Chantal

Terwijl we op het plein staan verschijnen meer mensen. Niet alleen elven, maar ook feeën, dwergen, katachtig volk en nimfen. Iedereen die ooit een mens was staat hier waarschijnlijk. Dan verduisterd het hele plein. Een stem zonder lichaam klinkt over het hele plein. 'Welkom, iedereen, in de wereld van Surica. Voor wie mij niet kent, ik ben de baas van deze wereld. Vele van jullie vragen je af waarom jullie hier zijn. Dat is simpel: jullie zijn hier om te vechten. Jullie zijn deel van een experiment om de aanpassingssnelheid van mensen te bepalen. Je kan deze wereld zien als een soort val. Je zit erin vast tot je de val opent met de sleutel. Als je de sleutel vindt, en het spel wint, wordt je vrij gelaten. Terwijl jullie hier zijn worden jullie lichamen in leven gehouden, maar de klok tikt. Over twee jaar is het onmogelijk voor jullie om terug te keren.'

Een van de meiden in de menigte roept het uit. 'Maar hoe kunnen we dan winnen?'

De stem lacht weer. 'Dat is nou het leuke. Jullie winnen als al het kwaad in Surica verslagen is. Maar denk niet dat het snel werk is: er is veel kwaad.'

Ik denk even dat hij het hierbij houdt. Maar hij gaat door. 'Er is nog iets. Een aantal van jullie werden benadeelt door de systeemupdate eerder vandaag. Ze probeerde iets te regelen bij mijn karakters, maar werden twee uur opgehouden. Omdat we de slechtste niet zijn geven we iedereen die hierdoor geraakt is een klein cadeau. Wie het cadeau goed behandeld zal er veel aan hebben. Als je het niet juist behandeld zal het uiteindelijk sterven. Maar we hebben nog iets gedaan. Vele hier waren zeer sterk, door alles wat ze bevochten hebben. Maar vanaf nu is iedereens level terug gebracht naar een, en alle voorwerpen die ze verzameld hebben uit hun rugzak gehaald. Alleen de voorwerpen waarmee je begint zitten er nog in. Dat en de voorwerpen die de personen in kwestie van ons krijgen. Succes.'

Het plein wordt ineens licht. Een voor een verdwijnen de mensen weer. Julia, Gerard, Anouk, Denise en ik zien weer het hutje van Julia. Ze heeft geen sleutel meer in haar hand. We hebben wel allemaal nog onze wapens, maar de harnassen van de andere vier zijn nu verdwenen. Ze hebben ook alleen nog maar hun standaard wapens. Dan verschijnt er een wit blokje op ongeveer een halve meter afstand van mijn lichaam. Het blokje heeft de tekst: "Nieuw Bericht" erin staan. Ik strek mijn arm uit en tik het blokje aan. Een soort gamemenu opent zich voor mijn neus. Er staan twee berichten in. Het eerste bericht is een soort welkomstbericht. Julia leest het voor.

'Dames en heren. Welkom in Surica. Surica is een prachtig land dat is overspoeld door het kwaad. Jullie taken zijn het verslaan van de kwade wezens en het terugbrengen van de vrede. We kunnen jullie niet alleen op pad sturen zonder hulpmiddelen. Daarom deze rugzak. In de rugzak worden automatisch alle voorwerpen opgeslagen die je in de loop van het vechten zal verzamelen. Maar we geven het niet leeg. In de rugzak bevinden zich de volgende voorwerpen: drie genezingsdrankjes, een wetsteen, een pan, een mes, een bijl, een vuursteen, een notitieboek en een potlood. Dit is om je op weg te helpen. Elke dag dat jouw level zich onder de dertig bevindt krijg je ook automatisch een ervaringsdrankje in je rugzak. Ook dit is om je op weg te helpen. Na level dertig sta je er alleen voor. Maak je geen zorgen over doodgaan, want als je dood gaat zal je automatisch terug komen in het dorp of stad waar je het laatst was, hoewel het een prijs heeft. Ga nu, en versla het kwaad. Bevrijd Surica en krijg je leven terug!'

Ik zucht. 'We worden tenminste niet alleen achter gelaten. Maar ik heb nog een bericht.'

Julia kijkt me even raar aan. Dan slaat ze haarzelf voor haar hoofd. 'Natuurlijk. Je zat in de kamer om wapens te krijgen tijdens de update. Kom, lees het bericht voor.'

Ik doe dat. 'Beste avonturier. Volgens de systemen blijkt dat je tijdens de update hebt geprobeerd om of bezig was met een interactie tussen jou en een van de systeemkarakters. Hierdoor ben je benadeeld. Als compensatie geven we jou daarom een jong van het ras familiar dat aan jouw huidige ras gekoppeld is. We wensen je veel plezier toe.'

Ik tik op de knop waarop staat "ontvang alles". Aan mijn voeten verschijnt een rugzak. De rugzak lijkt zwaar, maar voor ik de kans krijg om het op te pakken valt een groot donker ei uit de lucht. Ik moet moeite doen om het ei op te vangen. Bijna onbewust leg ik een van mijn handen op de bovenkant van het ei. Een beschrijving komt erboven. Er staat "Drakenei van de elven". Dan doe ik mijn rugzak om. Ik check ook snel of ik nog geld heb. Het geld van de gobelin is verdwenen. Dat viel te verwachten. De rest is ondertussen aan het kijken wat er in de rugzak zit. Als ze klaar zijn staan ze op. Anouk zucht hardop. 'Als we vanavond willen eten moeten we snel een paar gobelins, rat-mensen of kwade planten verslaan. Heeft een van jullie zin om mee te gaan?'

Ik steek mijn hand op. 'Zin heb ik niet, maar ik heb nog nooit geslapen zonder een dak boven mijn hoofd, en ga daar ook niet aan beginnen. Beter als we wat geld binnen brengen en meteen een paar levels omhoog gaan.'