Bella zag haar moeder gelukkig al staan na niet te lang zoeken, samen met een groep vriendinnen stond ook zij te grazen. Ook twee bokken stonden bij de hoop maar Bella riep rechtstreek op haar moeder had. "Mama! Mama!" mekkerde ze toen ze genaderd was. Echter vergat Bella dat er natuurlijk nog moeders in de volwassen groep stonden en dus keken er een stuk of vijf geiten op. "Nee mijn mama", reageerde Bella snel. Ook haar eigen moeder had gelukkig opgekeken en wandelde op haar dooie gemakje naar haar toe.

"Wat is er Bels?" mekkerde moeder eens Bella genaderd was. Ze knikte met haar hoofd ter begroeting: "Is er wat aan de hand?" Bella had haar helderblauwe ogen van haar moeder. Toch stonden die van haar meestal nieuwsgierig en was er in die van haar moeder vooral bezorgdheid in af te lezen. Het was een van die volwassenheid dingen die Bella nooit zou begrijpen, waarom was er zoveel om je zorgen over te maken? Veel meer deden ze toch niet dan eten in de weide en spelen op de houten constructie?

Snel mekkerde Bella en schudde het geitje met haar kop. Zij was in orde, er was helemaal niets aan de hand. "Nee mama! Maar je raad nooit wat ik heb meegemaakt allemaal!" begon ze trots te vertellen. Afwachtend keek ze haar moeder aan in de hoop dat die zou raden welk avontuur ze daarnet verzonnen had tijdens het spelen.

Echter was het niet haar moeder die antwoordde op de vraag. Het was een van de bokken die dichterbij was gekomen en die blijkbaar had geluisterd naar wat Bella allemaal te zeggen had. Al had de bok daar helemaal niet voor hoeven dichterbij komen aangezien Bella erg luid was beginnen mekker van enthousiasme. Iedereen die dichtbij had gestaan had haar perfect kunnen verstaan. "Nou wat heb je gedaan? Van de bovenste plank gevallen en toen je op de grond viel je kop gestoten? Dat zou wel kunnen verklaren waarom je iedere keer die verhalen bedenkt! Of misschien heb je daarmee wel een van je mieren vriendjes vermorzeld?" mekkerde de bok lachend en al snel volgde de andere bok en de andere geiten.

Bella voelde zich kleiner worden door die harde woorden en het gelach van de andere geiten. Gelukkig stapte haar moeder naar voren en keek de bok aan met dichtgeknepen ogen. "Doe eens niet zo bokkig" mekkerde ze ze naar de bok waarna ze naar haar dochter toe draaide. "Toe maar liefje, vertel het eens. Wat heb je vandaag alweer meegemaakt toen je aan het spelen was?" Die woorden vrolijkte Bella weer op waardoor ze genoeg moed had om erg lammetjes achtig haar tong uit te steken naar de bok en de andere geiten die met haar gelachen hadden. Haar moeder zou wel luisteren, wat de rest vond deed er eigenlijk niet zoveel toe bedacht Bella.

Ze deed enthousiast een kleine sprong terwijl ze al snel begon te mekkeren over wat ze bedacht had. "Wel mama, vandaag was ik op missie om de bloemen te redden! Ik moest de verdwenen zaadjes vinden zodat ze weer konden bloeien. Een of ander groot en log beest had immers de laatste zaadjes opgepeuzeld", begon ze terwijl ze bij het grote beest uitdrukkelijk naar de bok keek. Ze had tijdens het springen niet per se aan een bepaalde geit gedacht maar dat zou de bok nooit weten. Gekwetst keek de bok er aan en Bella moest haar best doen om niet nog eens haar tong uit te steken. Toch besloot ze dat haar verhaal interessanter was en dat ze maar beter verder kon vertellen voor haar moeder weer zou beginnen grazen. "Maar daarvoor moest ik over rivieren en kloven springen om het laatste bloeiende plantje te vinden. Deze bevond zich namelijk onderaan aan een waterval, dat was de laatste hindernis! Ik sprong zo over de waterval heen om beneden te raken", beëindigde Bella trots haar verhaal.

