Hoofdstuk 5: een vreemde verschijning

In de kamer naast Amber, Nienke, Loren en Elise pakken Appie, Danny en Finn hun spullen uit. Deze kamer is eenvoudiger ingericht dan de kamer van de dames. Het ziet eruit als een oude studeerkamer met een groot houten bureau. Een wand van de kamer is een grote boekenkast die tot aan het plafond komt en helemaal volstaat met boeken.
Appie heeft zijn hutkoffer opengegooid en haalt er als een razende de raarste spullen uit: een paar supersoakers, een nepdrol, een scheetkussen, drie verschillende zombiemaskers, suikerklontjes met een plastic vlieg erin verstopt, jeukpoeder, niespoeder, een flesje nepbloed en natuurlijk zijn oude vertrouwde nephand die een ereplaats op Appies kussen krijgt.
De inhoud van Danny's tas kan niet meer van die van Appie verschillen: drie spencers in drie verschillende kleuren, drie overhemden, een extra korte broek, een keurige ouderwetse lichtblauwe jongenspyjama, twee onderbroeken, twee paar sokken.... Allemaal keurig gestreken door zijn moeder Marijke Rodenmaar. Ook Finn heeft slechts een aantal dingen in zijn koffer gestopt, waaronder kleding, ondergoed, tioletspullen en een boek. Hij is dan ook als eerste klaar met uitpakken en gaat in een bruine leren stoel in de kamer zitten met zijn boek in zijn handen.
Danny legt net zijn pyjama onder zijn kussen als Appie ineens begint te gorgelen. 'Haha,' zegt Danny niet onder de indruk. Maar het gorgelen gaat door en Danny's gezicht betrekt. Ook Finn kijkt op van zijn boek en trekt een wenkbrauw op.
'Appie?' vraagt Danny onzeker. Appie antwoord niet. Hij staat voorovergebogen over zijn koffer met zijn rug naar Danny toe, alsof hij pijn heeft. 'Appie?'
Appie komt ineens met een ruk omhoog, alsof hij een marionet is en iemand aan onzichtbare touwtjes heeft getrokken. In zijn hoofd steekt een dolk.
Danny geeft een harde en ijzingwekkende gil als hij het ziet en Finn schrikt helemaal op door hem. Meteen barst Appie in lachen uit en trekt de dolk, die gewoon nep is, van zijn hoofd af. 'Twee-nul!' giert Appie. 'Twee-nul!'
Danny steekt zijn tong uit en Finn gooit een paar zuurtjes naar Appies hoofd. 'Jeetje Appie!' sist Finn geïrriteerd. 'Was dat nou echt nodig?'
Appie glimlacht onschuldig en bukt zich om de zuurtjes onder zijn bed vandaan te plukken, maar begint ineens te gillen. Hij springt overeind en gaat bovenop zijn bed staan, terwijl hij met een trillende vinger naar de grond wijst. Er loopt een heel klein spinnetje nietsvermoedend onder het bed vandaan.
'Twee-een,' zegt Danny tevreden. Finn grinnikt en Appie moppert iets onverstaanbaars, maar hij komt pas van het bed af als het spinnetje onder een kastje is gekropen. Hij haalt een stapel kaarten met een elastiekje erom uit zijn koffer. Het is een foto van hem in legergroene combatkleding, met een supersoaker in zijn ene en een houten staak in zijn andere hand. Stoer kijkt hij de camera in. Appie de vampierkiller staat er in bloedrode letters boven zijn hoofd op de kaart. Appie gaat voor de manshoge spiegel in de kamer staan, trekt de bovenste kaart onder het elastiekje vandaan en reikt er eentje naar zijn spiegelbeeld.
'Hier Ambie-Bambie,' zegt hij stoer, alsof zijn spiegelbeeld Amber is. Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. 'Ja... natuurlijk krijg je ook een kus.'
Appie draait zich naar de spiegel en slaat zijn armen om zichzelf heen, alsof Amber haar armen om hem heen gooit. Daarna maakt hij overdreven kusgeluiden. Het klinkt alsof iemand de gootsteen aan het ontstoppen is. Finn trekt een vies gezicht en is dan ook blij als Danny een afkeurende snurk laat horen, waardoor Appie meteen ophoudt.
'Zoenen met Amber?' zegt Danny pesterig. Hij gaat op zijn rug op bed liggen, slaat zijn voeten over elkaar en legt zijn handen achter zijn hoofd.
'Ja,' antwoord Appie.
Danny grijnst. 'In je dromen.'
'Hé!' roept Appie op zijn teentjes getrapt. 'Met jou soms wel dan?'
Appie zet zijn hand op zijn heup, alsof hij daarmee zijn woorden meer kracht wilt geven. Maar Danny is niet onder de indruk. Sterker nog: uit zijn blik spreekt dat hij zeker weet dat hij met Amber gaat zoenen.
'Echt niet,' zegt Appie verbolgen.
'Echt wel. Wedden?' daagt Danny Appie uit en hij steekt zijn hand uit.
Finn rolt even met zijn ogen. 'Ik denk dat ze met geen van jullie gaat zoenen,' mompelt hij zachtjes in zichzelf. Gelukkig hebben ze hem niet gehoord. Apple twijfelt geen moment, grijpt Danny's hand en schudt hem hardhandig op en neer.
Maar ze hebben hun weddenschap nog niet beklonken of er klinkt een keiharde gil uit de andere kamer, waardoor Finn van de schrik zijn boek laat vallen. Appie en Danny kijken elkaar geschrokken aan.
'Amber!' roepen ze tegelijkertijd.

