Chantal

Nu heb ik de moed om door te zetten. Mijn vader begrijpt nu dat ik niet terug zal komen na het laatste gevecht. Ook Seniera begrijpt dat ik me zorgen maakte. Nu komt Denise naar me toe. 'Wat is je plan? Het is niet dat ik twijfel of zo, maar het leger is helemaal niet op zijn gemak. Ze hebben iets van zekerheid nodig.'

Ik draai me om naar het leger. Ze zijn uitgeput en lijken enorm buiten hun comfort zone. Net als ik ben. 'Jullie hebben hard moeten vechten de afgelopen uren. Geen van ons heeft ooit zoveel moeten vechten in zo'n korte tijd. Zelfs ik niet. Jullie maken je zorgen om alles. Om het overleven, om onze tegenstanders en om ons doel. Ik weet het, want tot enkele minuten geleden had ik ook veel zorgen. Maar die zorgen zijn niet nodig. We zijn inderdaad in de hel. Maar we maken een kans. Ik wil jullie er wel even op wijzen dat het een god was die de meiden en ik hebben verslagen. Als een god zo goed als geen kans staat, dan moet Hades met jullie erbij ongeveer net zo makkelijk zijn als met een heet mes een stuk boter snijden: het kost geen energie. Heb vertrouwen, net als ik. We hebben de kracht, we hebben de mogelijkheden. We moeten alleen doorzetten. Daarom vraag ik jullie een ding: zet door met mij.'

Een van de draken zucht diep. 'Het heeft geen zin, koningin. We zijn uitgeput. Hoe dieper we gaan hoe meer energie het kost. We kunnen het maar beter opgeven.'

Ik schud mijn kop. 'Nee. We zijn te dichtbij. We zijn al bij laag vier, voor wie het nog niet weet. Nog twee lagen en dan kunnen we een genadeslag geven aan Hades en zijn hondjes. We hebben de kans om het kwaad voorgoed van Surica af te gooien. Help me mee. Samen kunnen we dit. Ik heb zelfs een plan: iedereen die nog energie heeft gaat voorop en vecht mee, zodat de vermoeide kunnen uitrusten. Dan kunnen die weer meevechten bij Hades.'

De draken blijven stil. Degene die me tegen had gesproken gaat naar achteren, net als alle andere draken die elke keer voorop vochten. Nu heb ik een volledig verse frontlinie klaar om te vechten. We vertrekken meteen. Het is tijd om te laten zien dat we goed kunnen vechten. Tijd om Hades op zijn nummer te zetten. Om een goed voorbeeld te geven begin ik meteen met vechten. Ik haal wat kleine sfinxen neer en verbrand een Eurinee, dat net een soort harpij is. De draken worden geïnspireerd door mijn doorzettingsvermogen en komen meteen helpen. Precies wat ik wilde. Denise komt naast me. 'Zo, drakenkoningin. Het ziet ernaar uit dat de toespraak heeft geholpen. Heb je nog meer trucjes achter gehouden?'

Ik bijt de keel door van een sfinx voor ik reageer. 'Misschien. Maar of ik ze heb of niet vertel ik nog niet. Ik vertrouw de omgeving niet.'

Seniera komt erbij. Ze heeft ergens een speer veroverd en gebruikt die nu om meer sfinxen te doden. Ze is een geweldige soldaat. Ook Surkal laat nu zien wat hij waard is. We hebben nu allemaal het vertrouwen dat het gaat lukken. Seniera maakt haar vijanden af en komt dan naar me toe. 'Ik weet nu tenminste wat je zo lang bezig heeft gehouden. Had ik dat geweten dan had ik eerder met je gepraat. Maar wil je echt bij ons blijven? Zelfs al kan je terug gaan naar je huis en je vader?'

Ik knik. 'Ik heb mijn vader verteld wat er is gebeurd, zoals je zag. Hij weet nu dat ik de keuze heb gemaakt en dat ik er standvastig over ben. Dit is mijn besluit en daar blijft het bij. Er is een soort traditie bij de mensen: rond de achttiende verjaardag gaan de kinderen het huis uit. Ik ben bijna achttien. Ik weet dat ik voor draken standaarden amper oud genoeg ben om een moeder te worden, maar in de mensenwereld zijn er dan zelfs mensen die voor hun derde kind gaan. En volgens mij doe ik het goed.'

Seniera zucht. 'Ik zou geen betere moeder kunnen wensen. Als alle mensen zoals jij zijn dan zou ik wel een keer naar de mensenwereld willen gaan.'

Seniera raakt daar een pijnlijke snaar mee. 'Liever niet. Ik wil je graag langer levend zien dan tot vandaag. In de mensenwereld is er genoeg kwaad, vooral in de vorm van mensen. Dieven, moordenaars, kidnappers, de maffia en zelfs gewone, alledaagse mensen die een hekel hebben aan alles en iedereen. En zelfs al zou dat niet zo zijn, dan zijn er genoeg verhalen van drakenmoordenaars en ridders die tegen draken vechten. Draken worden als kwaad gezien en aan alle kanten bevochten. Als er een draak zou verschijnen zou de hele wereld meteen voor de moord gaan, want het hoort erbij.'

Seniera zucht. 'Tja. Ik vind het jammer dat mensen er zo over denken. Was er maar een manier voor mensen en draken om samen te werken.'

Er gaat nog net geen lamp aan boven mijn kop. 'Seniera, je bent geniaal! Er is een manier om dat beeld te veranderen! En die manier is hier letterlijk! Je bent geweldig!'