Ze keek de groep rond die naar haar verhaal had geluisterd maar niemand reageerde op haar avontuur. Gelukkig was het weer haar moeder die reageerde, deze begon immers te knikken: "Nou goed gedaan Bels, wat goed dat je de plant wist te gaan vinden en daarmee hem van uitsterven hebt bedreigd." Haar moeder keek terug naar het gras dat voor haar stond: "Ik heb van die planten alweer honger gekregen." Nog voor Bella iets kon zeggen begon haar moeder weer met grazen. Vroeger was ze dan nog gewoon verder gegaan met vertellen maar intussen wist Bella dat ze als haar moeder begon te grazen maar best haar met rust liet en zelf ook begon te grazen.

Ook Bella boog dus weer voorover om van het groene gras te eten waar de groep zich rond had verzameld. Voor haar smaakte het een beetje hetzelfde als overal op de weide dus ze snapte niet helemaal waarom ze in een groepje juist hier waren komen eten. In gedachten verzonken begon ze op de taaien sprieten te kauwen waar ze normaal vrolijk van werd. Hoewel haar moeder voor haar was opgekomen en dus echt geïnteresseerd was in wat ze allemaal te zeggen had, lieten de andere woorden haar niet los. Was het echt zo raar? Oké ze lachte met Maya wel altijd over het feit dat hij gewoon een oude, grijze bok was maar toch. Ook de anderen hadden ermee moeten lachen en waren daar pas mee gestopt toen haar moeder ertussen was gekomen.

De zorgen die in haar hoofd maalden zorgden ervoor dat het voedsel in een van haar magen dat minder deed. Hoewel ze nog maar net begonnen was met eten besloot Bella dat ze alweer genoeg had gegrazen voor het komende kwartier. Zonder de anderen nog een blik waardig te keuren draaide ze zich weg van het groepje en liep weer naar de andere lammetjes toe. Daardoor zag ze niet dat haar moeder haar nog lang nakeek ook hoorde Bella de zucht niet die haar moeder slaakte. "Het is nog maar een kind", mekkerde haar moeder zachtjes naar de bok toe: "Laat ze eens in haar fantasie!" Geen van deze woorden bereikte Bella die zich concentreerde op wat er allemaal voor haar lag in plaats van wat er achter haar gebeurde.

Minder snel dan vanochtend beklom ze de loopplank. Maya was intussen al van haar uitkijkplek weggegaan en Bella zag dat ze ook gaan grazen was. Het was dan ook veel rustiger op de houten constructie naarmate meer lammetjes besloten hadden dat het etenstijd was. Geiten aten en herkauwden immers de hele dag door. Op de hoogte plek lag er nu een ander zwart lammetje van de zon te genieten. Bella sprong naar een ander verdiep en nestelde zich daar ook neer op het hout. Rondom haar waren er wel nog anderen aan het springen maar Bella wist dat ze de enige was die zo in haar avontuur op kon gaan en er zelf een bedenken. Toch bleef Bella positief, binnen enkele weken zouden er weer nieuwe lammetjes geboren worden en dan had ze een hoop neefjes of nichtjes waarmee ze op avontuur kon gaan!

Gesterkt door die gedachte draaide het kleine geitje haar op haar rug zodat ook een buikje warm zou krijgen in het zonlicht. De planken van de constructie waren erg donkerbruin en daardoor ook lekker warm aan haar rug. Ook haar vacht hield haar lekker warm in het lentezonnetje. Hoewel ze comfortabel lag wist Bella dat ze nooit lang in die positie kon blijven liggen. Bella had een hekel aan stilliggen, dat deed ze immers al genoeg als ze sliep toch? Nee ze was veel liever druk in de weer zoals daarnet. Plots hoorde ze een harde bonk vlak naast haar hoofd en schoot recht van schrik. Ze mekkerde geschrokken toen bleek dat een van de andere lammetjes vlak naast haar geland was tijdens het springen van verdiepen. "Pas eens op! Dat was bijna op mij!" mekkerde Bella wiens hart een stuk sneller bonsde van schrik.

