tse van gedachten te veranderen. 'Kan je niet iets anders vragen Tse, iets over eten ofzo?' Tse schudt resoluut zijn hoofd, 'Nee ik wil het weten.' hij valt even stil 'Dus Rox?!' ik schud langzaam mijn hoofd 'Nee daar wil ik het niet over hebben.' Tse buigt wat voorover, 'Weet je het zeker? Je hebt net zo'n mooi paard gekregen, het zou jammer zijn als die straks mank loopt, is het niet?'

Ik hap naar adem, en Adistan roept hard 'Tse! Je waagt het niet!' ik sta op en ren weg. In de verte hoor ik Maska nog roepen 'Kijk nou wat je hebt gedaan! Je wordt bedankt!' en daarna hoor ik rennende voetstappen achter mij aankomen.
'Laat me met rust.' zeg ik als ik de boslijn heb bereikt.
'Nee, ik wil je iets vertellen.' krijg ik als antwoord.

================================
Whoopwhoop, I'm back!!
Wat vonden jullie er van?
Oké hier komt een mooie beredenatie:
Als je op het sterretje drukt, word ik heel blij.
Als ik heel blij word ga ik lachen.
Als anderen mij zien lachen, worden ze ook blij. (Heb je dat ook? Dat als je iemand ziet lachen dat je dan ook blijer gaat kijken? Ik wel.)
Als die mensen dan ook gaan lachen, steken ze elkaar zo aan en gaat het helemaal rond.
Dus misschien bereikt mijn lach dan via via, jou wel! En dat is dan toch super leuk?
Dus op het sterretje klikken doet iedereen goed!

Nou dat was het denk ik wel :)
Bye!
~boekenwormenlezers~