'AAAAAAAAAAAAAH!!!'
Nienke laat bijna haar pyjama uit haar handen vallen als Amber zo hard gilt. Amber graait de kruimeldief van het bed, zet hem aan en richt hem op de spiegel waar ze net nog voorstond.
'Wat? Wat is er?' vraagt Elise geschrokken en springt meteen van het bed af. Ze kijkt om haar heen, maar ziet niks en niemand.
'Ik zag iemand! In de spiegel!' roept Amber schril boven het geluid van de kruimeldief uit.
'Wat?' vraagt Loren verward. 'Bedoel je achter je?'
Amber draait zich met een ruk om. 'Ja, achter me! Ik zag een soort....zombie!'
Nienkes ogen worden groot. 'Een zombie? Zoals Appies zombies?'
'Nee, nee, hij was heel bleek en doorschijnend en...' Amber is even stil. 'Dit hoort erbij, toch? vraagt ze ineens kleintjes.
Nienke werpt een blik op Elise en Loren, die beiden nogal moeilijk kijken. Zij weten ook niet of het erbij hoort dat ze zombies in de spiegel zien. Ze spiedden voorzichtig naar de ovalen spiegel met de bewerkte witte lijst eromheen, maar ze zien alleen maar de weerspiegeling van de kamer.
'Ambie? Ambie-Bambie?' horen ze ineens iemand roepen. Het is Appie.
'Amber!' Dat was Danny.
Daarna klinkt er een hoop gestommel en ineens klapt de ingebouwde boekenkast open. Beide jongens vallen de kamer in en liggen over elkaar heen op de grond. Zowel Amber als Loren slaken een luide gil van schrik. Appie probeert onder Danny vandaan te kruipen. 'Ga van me af! Ga van me af!' roept hij met een pijnlijk gezicht.
'Ga van mij af!' roept Danny terug uit de grote kluwen van benen en armen.
De jongens duwen en trekken aan elkaar, totdat Elise's boze stem hen af leidt: 'Appie en Danny! Hou op!'
Appie kijkt meteen op en krijgt daardoor Amber in het oog, die alleen maar in haar roze zijden onderjurk staat. Hij houdt meteen op met spartelen en lacht schaapachtig naar haar. Als Danny Amber ook ziet, lijmt hij zijn ogen ongeveer aan haar vast. Dat bevalt Amber helemaal niet. Ze knipt de kruimeldief aan en richt hem als zwaard voor haar uit, naar hen toe. 'Weg!' roept ze terwijl ze de twee jongens terug hun kamer in duwt. 'Weg! Weg! Weg! Weg!' Ze klapt de kast achter hen dicht.
Amber draait zich om naar de andere meiden, die met grote ogen naar het hele tafereel stonden te kijken. Ze kijkt naar beneden, realiseert zich dat ze in haar onderjurk staat met een kruimeldief in haar handen en barst in lachen uit. Al snel volgen Nienke, Elise en Loren, die ook hun lachen niet kunnen inhouden.
'Ik ga straks nog even een hartig woordje met die twee spreken,' zegt Elise nadat ze uitgelachen zijn. 'Maar eerst ga ik iedereen roepen voor het versieren van de woonkamer. Straks is het al 12 uur!'

Aan de andere kant van de kast vallen de twee jongens op hun bedden. 'Wel, dat was... interessant,' grinnikt Finn en verdiept zich weer in zijn boek. 'Had niet verwacht dat er in dit huis ergens een geheime doorgang zou zijn. Waarom zouden ze die überhaupt hebben?'
Appie en Danny schijnen echter niet zo te luisteren naar wat Finn allemaal vertelt.
'Wauw...' verzucht Appie terwijl hij met een dromerige blik naar de weer dichte kast kijkt waar hij Amber achter verbeeld.
'Droom lekker verder,' pest Danny, die Appie met zijn knokkels een "okkie" geeft. Appie trekt een pijnlijk gezicht en wrijft over zijn hoofd.
'Doe het zelf, dude,' zegt hij en geeft Danny een por in zijn zij. 'Ik win!'
Plotseling zwaait de deur van de kamer open en loopt Elise naar binnen. 'Komen jullie?' zegt ze tegen hen. 'We gaan de woonkamer versieren.'
Finn knikt, legt zijn boek weg en loopt de kamer uit. Ook Appie komt overeind, geeft een gil van blijdschap en wilt naar buiten rennen, maar Elise trekt hem aan zijn kraag weer terug.
'Jij nog niet, Ap,' zegt ze streng. 'Danny, jij blijft bij Appie. Zorg ervoor dat hij niets in zijn hoofd haalt en stiekem te vroeg komt. Om 10 voor twaalf mogen jullie naar beneden komen en wachten jullie bij de deur, begrepen?'
De jongens knikken beide als twee makke schaapjes. Dan glijden Elise's ogen richting haar neef. 'En ik wil straks nog een hartig woordje met jou spreken, Danny...'
Danny slikt even en kijkt een beetje angstig, want een boze Elise is wel de laatste die je op je dak wilt hebben.
Ze loopt naar buiten toe en sluit de deur achter haar. 'DE REST MOET WEL KOMEN!' schalt haar stem door het huis. 'HUP HUP, OPSCHIETEN!'
Appie merkt de angst van Danny en kijkt hem grijnzend aan. 'Hebben we daar een drie-een?' vraagt hij plagerig. Plots zwaait de deur weer open en kijkt een boze Elise naar binnen. 'En ook met jou, Appie!' sist ze en slaat de deur met een klap dicht. Nu is het Appie's beurt om bang te kijken. 'Eerder een twee-twee,' grijnst Danny en geeft hem een por.