Ze keek echter in de ondeugende blik van het zwarte geitje dat net nog helemaal vanboven had liggen zonnen. "Bijna en dus niet helemaal!" mekkerde deze als antwoord: "Geen zorgen ik weet wat ik doe!" Na die woorden ging Feyline - want zo noemde het geitje - gewoon verder en liet ze Bella achter. Deze bleef achter en rolde met haar ogen. Bijna was dichtbij genoeg geweest voor het jonge geitje.

Bella besloot op veilig te spelen, Feyline was immers niet de enige die graag rond sprong op de constructie. Ze had het immers daarnet zelf ook gedaan! Maar bijna was dichtbij genoeg geweest en dus rolde ze weer recht. Bels twijfelde over wat ze moest doen, ze had geen zin om zoals de meeste te gaan grazen en in de zon liggen kon ze altijd nog. Ze begon maar ook wat rond te dolen op de verschillende platformen en sprong naar een hoger verdiep. Met een glimlach landde Bella zonder enig probleem op haar vier poten waarna ze besloot om zomaar te plaatse een sprongetje te doen.

Daarna volgende nog een sprong maar het was niet eentje die Bella deed omdat haar landing goed gelukt was. Net op het moment dat haar vier poten de grond weer raakten kwam er een grote knal. Nee het was niet Bella die doorheen het platform zakte of door het neerkomen dat het plotse geluid weerklonk. Verschrikt draaide Bella zich om naar de plaats waar het geluid vandaan kwam. Over de hele weide keken de geiten op van het gras dat ze aan het herkauwen waren. Een motor begon te draaien als een spinnende kat, het was de tractor van de boer. De motor was overgeslagen maar dat wist Bella helemaal niet. "Wat? Wat was dat?" vroeg het jonge geitje verschrikt aan wie haar ook maar hoorde mekkeren.

Ze stond echter te ver van de volwassen geiten die het geluid herkenden en weer rustig verder gingen met eten. De geiten die in Bella haar buurt stonden waren net als haar lammetjes en hadden geen idee wat er aan de hand was. "Een knal!" mekkerde Feyline niet echt behulpzaam op Bella haar vraag. Droog keek Bella het andere lammetje aan maar daarna keek ze snel weer terug naar het grote voertuig dat volgens haar de knal had veroorzaakt. Ze wou geen seconde missen. Toen nam ze een beslissing en sprong terug naar het lagere platform waarop ze had gelegen.

"Ik ga een kijkje nemen!" besloot Bella dapper als dat ze was terwijl ze al van de loopplank rende. Ze hoorde Feyline haar nog toe mekkeren dat ze voorzichtig moest zijn maar Bella haar nieuwsgierig werd groter en groter. Ze trippelde over het groene gras naar het zilveren hek toe waarachter het grote lawaaierige ding stond. Met grote ogen keek Bella ernaar toe terwijl het nu zachtjes spinde. Het deed Bella een beetje denken aan de kat die soms eens kwam rusten in de schuur. Alleen was die natuurlijk niet groen en een stuk kleiner dan wat er voor haar neus stond.

Natuurlijk was de tractor niet alleen, de eigenaar van de boerderij had het best al oude voertuig weer opgestart. Toen deze zag dat Bella was komen kijken liep hij naar het hek toe om haar zachtjes over haar kop te aaien. "Hey kleintje, kom je eens kijken naar wat het geluid is?" Bella mekkerde als antwoord maar de boer kon haar natuurlijk niet verstaan. Maar ze stak haar kop nog meer naar voren zodat de boer haar nog beter kon gaan aaien. "Heb je zin om straks met mij mee op reis te gaan kleintje?" glimlachte de boer. Bella haar mond viel open door die vraag.

Een reis! Was het eindelijk haar tijd? Opgewekt mekkerde ze als antwoord: "Ja altijd!" De boer glimlachte en wreef nog even over haar kop waarna hij zich rechtzette en weg van de poort liep. Bella's geluk kon niet op, eindelijk! Het was eindelijk zover, haar reis stond op haar te wachten.