'Hey jongens, kijk daar ligt er een boomstam over het beekje heen!' roept Marleen uit. 'Laten we dan kijken of daar over heen kunnen lopen?' stelt Sander voor. We lopen naar de boomstam en Sander stapt er voorzichtig op. 'Pas je op dat je niet gaat vallen?!' zegt Ankita. 'Nee joh, waarom zou ik vallen?' vraagt Sander. 'Nou, omdat je al van een balkje af val.' zegt Ankita een beetje geïrriteerd. 'Blijf aardig tegen elkaar.' zegt Daan en kijkt iedereen streng aan.

Sander zet een klein stapje naar voren en meteen beweegt de boomstam. Ankita schrikt en slaakt een kreet uit. 'Sander!' roept Marleen en schiet snel te hulp, waarbij ze Sander bij zijn pols grijp. 'Oef, dat was net op tijd Marleen! Dankje Mar.' zucht Sander opgelucht en bedankt haar. We rollen allemaal met onze ogen. Typisch iets voor Sander!

'Kijk, ik zie daar een veiligere weg naar de overkant!' roept Ankita dit keer uit. Ze wijst naar een brug, die over het beekje heen hangt. 'Hij ziet er wel veilig uit, maar of die ons allemaal kan houden dat is nog maar de vraag.' zeg ik en krijg een por in mijn zij van Sander. 'Ben je nu al bang aan het worden Sean? Kom op man, een beetje spektakel kan geen kwaad.' zegt Sander en sprint naar de brug toe. We rennen halsoverkop achter hem aan, om hem voor te zijn. Maar helaas het is al te laat!

Sander zet een voet op de brug en met veel gekraak, kan de brug zijn gewicht houden. 'Jongens, ik zak er echt niet doorheen hoor!' zegt hij met een pesterig toontje. Hij zet zijn volgende voet op de brug en de brug kraakt nu nog luider. Oei, als dat maar goed gaat!