Het allereerste wat ik merk is dat alles, maar dan ook echt alles, om mij heen zwart is. Het tweede is dat ik om de twee seconden een harde bons hoor.
Waar ben ik? Wat is er gebeurd? Wie heeft het licht uitgedaan? Droom ik? Kan iemand ophouden met trommelen? Ja, dat zijn de eerste gedachtes die in me opkomen.
Inmiddels heb ik nog een pijnlijke conclusie getrokken, ik zit vast. En dan niet vast in de zin van dat je bent blijven hangen tussen twee takken van een boom, maar echt vast. Met veel te strak aangetrokken touwen zit ik vast aan een paal. Enige overeenkomst met de boom is dat het van hout is.

Ook ben ik tot de harde waarheid gekomen dat er felle pijnscheuten door m'n hoofd schieten, en dat er niemand op een trommel slaat maar dat dat het bonzen van mijn hoofd is.
Langzaamaan krijg ik m'n besef terug, wie ik ben en wat er ongeveer is gebeurd. Maar...Waar ben ik?
Het eerste gezicht dat ik zie als ik mijn ogen open doe is het grijnzende gezicht van Jim. Oh nee!