Hoofdstuk 42
Chantal
Het gesprek met pap helpt me om weer moed te verzamelen. Ik weet nu weer waar ik voor vecht. Ook de meiden zijn weer klaar voor het gevecht. De draken hoef ik niks te vragen, die willen altijd wel vechten. Diezelfde dag hebben we bijna alle gebieden compleet gesloopt. Denise stuurt de dwergen erop af om de rest onder hun hoede te nemen. Tweede kerstdag krijgen we twee cadeau's: alle gebieden van de dwergen zijn compleet gesloopt en het systeem geeft een cadeaupakket. Nieuwsgierig openen we het pakket. Het blijkt onder andere wat materialen te bevatten om dingen te maken. Voor de rest heeft het wat kristallen erin zitten, maar niet veel bijzonders. Een kerstcadeau is blijkbaar niks waard in dit spel. Johan komt naar me toe. 'Moet je zien wat ik gekregen heb!'
Hij houdt een wiel in zijn handen. Het wiel heeft een aantal paarse kristallen erin zitten. Ik haal mijn schouders op. 'Laat me raden. Je hebt voor de rest alleen maar nutteloze troep uit het cadeau gekregen?'
Johan haalt zijn schouders op. 'Het valt wel mee. Ik kan er wat mee, tenminste. Wat heb jij gekregen?'
Ik laat zien wat ik heb gekregen uit het pak. Hij gaat erdoor heen. Dan knikt hij. 'Je hebt echt niks gekregen. Mag ik jouw spullen hebben?'
Ik schuif alles zo naar hem. Hij verzamelt het en stopt het in zijn rugzak. 'Bedankt! Ik ga hier zeker wat mee maken!'
Ik haal mijn schouders op. 'Leef je uit, zou ik zeggen. Dan ga ik uitzoeken wat we nu moeten doen. Of de meiden en ik naar een volgend gebied gaan of dat we hier blijven.'
Ik krijg dan een systeemmelding. Ik lees het voor aan Johan. 'Beste vechter. Het blijkt dat we u het verkeerde soort cadeau hebben gegeven. Volgens de logboeken heeft u een dwergenpakket gekregen voor het kerstevenement, in plaats van een elfenpakket. We zullen een compensatie sturen in het komende uur.'
Johan knikt. 'Blijkbaar zijn ze nog steeds niet gewend om dit soort dingen te doen. Hopelijk krijg je wel iets goeds uit het elfenpakket. Maar goed. Dat wiel dat ik je liet zien is echt groots. We hebben toch een van die mechanische dingen uit elkaar kunnen halen?'
Ik weet echt niet waar hij het over heeft. 'Ja? Maar ik kan echt niet inzien wat dat te maken heeft met dat wiel.'
Johan houdt het wiel omhoog. 'Er zijn twee speciale soorten wielen in een mechanisch beest. Het een is het beestenwiel, dat ergens in de kop zit. De tweede is het aandrijfwiel. Dat kan overal in de romp zitten. Het aandrijfwiel draait uit zichzelf en drijft daarmee alles aan. Zelfs als de kop niet meer vast zit aan het lichaam blijft het aandrijfwiel draaien. Het is een mechanisch wonder! En dit is er eentje van! Een aandrijfwiel! We kunnen bijna alles maken wat we willen hiermee!'
Ik bedenk me ineens iets. 'Johan, heb je de nieuwe kaart al gezien? De kaart die vannacht is uitgekomen?'
Johan schud van niet. Daarom pak ik zelf de kaart erbij en leg hem neer. 'Kijk. Er zijn twee gebieden bij gekomen. Blijkbaar waren ze niet blij met het feit dat we zo snel alles aan het verslaan waren. Een van die gebieden is van de zeemeerminnen volgens de kaart, de andere van de engelen. De kaart zegt ook dat er in het elfenrijk nog een paar vijanden zijn verschenen, maar die kunnen de achterblijvers wel aan. Waar ik me zorgen om maak is dat we dus onderzee en in de lucht moeten gaan. Heb jij nog een idee om tegen die watermonsters te vechten?'
Johan kijkt bedachtzaam. Dan kijkt hij weer naar het aandrijfwiel. 'En of ik een idee heb. Wat als we een onderzeeër maken? We gebruiken dit wiel als aandrijving, we vinden een manier om het waterdicht te maken en een manier om te vechten, en dan is dat gebied een eitje!'
Johan rent weg, mij verbaasd achterlatend. Blijkbaar wil hij een onderzeeër maken om het gebied van de zeemeerminnen te bevrijden. Ik ben benieuwd hoe dat gaat lukken. Johan wordt dan vervangen door een van de kapiteins van de wacht. 'Mijn koningin. Ik heb nagedacht vannacht tijdens mijn wacht, en heb een idee gekregen. We hielden de poorten in eerste instantie dicht omdat monsters ons rijk aanvielen, en vervolgens omdat de hoofdpoort kapot was. Maar nu zijn beide niet meer geldig. Dus wilde ik voorstellen om...'
Ik knik al. 'Je wilt de poorten open gooien. Ik vroeg me al af hoe lang het zou duren voor er iemand zou komen met dat idee. Ik zou zeggen: probeer het maar.'
De wachter rent weg. Ondertussen valt een klein doosje voor mijn voeten. Ik open het doosje en kijk wat erin zit. Verschillende kleine glazen flesjes zitten in het doosje. Ik pak er een op en lees het etiket. 'Serum van transformatie. Toe te voegen: bloed van het dier waar je in wil veranderen. Werking: na inspuiting zal de eerste transformatie onmiddellijk vat krijgen. Daarna kan je transformeren naar wil. Waarschuwing: een dier per serum en een dier per persoon, anders kan het serum onvoorzienbare effecten hebben.'
Ik kijk verder. De serums zijn allemaal verschillend. Als ik het rode serum uit de doos haal verschijnt er een duivelse blik op mijn gezicht. Dit is precies wat ik wilde.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top