Hoofdstuk 38
De jongens werpen nog steeds blikken naar elkaar. Ugh, als blikken konden doden lagen ze allemaal al op de grond.
'Come on, she can go.'
NL: 'Vooruit, ze mag gaan.' zegt een van de jongens. Ik spring meteen op en geef hem een knuffel, terwijl de andere jongen hem boos aankijken. Dan herken ik hun, ik ben bij hun concert geweest gisteren! Zij zijn 5 sos!
'Ash, will you lead me to the door?'
NL: 'Ash, wil je me naar de deur leiden?' vraag ik aan Ashton en laat Calum los.
'Yes, ofcourse!'
NL: 'Ja, natuurlijk!' schreeuwt Ashton blij en sprint op. Ik grinnik om hem en loop naar hem toe.
'Come follow me!'
NL: 'Kom volg me!' zegt Ashton hyper. Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee naar de deur.
'Anyway, what was going on when the paparazzi came to take pictures?'
NL: 'Wat was er trouwens aan de hand, toen de paparazzi foto's kwam maken?' vraagt Ashton weer eens overbezorgd. Ik haal mijn schouders op, omdat als ik "I don't know" had gezegd dat je hoor dat ik eigenlijk lieg.
'Don't lie, tell the truth!'
NL: 'Niet liegen, vertel de waarheid!' zeg ik streng en ik kijk hem betrapt aan. Volgens mij had hij door dat ik loog. Ik wil snel naar buiten stappen, maar hij de deur voor mijn neus dicht. Geschrokken kijk ik hem aan, maar voel tegelijkertijd de tranen achter mijn oogkassen prikkelen. Ze staan op het punt er uit te barsten, maar ik hou ze tegen.
'My sister had been hit by lightning when she was still alive. S-she d-did no-not s-sur-surive.'
NL: 'Mijn zusje was vroeger toen ze nog leefde door bliksem geraakt. Z-ze hee-heeft he-het nie-niet o-overl-leefd.' vertel ik met snikken en de tranen rollen oneindig over mijn wangen. Ik staar wat voor me uit en alles om me heen begint te draaien en vervaagd.
*Flashback*
'Ik heb je!' schreeuw ik uit plezier en til jade mijn kleine zusje op. Ze lacht van plezier en wurmt zich uit mijn armen.
'Zeg grote zus, gaan we vandaag eens op die heuvel kijken?' vraagt Jade en ik zie haar naar de heuvel wijzen, die ze bedoeld.
'Ja natuurlijk, wacht even! Dan geef ik het door aan papa en mama.' zeg ik en Jade knikt, terwijl ze naar de heuvel staart.
Ik sprint het huis in en ren de woonkamer in. In de woonkamer zie ik mijn ouders een puzzel maken en dan kijken mijn ouders op als ik voor hun ga staan.
'Pap, mam? Mogen Jade en ik naar de heuvel toe?' vraag ik wijzend nar de heuvel.
'Maar lieve Vivi toch, daar mag je niet heen!' roept mijn moeder geschrokken uit.
'En het gaat dalijk onweren! Dat hadden ze zonet op de radio verteld.' roept mijn vader uit. Hij is net uit gesproken of we horen een gil wat door merg en been gaat. Ik schrik op en draai me met een ruk om.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top