Hoofdstuk 45
'Lauren ken je hem?' vraag ik, maar ze reageert niet.
'Vivi en Lauren, wat willen jullie?' vraagt Don aan ons.
'Ik wil een big Mac, doe voor Lauren ook maar.' antwoord ik, als Lauren niet antwoord.
Ze geven onze bestelling door en dan zoeken we een tafel uit, terwijl ik Lauren op sleep touw mee trek.
'Weet iemand wat Lauren heeft?' vraag ik dan maar aan de andere.
'Ik heb geen idee!' zeggen ze alleemaal tegelijkertijd. Geïrriteerd zucht ik en prik met mijn wijsvinger in Laurens zij.
Meteen veert ze op en kijkt geschrokken om zich heen.
'Wie- wat- waar- Zij iemand iets?' vraagt ze verbaasd.
'Nee, niks laat maar.' lacht Joost en knipoogt naar haar. Doe even serieus, mensen zo vaak knipogen naar iemand is toch niet gezond? Laat het me maar weten in de comments. En weer back to the story!
'Joost, hou je kop dicht eikel!' zegt Lauren boos en Joost grinnikt stom. Nogmaals knipoogt hij naar haar.
'Kappen, Joost!' zegt Lauren nog steeds boos.
'Kappen doe je in het bos, Lauren van Andersen.' zegt Joost plagerig.
'Stoppen, Joost Bouhof!' gilt Lauren tegen Joost.
'Stoppen doe je voor een rood stoplicht!' lacht Joost en aan Laurens hoofd is te zien dat ze bozer en bozer wordt.
'Lauren, rustig blijven laat het gaan.' zeg ik om een schreeuwende Lauren te voorkomen. Ze staat op en wilt weg lopen, maar ik leg snel mijn hand op haar schouder en duw haar terug op de stoel.
'Kinderachtig zeg!' snauwt Lauren naar me en geschrokken trek ik mijn hand terug. De jongens kijken Lauren ook geschrokken aan, terwijl Brit het eten is gaan halen.
Niet lang daarna komt Brit aan bij de tafel en zet het dienblad met eten in het midden op de tafel. Ze merkt de boosheid van Lauren op, waarschijnlijk spat de boosheid van Laurens gezicht ervan af.
'Wat is er hier gebeurd toen ik weg was? Zeg niet dat Joost weer eens Lauren plaagde!' vraagt Brit verontwaardigd.
'Nou kijk het zit zo-.'
'Nee, Joost plaagde Lauren weer eens. Sorry Jer, dat ik door je heen praatte.' zeg ik en verontschuldig me nog aan Jeremy.
'Joost, klootzak dat jij-.'
'Ik ook van jou schat.' grijnst hij en dan staat Lauren op en loopt weg. Fijn!
'Verdomme, JOOST!!!' zeg ik boos tegen hem en samen met Brit ren ik achter Lauren aan, maar ze is opeens verdwenen en we lopen maar terug naar de tafel. We gaan zitten en beginnen maar te eten in stilte.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top