Hallo Depressie,

je verdween

en liet me denken dat je weg was

je verdween, en zette me op het verkeerde been

je verdween, voor een paar weken

om nog harder terug te komen

je gaf me hoop

gaf me zelfvertrouwen

om het me weer af te pakken

je gaf me kans om omhoog te klimmen

om me nog harder dan ooit naar beneden te trekken

je liet me vallen

en trok bijna de grond onder me vandaan.

je bracht de dood dichtbij

je sloot me op

again

je sloot me op in mijn eigen hoofd

liet me denken dat ik dit wel alleen kan

laat me denken dat het allemaal wel mee valt

maar het valt niet mee

als ik er nu niet mee naar buiten kom

overleef ik dit niet.

je loog

liet me denken dat je weg was

dat ik je had overwonnen

dat het klaar was

je kreeg grip op me

en ik geloofde je

ik geloofde tot een minuut geleden

dat het leven, niet meer zin heeft dan er voor anderen te zijn

dat het makkelijker is om weg te gaan

dat de enige reden dat ik nog leef

is omdat ik een boodschap van hoop wil uitdragen

wat niet gaat als ik er niet meer ben

je nam mijn hoofd over

alweer

en liet me dieper vallen dan ooit

je liet me vergeten

wat ik allemaal bereikt heb

je liet me vergeten

wat ik allemaal heb

en ik heb je nu pas door

meer dan een week nadat het bijna te laat was

en ik hield alles verborgen

wilde jullie niet teleurstellen.

het ging toch zo goed met me?

depressie was weg toch?

I'm sorry..

het is niet weg..

het was terug

heftiger dan ooit

maar ik heb het overleefd..

maar net.....

I'm sorry,

ik zal weer met jullie praten

ik zal weer met jullie vechten

I'm sorry dat ik het verborgen hield