Chantal

Denise lijkt niet helemaal zeker te voelen met haar nieuwe draak. Daarom vertel ik haar om een vlucht met Surkal te maken. Ze probeert in eerste instantie op de rug van Surkal te klimmen, maar na de derde keer eraf gegleden te hebben roept ze mijn hulp in. Ik wijs naar de enorme, onbeweeglijke borstkast. 'Je hebt daar een enorme ligplek. Ga daar liggen. Dan heb je het nog relaxter dan wij, want jij kan er niet af vallen. Raak alleen die bol niet aan, wat dat doet pijn.'

Surkal helpt Denise met het erin klimmen. Dan opent hij zijn enorme vleugels en stijgt op. Denise gilt het eerst uit. Maar zodra Surkal wat verder weg is kalmeert ze weer. Ze vliegen een paar minuten voor Surkal weer land. Denise kruipt dan voorzichtig uit de borstkast en kijkt een beetje verdooft om haar heen. 'Dat was mooi. Echt mooi. Ik kon alles om me heen zien. De vogels, het landschap, alles. En ik voelde hem ook. Echt voelen. Ik voelde zijn lichaam en zijn emoties. En ik voel nu ook de bonden die hij heeft met jou.'

Ik loop langs Denise en bekijk het menu van Surkal. Julia en Anouk willen meteen weten waarom ik zo vreemd doe. Pas als ik gevonden heb wat ik zoek antwoord ik. 'Ik haat dit spel. Moet je hier eens naar luisteren. Surkal, ondode draak, level negenenveertig. Transformeert bij level vijfenvijftig naar ondode oudere draak. Mythisch. Loyaal aan: Denise, generaal van Chantal de drakenkoningin. Status binding: ziel-gebonden.'

Julia knikt. 'Denise, vind je het erg als ik het menu bekijk dat aan jou gekoppeld is? Niet om je lastig te vallen, maar gewoon om te kijken wat er bij jou staat over de binding?'

Denise knikt zwakjes. 'Bekijk het maar. Ik weet er net zo weinig over als jullie, maar ik heb de energie niet om te kijken.'

Julia opent het menu van Denise. Ik bedenk me dan pas dat ik via het gilde systeem ook haar menu had kunnen bekijken. Julia vertelt wat ze leest. 'Denise, generaal van Chantal de drakenkoningin. Avonturier level zesendertig. Gebonden wezens: Surkal, ondode draak. Gebonden aan: Chantal de drakenkoningin. Status binding: zeer sterk.'

Julia en ik kijken elkaar aan. Denise beweegt haar hoofd van links naar rechts en weer terug, Julia en mij om ste beurt aankijkend. Julia is de eerste die spreekt. 'Dat betekent dat ik de enige ben hier die geen draak heeft en niet aan jou gebonden is. Anouk is de drakenschutter, maar heeft nog geen loyaliteit aan je, maar Denise is nu jouw generaal. Maakt dat niet jou de leider van onze groep?'

Ik knik. 'Eigenlijk vind ik dat Surkal beter bij jou zou passen, omdat jij nu eigenlijk een vampier bent en hij de dode op kan roepen. Maar nu valt hij onder Denise, dus valt er niks meer aan te doen.'

Surkal gaat languit liggen in het gras, zodat Denise weer in zijn borstkast kan kruipen. Siceria gaat ook languit liggen. 'Komen jullie? Het is tijd om naar de hoofdstad te gaan!'

Julia rent naar de elf van eerder die met zijn gezin om een hoek komt zetten. Ze komt terug met een paar kinderen die vol bewondering de draken aanraken en aaien. Een van hun zegt dat ze ook een draak wil. Siceria perst even, waarna er een ei uit haar lichaam komt. 'Geef dat aan haar. Zeg er maar bij: als ze het goed verzorgt dan zal het uitgroeien tot haar eigen draak. Als de draak groot genoeg is zal het jouw krachten voelen en dan kan zij met ons mee komen.'

Ik vertaal de woorden van Siceria als ik het ei aan de elf geef. In haar handen komt het ei uit tot een klein oranje draakje. Het meisje vliegt mij eerst om de nek, voor het Siceria een knuffel geeft. Het draakje nestelt dan lekker in de haren van het meisje, net als Orden handig met het vlechten. Haar ouders kijken lachend naar de mooie vlechten in de haren van het meisje. Haar vader geeft mij een hand. 'Bedankt voor alles wat je voor ons doet. Als er iets is waar we je mee kunnen helpen, dan kun je ons roepen.'

Ik schud mijn hoofd. 'Het is het minste wat ik kan doen. Ik kom al redelijk goed door het leven, vooral met drie meiden en zes draken om mijn rug te dekken. Ik heb geld in overvloed. Ik kan dan best delen.'

Dan klim ik op de rug van Siceria. De andere meiden zitten er ook al. Siceria stijgt op terwijl de elven ons uitzwaaien. Surkal stijgt ook op gevolgd door Orden en de andere drie. Na een tijdje kijk ik op zij en zie ik dat Surkal met een lege borstkast vliegt, maar dat de bol in zijn borstkast pulst. Verschrikt roep ik opzij. 'Surkal! Wat is er gebeurd met Denise?'

Surkal kijkt opzij, maar spreekt met de stem van Denise. 'Ik zit hier! Ik ben versmolten met Surkal! We kunnen een volledige dag per week versmelten, en het voelt geweldig!'

Fijn. Nog iemand die mijn trucje gevonden heeft. Alleen betwijfel ik enorm of het echt een volledige dag per week is. Siceria hoort mijn gedachten. 'Dat wat Surkal verteld klopt. Wij kunnen ook vierentwintig uur per week versmelten. En als die rare turquoise draak van u eindelijk ook een oudere wordt kan hij dat ook. Een vriendin van me, die verdween voor de eerste elven verschenen, was een titaan. Ze zei dat ze elke week voor drie dagen met een eigenaar kon versmelten, maar dat ze niemand wilde dienen.'

Ik denk dan even door. 'Wacht even. Wij kunnen vierentwintig uur per week versmelten. Dan kan elke draak, Flurier, Surilla, Soerfie en Orden, nog eens acht uur. En als Denise niet is versmolten met Surkal kan ik ook nog eens vierentwintig uur met hem. Dat betekent dat ik zeven dagen per week acht uur per dag met een draak kan versmelten, en alsnog vierentwintig uur reserve heb.'

Siceria beaamt dat. Dan stuurt ze mij een beeld. Onze bestemming is in zicht.