pov Rox

Ze kijkt me in plaats van boos juist heel blij aan, haar oortjes die eerst naar achter stonden staan nu helemaal naar voren. Ik sta verbaasd te kijken als er opeens een andere indiaan uit de struiken komt rennen. 'Pas op! Ze is geva...' Hij stopt midden in zijn zin als hij ziet hoe ze naar mij kijkt. Dan loopt hij rustig naar Wematin toe. 'Is dit je zusje?' Wematin knikt 'En je had voor haar een paard nodig?' Wematin knikt nog een keer. 'Nou dan denk ik dat ze bij deze een paard heeft.' Dan kijkt hij naar mij 'Ik ben Ashkii, de paardentrainer. Je broer kwam gister bij mij om te kijken voor paarden, maar deze dame heeft nog geen baasje. Ze is tegen iedereen boos, jij bent de eerste bij wie ze zich zo gedraagt.' Zei hij nu net dat ik een paard krijg?! Dat is zo cool! Ik hou van paarden, en heb even op paardrijden gezeten. Niet op de manier hoe indianen rijden, maar ik kan er tenminste wel op blijven zitten. Wematin komt eindelijk weer in beweging 'Weet je dat zeker? Is dit paard niet te fel? Ze wilde me net aanvallen!' Ashkii schud zijn hoofd 'Dat komt omdat ze een enorm beschermingsinstinct heeft.'
Ik kijk Wematin vragend aan, 'Mag het?' hij kijkt even bedenkelijk, 'Hoever is ze met haar training?' hij kijkt naar Ashkii. 'Zij is nu iets over de helft, ze leert snel... Maar alleen als ze er zin in heeft, misschien lukt het beter als je zusje langskomt bij de trainingen. Het lijkt alsof het paard daar rustiger van wordt.' Ik knik enthousiast, dat is zo leuk! 'Alsjeblieft Wematin?!' Ik probeer puppy oogjes, wat niet echt goed lukt, want hij schiet in de lach. 'Ja is goed, maar dan moet je vanmiddag wel goed met de training mee doen.' Ik heb geen idee wat hij met ''de training'' bedoeld, maar het klonk wel serieus. 'Eh, ik zal mijn best doen?' Hij knikt tevreden. Ik geef het paard nog een aai, dan zegt Ashkii 'jiníyá' en het paard draait zich langzaam om en loopt achter Ashkii aan. 'Kom Rox, we gaan even een nieuw verband om je hoofd doen.'  ik loop snel achter Wematin aan.

Tien minuten later zit ik weer in de tent met een verband om mijn hoofd, ik moet rusten, volgens Wematin. Want ik zou mijn energie voor de training moeten bewaren. En eerlijk gezegd kost het me allemaal best wel veel energie, dus ik kan op zich wel even slapen. Ik ga liggen en ben binnen vijf minuten in slaap.

'Rox, wakker worden!' Ik zucht als ik overeind kom, ik wil verder slapen! 'Ja?!' roep ik iets wat geïrriteerd. Wematin komt de tent binnen lopen, 'Kom, je training begint.' ik slik, dat ik niet weet wat ik kan verwachten werkt mij op de zenuwen. Maar ik ben bang dat ik daar gewend aan moet raken. Ik sta op en rek me even uit dan loop ik achter Wematin de tent uit. Het felle zonlicht doet pijn aan mijn ogen, ik hou mijn hand boven mijn ogen in een poging om het licht tegen te houden. We lopen langs een paar vrouwen die een soort soep aan het maken zijn en ondertussen een discussie hebben, waar ik niks van versta, en zie dat een van de vrouwen de soort pollepel die ze vast heeft naar een ander gooit. Ik glimlach als ik zie hoe de andere vrouw met gemak de lepel vangt en daarna verder gaat met haar, nogmaals onverstaanbare, verhaal.

