Chantal

De rest van de dag is het rustig. Ook de dagen erop gebeurt er weinig. Af en toe wordt er iemand aangevallen, maar door mijn verbeterde verdediging (Julia is er de baas over) raakt er niemand meer gewond. Julia is er dan ook enorm trots op. Ik niet. Ik ben van mening dat als Julia het heeft kunnen bedenken, de dwergen het zeker hadden moeten kunnen. Ondertussen werken de smeden op volle kracht. Ik krijg van meerdere smeden meesterwerken aangeboden, maar ik wijs het elke keer af. Ik ben blij als op de vijfde dag Denise naar me toe komt. 'Hoe gaat het hier?'

Ik zucht luid. De dwergen in de troonzaal weten wel beter dan blijven als ik zo diep zucht. 'Het is doodsaai hier. Het enige wat ik kan doen is zitten op die troon en verhalen horen van andere wat er is gemaakt, waar een aanval is geweest en wie er achter op schema loopt. Ik wil wat doen! Ik wil dingen doden! Ik wil weer vechten!'

Boos sla ik met mijn gebalde vuist tegen de muur. Een deuk ontstaat in de muur waar ik geslagen heb. Denise ziet hoe boos ik ben. 'Maar Chantal, je bent de koningin! Je kan doen wat je wilt! Waarom luister je naar de dwergen?'

Ik leun tegen de muur aan, mijn hoofd laag. 'Ik kan niet tegen ze in gaan. Ze hebben mij de koningin gemaakt omdat ze iemand nodig hadden, maar ze kunnen me van de troon afgooien en besluiten zelf het heft in handen te nemen. Dan staan we er alleen voor.'

Denise legt een arm op mijn schouder. 'Maar Chantal, we hebben ze niet nodig! We kunnen onze eigen weg gaan!'

Ik knik. Ergens heeft ze gelijk. 'In dat geval, laten we Julia en Anouk op halen. Dan gaan we meteen aan de slag.'

Mijn plan valt in duigen. Ik haal Julia op, terwijl Denise naar Anouk toe gaat. We verzamelen zo stil mogelijk bij de ingang van een van de gebieden, maar worden daar gespot door een aantal dwergen bij de ingang van het gebied. Ze houden mij meteen tegen. 'Koningin! U hoort hier niet te zijn! Het is te gevaarlijk voor u om hier te zijn!'

Denise wast dit varkentje voor me. 'Ze mag zelf kiezen waar ze heen gaat, dwerg. De koningin is niet dom. Dit is een gebied met de moeilijkheidsgraad middelmatig, dus ver onder onze vaardigheden. We kunnen dit makkelijk aan. Dus laat ons erdoor, anders vecht ik jullie aan de kant.'

De dwergen kijken elkaar aan en stappen aan de kant. Ik loop rechtdoor, langs het pad naar het gebied. De dwergen zien nu dat ik er zelf voor gekozen heb, zodat enkele dwergen meteen achter me aan gaan. De meeste hebben wapens voor dichtbij bij zich, zoals bijlen, zwaarden en speren, zodat ik erop vertrouw dat ik genoeg heb aan mijn boog. Mijn draken zijn er ook al snel bij. Zij willen de kans op een gevecht niet langs hun laten gaan. Een van de dwergen is er niet blij mee. 'Die draken hebben nog geen harnas! Straks raken ze gewond!'

Denise regelt het weer. 'Die draken hebben in honderden gevechten gevochten zonder harnas. Die draken zouden ofwel niks merken van de harnassen of, vooral in het geval van mijn ondode draak, er hinder aan ondervinden. Ik denk niet dat het nodig is. Dus heb je commentaar erop?'

De dwergen houden hun mond dicht. Denise is echt een geweldige generaal. Als laatste komt Johan aanrennen. Hij heeft een enorm harnas aan dat knalt bij elke stap die hij neemt. Zijn donderbus handschoen is weer aan zijn rechter hand, maar hij heeft ook een zwaard aan zijn heup hangen. Een zware helm maakt het beeld compleet. Ik vindt Johan eruit zien als een grote robot, maar geef geen commentaar. De meiden lachen er ook zachtjes om. We lopen dan met zijn allen het gebied in. Het begint makkelijk met kobolden en af en toe een reuzenkobold. De baas is een chimaera. Nog voor de dwergen in beweging komen sprint ik langs ze en hak ik de kop van de chimaera af. 'Dat was makkelijk.'

De beloningen zijn waardeloos. Daarom stop ik ze meteen in de rugzak. Op naar ronde twee. Drie grote insecten, waarvan ik denk dat het sprinkhanen zijn, wachten al ons op bij de poort. Een blik naar Siceria is genoeg om de insecten in geflambeerde insecten te veranderen. Ik hoef mijn pas niet eens te vertragen. De dwergen lopen maar een beetje achter me aan, onzeker of ze nuttig zijn. Julia denkt te weten waarom. 'Chantal, ze zijn nu zo goed als nutteloos. Ze zijn meegekomen om je te beschermen, maar ze krijgen de kans niet. Laat ze ook meevechten.'

Ik kijk de dwergen aan. Geen een lijkt een hoger level te hebben dan 20. Daar wijs ik Julia op. 'Kijk eens naar ze. Ze hebben het level niet om dit gebied te overleven. Wij kunnen dit wel aan. Sterker nog, als ik wil kan ik dit hele gebied alleen slopen en het zou me geen druppel zweet kosten. Ik twijfel of de dwergen het zouden overleven zelfs al werken ze samen.'

Julia kijkt naar de dwergen. Ze schud haar hoofd. 'Er is maar een manier om uit te vinden of ze het aan kunnen. Laat ze de volgende ronde vechten. Val alleen maar in als ze in gevaar zijn.'