Hoofdstuk 2

Ik kom thuis aan en loop meteen door naar de woonkamer, waar mijn ouders zitten. Ze kijken op als ik de woonkamer binnenkomt. 'Hoe was het op school?' vragen ze beide aan mij. 'Het ging wel, zoals gewoonlijk wachten we altijd op de meisjes.' zeg ik ongeïnteresseerd. Ik negeer hun starende blikken en pak mijn telefoon uit mijn broekzak. Snel kijk ik hoe laat het is en zie dat het vijf voor vier is.

'Mam, pap? Sander wou graag een keer met het groepje een avontuur beleven, maar mag ik mee?' vraag ik aan mijn ouders. 'Maar natuurlijk, waar wilt hij dat doen?' vraagt mijn moeder nieuwsgierig. 'In het griezelbos.' zeg ik en haar gezicht trekt eventjes wit weg. Hier was ik al bang voor!

'Dat mag wel, maar dan moet je wel erg goed op je hoede zijn!' zegt mijn vader en straalt bezorgdheid uit. 'Dank jullie wel, mam en pap!' bedank ik hun blij en geef ze allebei een stevige knuffel.

Ik pak mijn telefoon er weer bij en open de chat van onze vrienden groep. Snel typ ik dat ik mag en al gauw krijg ik meerdere berichten, dat zij ook mogen. Ik vraag wanneer we gaan en halverwege mijn vraag, die ik typ schrijft Sander dat we vanavond al gaan. Van blijdschap spring ik op en ren naar boven naar mijn kamer.

Op mijn kamer begin ik mijn tas in te pakken en stop alle belangrijke spullen er in zoals: slaapzak, zaklamp, gps-ontvanger, enz. Zodra ik alles in mijn tas heb gestopt loop ik naar beneden. De geur van een zelfgemaakte lasagne overvalt me meteen en ik stuif per direct naar de keuken.

Even later zit ik met mijn ouders aan tafel, te genieten van de zelfgemaakte lasagne. Het is stil aan tafel, niemand zegt iets. 'Mam? pap? Sander wou al vanavond naar het griezelbos, vinden jullie dat goed?' vraag ik dan maar om de stilte te verbreken. 'Ja, dat is goed.' zegt mijn vader en ik begin te stralen. 'Dank je, pap!' zeg ik blij en eet gauw verder.

Na het avond eten ga ik snel van tafel en kleed me om. Ik trek een dikke trui en een blauwe spijkerbroek aan, waarna ik nog wat eten en drinken in mijn tas stop. 'Voor hoe lang gaan jullie daar heen?' vraagt mijn moeder en steekt haar hoofd om de hoek van de deur. 'Dat weet ik niet. Wacht! Ik zou het eens vragen aan Sander.' zeg ik en pak mijn telefoon er bij.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top