PizzaMetCape

Esthers slaapkamer was stralend geel door de ochtendzon die dwars door haar gele gordijnen scheen in een poging om haar wakker te maken. Esther deed één oog open en wierp een blik op haar mobiel. Bijna elf uur. Ze draaide zich om en trok haar dikke pizza-dekbed nog even lekker over zich heen.

Erik woonde nu al best een tijd bij haar in huis. Vijf maanden om precies te zijn. Ze vond het best gezellig, zo'n vent in huis. En ze vond het zelfs leuk dat hij zijn hondje Boef ook had meegenomen, die ondeugt. Toch lieten ze elkaar behoorlijk vrij. Zij sliep nog altijd in haar eigen grote bed en Erik sliep in de slaapkamer beneden. Hij had met de verhuizing zijn eigen bed meegenomen en ze vond het wel prima zo.

Er werd zachtjes op de deur geklopt. "Essie! Mag ik binnen komen?"

Het was Erik. Ze deed net alsof ze hem niet hoorde en kroop wat verder onder haar pizza-dekbed, want ja: kom niet aan Esthers uitslaap moment! Maar Erik ging onverstoorbaar verder. "Essie, wakker worden! Ik heb wat lekkers voor je."

Inmiddels drong de geur van koffie haar neus binnen en moest ze er toch maar aan geloven. "Kom dan maar binnen, Kees."
Ze noemde hem wel vaker Kees, Esther was gek op het geven van bijnamen en hij kon er wel om lachen.

Met een grijns op zijn gezicht kwam Erik binnen met op één hand een zilverkleurig dienblad. "Roomservice, mevrouw van Tiggelen. Verse koffie en puddingbroodjes. Net gehaald bij de bakker."

Hij zette het dienblad op het kastje naast haar bed terwijl Esther rechtop ging zitten en een poging deed haar coupe windhoos een beetje in model te vegen. Ondeugend flapte hij het dekbed omhoog en floepte er onder. Esther keek hem zogenaamd streng aan. "Wat heeft dat te betekenen, Korteweg?"

"Ach niks bijzonders, ik heb het gewoon koud." Hij pakte het dienblad en zette het voor Esther neer. "Nou kom op van Tiggelen, aanvallen."
Hij pakte zelf een kop koffie en nam een slok.

Esthers strenge blik smolt weg in een grote glimlach. Wat een mafketel was het toch. Ze pakte ook een kop koffie en deed zich tegoed aan de overheerlijke puddingbroodjes. Wat was ze toch eigenlijk gezegend met zo'n heerlijk zacht en warm bed, een fijn huis en een mafketel die haar ontbijt op bed kwam brengen. Plotseling moest ze weer aan die mevrouw denken die ze voor de pizzeria op dat bankje had gezien. 'Hoe zou het met haar zijn', vroeg ze zich af, 'misschien heeft ze het wel heel koud gehad vannacht.' Ze keek Erik aan die verbaasd terugkeek.

"Wat?" vroeg Erik, "heb ik poedersuiker op mijn neus?"

'Ja, dat ook," lachte Esther en ze veegde het zachtjes van zijn neus af, "maar ik zat te denken. Ik heb al een paar keer voor de deur van de pizzeria zo'n vrouw op een bankje zien zitten. Ze is dakloos en ik dacht er aan hoe vreselijk het wel niet voor haar is dat ze buiten moet slapen. Het was vanacht behoorlijk koud. En wij zitten hier zo fijn... zielig hè voor haar."

Erik propte het laatste stukje puddingbrood in zijn mond. "Zeker. Maar ja, zo gaat dat in het leven. Misschien is ze aan de drugs en zo."
Hij floepte weer het bed uit en streek zijn overhemd recht. "Ik moet gaan Esther, ik heb om kwart voor twaalf een afspraak met een klant."

"Ze is niet aan de drugs," sputterde Esher tegen, "en trouwens, ze was heel vriendelijk."

"Wat?" riep Erik uit, "heb je haar gesproken dan?"

"Ja, ik heb haar een bord spaghetti gebracht."

Erik keek haar verbaasd aan en bleef een paar seconden stil. "Nou ja... dat is toch wel aardig van je. Als je maar niet nog meer rare fratsen uithaalt. Maar ik moet nu echt gaan."

Eigenlijk wilde ze hem nog vertellen over gisteravond, dat Raoul en Ti hadden lopen bakkeleien en zij de hele vaat alleen had gedaan, maar Erik had zijn colbertje al aangetrokken en zijn dikke jas met capuchon. "Ik zie je vanavond weer," en hij slingerde nog een vrolijke luchtzoen de slaapkamer in voordat hij verdween.

Man, wat had hij toch een afzichtelijke das om, vond Esther.

Na een heerlijke douche en nog een bakkie koffie slofte ze naar de huiskamer om Frederick de Ficus en Molly de Geranium water te geven. Ze werkte al een tijdje niet meer fulltime bij de Salon, twee dagen per week vond ze wel genoeg, al moest ze toegeven dat ze de domme grappen van Freddie soms best wel miste. Gelukkig zag ze hem nog vaak buiten het werk om evenals zijn vrouw Ingrid.

Plotseling hoorde ze haar mobiel afgaan en verschrikt keek ze om zich heen, want ze wist wel weer hoe laat het was. De paniekerige zoekactie ging weer beginnen, oh wat haate ze het toch dat ze dat ding nooit terug kon vinden. Waar had ze hem deze keer nu weer gelaten?

"Waar is dat kreng!" riep ze uit terwijl ze heen en weer rende. "Oh ja! In mijn bed."

Met een noodgang stoof ze de trap op en dook met een snoekduik op haar bed en was..... net te laat. "Snottebellen met suiker!"

Ze was net bezig met het scrollen door haar telefoon op zoek naar de beller, toen de telefoon opnieuw ging. Het was Santoz. Vlug nam ze op. "Ha die Santoz, met Esther." Ze manouvreerde zich weer van het bed af en zwiepte haar lange, blonde haren achter haar schouder.

"Hey Esther, met mij. Zeg meid, ben je druk?"

Tuurlijk was Esther niet druk. Sinds ze niet meer de gehele week bij de Salon werkte had ze zeëen van tijd. Het enige wat ze nu vaker deed was koken en zelfs dat wisselde ze geregeld af met Erik die, eerlijk toegegeven, heerlijk kon koken. Misschien wel beter dan haar. "Zeg het maar meneer Antonio, wat kan ik voor je doen?"

"Nou luister Esther, je weet toch dat ik een feest aan het voorbereiden ben voor Bella? Er gaat echt veel meer tijd inzitten dan ik had verwacht en bovendien moet ik het tussendoor, tijdens het werken doen, want Bella mag niks merken natuurlijk. Ik haal eigenlijk elke dag Pedro op van school, die eet tussen de middag meestal bij mij op de zaak. Maar nu wil ik vragen of..."

"Of ik Pedro op kan halen vandaag?" maakte Esther zijn zin af, "ik vind het prima, maar... waar is Bella dan? Kan hij niet naar huis?"

"Die heeft geen tijd overdag, ze heeft een hightea en bruidstaarten catering service, maar als het je niet uitkomt dan.."

Esther wapperde met haar hand. "Ach welnee joh, maak jij je nou maar niet druk. Ik haal hem wel op, op welke school zit 'ie?"