Ik heb in hoofdstuk 11 een paragraaf met informatie over de herkomst van het blauwe drakenlogo verwijderd. Als je het al gelezen had; prijs je gelukkig dat je een klein geheimpje alvast weet. Als je het niet gelezen hebt; prijs je gelukkig dat het verhaal voor jou nog net wat spannender is. :)

De ruimte waarin ik me bevond, had donkergrijze muren en de vloer was gemaakt van planken. Er lag een zacht, wit tapijt op. Aan de twee zijkanten van de kamer stonden mensachtige dummies die gemaakt leken van een soort metaal. Bij de muur tegenover de deur zat een grote open haard met twee stoelen. Het brandhout lag al klaar, maar er was niks om het mee aan te steken. Ik had al zo'n voorgevoel wat er ging gebeuren.

'Ben je klaar om je eerste spreuk te leren?' vroeg Nestor, die al in één van de stoelen op me had zitten wachten.

'Ja.' 

Ik wilde me in de andere stoel laten zakken, maar hij hield me tegen. 'Je moet blijven staan. Zitten maakt het makkelijker om tot rust te komen, en dus makkelijker om magie te gebruiken. Die luxe heb je in de praktijk meestal niet, dus is het beter als je eraan went om dit staand te doen.'

'Oké,' zei ik, terwijl ik tussen het driehoekje dat de twee stoelen en de open haard vormden in ging staan.

'Eerst moeten we nog een afspraak maken en moet ik je nog wat uitleggen. Vertel eens, wat is het belangrijkste bij het gebruiken van magie?'

'Dat je goed kunt mediteren?'

'Dat speelt zeker ook een rol, maar is niet het belangrijkste. Er is iets anders dat je nog beter moet onthouden.'

De waarschuwing van Spreuken voor starters schoot door mijn hoofd.

'Geen spreuken proberen waar je nog niet klaar voor bent.'

'Precies. Magie komt niet zonder kosten. De magische energie die door je heen stroomt, is geen onuitputtelijke bron. Als je een spreuk uitvoert, dan verbruik je een deel van die energie en moet je wachten tot het weer terug is. Tijdens die periode van wachten, voelen we ons uitgeput. Maar een spreuk die je mentaal nog niet aankunt, kan ergere gevolgen hebben dan uitputting. Het is vergelijkbaar met sprinten. Je kunt nog zo fit zijn, als je te lang en te hard rent, word je moe. En als je op onbekend, gevaarlijk terrein sprint met snelheden die je nooit eerder gehaald hebt, kun je jezelf ernstig blesseren.Ik zeg niet dat het altijd fout gaat, maar er is wel een groot risico. In het minst erge geval doe je jezelf veel pijn, in het ergste geval.. gebeuren er verschrikkelijke dingen waar ik liever niet over uitweid. Daarom inderdaad: geen spreuken proberen waar je nog niet klaar voor bent.'

Zoiets had ik al verwacht. Natuurlijk was magie niet zo simpel, anders zou er niet zo'n uitgebreide opleiding zijn om ermee om te leren gaan. Eén ding dat hij zei, had ik echter niet verwacht. 

'Waarom heb je het over mentaal nog niet klaar zijn? Is fysieke kracht niet belangrijker als het over uitputting gaat?'

'Ja en nee. Het is een combinatie van mentale en fysieke kracht. Naarmate je fitter wordt, kun je steeds meer magie gebruiken voordat je uitgeput raakt, dat klopt. De voorraad magische energie die je lichaam kan opslaan wordt dan groter. Maar er zullen momenten komen dat je zoveel magie moet gebruiken in een korte tijd, dat je, hoe hard je ook traint, je energiereserves zult moeten aanspreken. En op die momenten moet je hier'—hij wees naar zijn hoofd—'sterk genoeg zijn om door te gaan. Maak de sprint af, blijf het monster voor, ook al schreeuwen je spieren het uit van de pijn. Heb je daar de mentale kracht niet voor, dan zul je uiteindelijk niet sterk genoeg zijn om een moeilijke spreuk af te maken. Dat kan je je leven kosten. En niet te vergeten dat sommige spreuken pijn doen om uit te voeren. Daar moet je ook tegen kunnen.'

Je kon eraan sterven? Het kon pijn doen? Dat was nieuw, dat klonk minder leuk dan het beeld dat ik tot nu toe van magie had gehad.

Maar dat had ik maar te accepteren, het ging me er niet van tegenhouden om mijn best te doen. 'Ik snap het.'

'Nu dat duidelijk is, kunnen we doorgaan naar het leuke deel van deze les. Wat weet je al van hoe spreuken uitgevoerd moeten worden?'

'Je moet een tekst opzeggen.' Dat was een veilige gok gezien wat ik gisteren in het boek had gelezen.

'Dat klopt deels, daar kom ik zo op terug. Nog meer?'

'Je moet bewegingen maken met je handen?' vroeg ik. Ik had in boeken wel eens gelezen dat dat gebeurde, maar ik wist niet of het echt waar was. 'Verder weet ik het niet.'