Ik volg Wematin naar een open plek in het bos. 'Oké luister goed, je hebt waarschijnlijk iets van vier maanden om van allerlei dingen onder de knie te krijgen, na die vier maanden kun je Auqui hier verwachten voor wraak.' (Auqui=de jongen die Rox tijdens het gevecht in zijn buik had gestoken.) 'Je moet onder anderen leren: Boogschieten, mes werpen, sluipen, tomahawk gooien, op indiaanse wijze paardrijden, schieten, sporen lezen, één op één gevechten, hoewel dat met Blauwe Beer prima ging, en het is handig om onze taal te beheersen. Maar voordat we dat allemaal aan jou gaan leren, kijken we eerst hoe jouw reflexen er voor staan.' Met dat word ik meteen alert, en ik had gelijk, direct daarna word er een tak naar mij toe gegooid. Net voordat hij mijn gezicht raakt vang ik hem op. Wematin knikt goedkeurend. 'Oké dat is een begin. Heb je je omgeving goed in je op genomen?' Ik slik 'Nee niet echt hoezo?' 'In het ''wilde westen'' moet je altijd op je omgeving letten, ik ben er nu bij en waarschijnlijk had niemand ons ongezien kunnen besluipen, maar als je een keer ergens alleen naar toe gaat moet je altijd opletten. Ook zou je dezelfde plek moeten kunnen beschrijven aan iemand anders, en die gene de route uitleggen. Kijk eens om je heen, wat zie je allemaal?' Ik kijk om me heen, de open plek is een beetje ovaal met hier en daar een struik en bijna in het midden staat één dikke grote boom, het gras dat er staat is begrazen maar komt toch tot mijn enkels. Andere bomen vormen de rand van de open plek. Tussen de bomen staat struikgewas en bloemen. 

'We gaan beginnen met de training van mes gooien.' Hij geeft mij een egale houten stok aan, verbaasd kijk ik er naar. 'Wat moet ik hiermee? Dit is toch geen mes?' Hij grinnikt, 'Nee, maar ik laat je niet meteen met messen werken. Zoek eerst eens het evenwichtspunt op, waar ligt die? In het midden? Aan de voorkant? De achterkant?' 'Leg hem eens op je vinger, waar blijft hij op evenwicht?' zegt hij als ik hem vragend aan kijk. Ik knik, oh hij bedoelt dat. Ik leg de stok voorzichtig op mijn vinger, na even zoeken heb ik de balans gevonden.  'In het midden?' Vraag ik een beetje onzeker. Hij knikt, 'Dat betekent dus dat als je hem gaat gooien, hij als draaipunt het midden zal nemen.' Hij kijkt of ik hem nog volg, ik knik als teken dat ik het snap. 'Gooi hem nu eens omhoog en probeer hem aan de andere kant op te vangen.' Hij pakt het van mij over en doet het een keer voor. Ik krijg hem weer terug en probeer het even. Wematin staat toe te kijken.

'Oké, probeer het nu eens dat je hem weer bij het begin vast hebt, dus dat hij eigenlijk een salto maakt. Bedenk je maar dat dit de mes kant is.' Hij wijst naar de kant waar een kleine spleet in zit. Ik knik en probeer het een paar keer, de eerste twee keer valt hij, daarna gaat het iets beter. 'Beeld je in dat het een echt mes is, dus gooi hem onderhands en trek zodra hij in de lucht is je hand weg, zodat je in geen geval ''gesneden'' zou kunnen worden.' Ik knik nog een keer. Na een paar minuten oefenen, en heel vaak bukken om de stok op te pakken, lukt het me redelijk. Dan geeft hij mij zijn tomahawk, met veel ontzag kijk ik ernaar.
Hij is niet zo licht als ik had gedacht, het gewicht ligt heel erg aan de voorkant waardoor het zwaar aanvoelt. 'Hoe denk je dat deze tomahawk zal draaien?' Wematin kijkt mij vragend aan, ik haal mijn schouders op 'Ik denk dat de steel eerst draait en daarna de voorkant naar voren zwiept. En dat de voorkant langzaam draait en de steel juist heel snel.' Hij knikt tevreden, 'Dat klopt helemaal, maar weet je nog van daarnet?' 'Wat bedoel je?' 'Dat je je omgeving in de gaten moet houden, kijk eens achter je...'

================================

SOOOOORRRRYYYYY!! Sorry voor de late update! Kom me maar vermoorden met jullie tandenborstel! Nou laat maar, bij nader inzien toch liever niet. Maar school is echt stom, ze geven echt te veel werk op, bij jullie ook?

Hebben jullie trouwens de geheime boodschap gevonden? (laat het weten in de comments! De gene die het weet die...eh..ja.... die is heel goed in geheime boodschappen vinden.... (hihi)

Ik hoop dat jullie van het hoofdstuk genoten hebben! (Sorry ik maak dit stuk altijd veel te lang...) Nou bye!!! Blijf gezond! (Stemmen &commenten((is dat goed ge- Neder-Engelst?)) is niet verboden ;) )

~boekenwormenlezers~