'Ook deels waar. Ik zal de basis uitleggen, maar onthoud dat dit lang niet alles is. Magie is ingewikkeld, we gaan echt de volle drie jaar nodig hebben om je alles te leren.' Daarna begon hij aan zijn uitleg. 'Er zijn drie onderdelen van spreuken. De energie, de incantatie, en de geleiding. De energie is iets dat door je lichaam stroomt, vergelijkbaar met bloed, maar dan ontastbaar. Je kunt het alleen voelen als je erop concentreert, en als je het niet voelt, dan werkt de magie niet. De incantatie heeft te maken met de woorden die bij een spreuk horen. Weet je nog welke dat waren voor deze keer?'

'Vuur en vlam, vlam en vuur, verschijn en verdwijn secuur.'

'Goed. In tegenstelling tot wat je antwoordde op mijn vraag, moet je de woorden niet slechts opzeggen. Het is meer als zingen. Je moet ze voordragen met gevoel en emotie. De woorden zijn als de vlam die de olie van de magische energie ontsteekt. Als je de incantatie goed uitvoert, is de spreuk gelukt. Dan is het laatste dat je nog moet doen, de juiste beweging maken met je armen en je handen om de energie de goede kant op te geleiden.' Hij wachtte even, en tikte met zijn vingertoppen tegen elkaar. 'Ben je klaar om je eerste spreuk te proberen?'

Ik vond alle informatie overweldigend, en wist nog niet concreet wat ik er nou mee moest.

'Niet helemaal. Het gedeelte van de incantatie is duidelijk, maar de energie en de geleiding niet. Hoe moet ik de energie precies "voelen" en wat moet ik met mijn handen doen om de vlam te maken?'

'Die eerste vraag kan ik niet beantwoorden, dat zul je zelf moeten uitvinden terwijl je bezig bent. Wel kan ik zeggen dat het een kunst is waar je je meditatielessen bij moet gebruiken. Het antwoord op de tweede vraag is: niks. Omdat deze spreuk zo simpel is, vereist hij geen bijzondere geleiding. Het enige wat je moet doen, is je handen met de palm naar boven houden.'

'Duidelijk. Mag ik nu beginnen?'

'Bijna.'

Hij stond op en ging tegenover me staan, armen uitgestrekt naar voren en handpalmen naar boven gericht. Met een kalme blik op zijn gezicht zong hij de woorden die bij de vlamspreuk hoorden. Voor die paar tellen dat het duurde, voelde ik de atmosfeer in de kamer veranderen. Ik kon mijn vinger niet zo goed leggen op wat er precies anders was, maar er was echt een duidelijk verschil. Alsof zijn woorden de hele ruimte vulden met krachtige magie. Het was tegelijkertijd angstaanjagend en schitterend.

Toen hij klaar was met zingen, verscheen in zijn handen een vlam ter grootte van een menselijk hoofd. Hij liep ermee naar de open haard en hield hem bij het brandhout, dat meteen vlam vatte. Daarna trok hij zijn handen terug en maakte een golvende beweging met zijn armen. Er klonk een kort gesis, daarna was de vlam uit.

'Nu is het jouw beurt,' zei hij. 'We gaan hier niet weg voor jij de open haard aangezet hebt.'

Mijn handen in de goede positie houden, een kort versje zingen, en de magie door mijn lichaam voelen stromen. Dat zou me toch moeten lukken.

Ik strekte mijn armen en uit en probeerde voor me te zien hoe iets uit mijn lichaam naar mijn handen vloeide en in een vlam veranderde. Ondertussen sprak ik de woorden uit: 'Vlam en vuur, vuur en vlam, verschijn en verdwijn secuur.' Tot mijn verbazing gebeurde er niks.

Pas toen ik Nestor zachtjes hoorde lachen, drong het tot me door dat ik de woorden omgedraaid had. Ik had de spreuk gisteravond wel honderd keer in mijn hoofd opgezegd, en het was niet één keer fout gegaan. Blijkbaar was het moeilijk om tegelijkertijd de magie voor me te zien en de juiste woorden te zeggen. Tot zo ver mijn goede focus.

'Probeer het opnieuw.'

Deze keer zei ik het wel goed, maar nog steeds gebeurde er niks.

Met elke mislukte poging probeerde ik harder om de energie voor me te zien, of om de woorden zo krachtig te zingen als mijn meester had gedaan. Voor mijn gevoel ging elke poging slechter dan de vorige. Op een gegeven moment raakte ik, net als tijdens het mediteren, mijn geduld kwijt.

Uit wanhoop en frustratie gooide ik mijn handen in de lucht. 'Er klopt iets niet. Ik doe alles goed, het zou gewoon moeten werken.'

'Ga even zitten.'

Zijn houding wakkerde mijn frustratie nog verder aan. Snapte hij niet dat dit vervelend was? Het sloeg nergens op dat hij zo rustig bleef. Demonstratief ging ik op de vloer zitten in plaats van op de stoel tegenover hem en kruiste ik mijn handen voor mijn borst.

'Sluit je ogen.'

'Ik ben hier om spreuken te leren, niet om te mediteren.'

'Dat klopt, maar het is op dit moment te druk in je hoofd om ook maar aan magie te denken. Op deze manier ga je in geen duizend jaar een vlam in je handen toveren. Sluit je ogen.'

Met tegenzin deed ik wat hij zei.

'Adem in, adem uit. Zie de luchtstroom voor je. Je weet hoe het moet.'

Zo goed en zo kwaad als het ging, probeerde ik te herhalen wat we gisteren gedaan hadden. Eerst bleef ik gefrustreerd en werkte het niet, maar na wat voelde als een uur—en dus waarschijnlijk maar twee minuten was—kwam ik enigszins tot rust.

'Ik denk dat ik weer rustig ben.'

'Goed zo. Ga nog even door, dan ben je over een paar minuten echt rustig.'

Ik hield de opmerking dat ik zelf wel kon bepalen wanneer ik echt rustig was voor me. Nu ik erover nadacht, was dat nou niet bepaald een rustig iets om te zeggen.

Toen ik bij mezelf merkte dat de kleine groep rondwaaiende gedachtenwolkjes in mijn hoofd was overgegaan in slechts enkele witte stipjes aan een verder blauwe hemel, richtte ik mijn aandacht weer op de spreuk. Ik haalde mijn handen van mijn knieën af, deed de palmen omhoog, en begon te zingen. Door mijn hele lichaam voelde ik tintelingen, alsof er kleine wezentjes in mijn lichaam zaten die graag naar buiten wilden. Toen ik het laatste woord van de incantatie uitsprak, begonnen de wezentjes te bewegen naar mijn handen.

Ik deed mijn ogen open en zag een kleine vlam in mijn handen, ongeveer ter grootte van Nestors zakhorloge. De spreuk was gelukt! Ik had voor het eerst, als je mijn Openbaringen niet meetelde, magie gebruikt. Dit was een persoonlijke overwinning, net als het mediteren.

Nestor knikte goedkeurend en gebaarde naar de open haard. Ik liep ernaartoe en hield de vlam bij de houtblokken. Helaas gingen ze niet aan.

Hij haalde zijn schouders op. 'Je zult het nog een tweede keer moeten proberen, de vlam is niet sterk genoeg.' Voor ik teleurgesteld kon raken, voegde hij eraan toe: 'Maak je geen zorgen, de tweede keer gaat vaak beter en het is een goede kans om het nog een keer te oefenen. Om de vlam te laten verdwijnen zodat je opnieuw kunt beginnen, hoef je alleen de laatste twee woorden van de incantatie te herhalen.'

'Verdwijn secuur.' De vlam verdween, zonder geluid of ander effect.

Deze keer hield ik mijn ogen open en bleef ik staan. Hij had gelijk, de tweede keer ging makkelijker. Ik voelde de energie terwijl ik de woorden uitsprak en het leek alsof er nog meer wezentjes naar mijn handen stroomden dan de vorige keer. De vlam die nu in mijn handen verscheen, was al zo groot als twee zakhorloges. Het bleek genoeg om het hout mee aan te steken.

'Goed gedaan. Het gaat nog lastiger worden dan dit, en je zult deze spreuk ook verder moeten perfectioneren voordat je hem echt eigen gemaakt hebt. Daar gaan we de komende tijd hard aan werken. Maar dit is een puik begin. Je mag trots zijn op jezelf. Nu is het tijd voor een pauze, al wil ik wel graag dat je één ding voor me doet.'

----------

Ik heb een nieuwe cover! Wat vinden jullie ervan? Hij is gemaakt door Fantasydrops dus als je zelf ook zo'n pareltje wilt, zul je even bij haar covershop langs moeten gaan.

Het langste hoofdstuk tot nu toe, bijna 2000 woorden. Even een applausje voor jezelf als je het tot het einde overleefd hebt! ;)

En we zijn officieel over de duizend lezers heen! Hartstikke bedankt aan iedereen die hoofdstukken uit dit boek gelezen heeft.

Eén van de moeilijkste dingen aan het plannen van dit verhaal vond ik het uitwerken van het magiesysteem. Ik ben inmiddels eindelijk op een punt waar ik denk dat ik weet hoe ik wil dat het werkt, maar het kan goed zijn dat er nog steeds fouten, onlogische dingen, of ongebalanceerde dingen inzitten. Als je enige problemen ziet met het systeem, of als je nog dingen hebt die onduidelijk zijn, laat het alsjeblieft in de reacties weten. Dit is echt iets waar ik nog aan wil werken, dus elk beetje feedback helpt mee!

Vraag: ik heb het Broederschap nu meerdere malen genoemd in het verhaal. Voor nu hoeven jullie alleen te weten dat dat de overkoepelende organisatie van alle beroepen die Karthes veilig houden van monsters en ander gespuis. Patronussen zijn onderdeel van het Broederschap.
Dat wordt in het volgende hoofdstuk uitgelegd. Is dat op tijd, naar jullie mening? Of zijn jullie al gefrustreerd omdat jullie nog steeds niet weten wat het betekent? :P

Tot dinsdag :D