Chantal

Na het harnas doe ik ook de armbanden om. Volgens de beschrijving kan ik er eens per dag een draak mee temmen. Een getemde draak vecht een kwartier voor me voor de draak wegvliegt. Het zwaard, dat bij het activeren van het harnas aan mijn heup is verschenen, kan volgens de beschrijving vlam vatten, en de staf geeft de drager drakenkrachten. Ik doe dan de helm op. De helm maakt het ademen moeilijker, maar ik vind de helm er gaaf uit zien dus maakt het mij niet uit. Dan stap ik de poel lava in en loop voorzichtig naar het ei. Ik voel er bijna niks van. Zodra mijn handen, ook bedekt met handschoenen, het ei aanraken verschijnt er een menu boven. In het menu zit een soort kleurenschema. Als ik een kleur aan tik veranderd het ei in dat kleur. De mooiste en raarste kleuren zitten ertussen. Ik kies uiteindelijk voor turquoise. Als ik dan op "ok" druk licht het ei op. Het ei stijgt op uit de lavapoel en spat open. Uit het ei komt een kleine vliegende babydraak. Het draakje kijkt even rond en vliegt dan naar mij toe. Het land op mijn schouder. Ik aai het over de snuit. 'Hè, kleintje. Wat is jouw naam?'

Het gromt even. Nu verschijnt er een beschrijving. 'Orden, babydraak, level drie. Transformeert bij level tien naar tienerdraak.'

Met Orden op mijn schouder stap ik de poel lava uit. Gek genoeg zijn de dingen die niet bij de drakenset horen maar wel zijn gebleven na het activeren van het drakenharnas, zoals de boog en de pijlenkoker, ook onbeschadigd gebleven. Op de kant reikt Anouk mij de cape aan. 'Je wil dit ding waarschijnlijk wel gebruiken. Lees de beschrijving maar.'

Ik pak het aan en leg mijn hand erop. 'Drakencape, mythisch. De drager kan eens per dag voor een uur de cape laten veranderen in Drakenvleugels. De Drakenvleugels kunnen de drager zonder oefening laten vliegen.'

Ik weet even niet zeker wat het allemaal betekent. Julia legt het uit voor me. 'Soms, als je een baas verslaat, dan krijg je dingen die je anders niet krijgt. De boog daarstraks was een voorbeeld daarvan. Hoe vaak een voorwerp verschijnt bepaald hoe speciaal het is. Die drakeneieren zijn gewoon. De boog is zeldzaam, en die armbanden zijn speciaal. Mythisch betekent dat je waarschijnlijk de enige bent die het zal krijgen. De enige van iedereen die hier speelt. En blijkbaar kan de cape in een set vleugels veranderen als je de juiste procedure doorloopt.'

Ik besluit de cape om te doen, voorzichtig met Orden op mijn schouder. Orden snuift even aan de cape en duikt dan eronder. Het enige wat er onder mijn cape vandaan komt is de punt van de turquoise staart. Dan klinkt er een lachende stem. De jongen die eerder wegrende van de reuzenkobold staat op de klif. Hij heeft een staf in zijn hand. 'Hahaha. Nu jullie de kans hadden om te genieten van jullie schatten, mogen jullie het nu opgeven.'

Ik sla mijn armen over elkaar. 'En waarom zouden wij dat doen? Waarom zouden wij jou onze spullen geven?'

De jongen kijkt me aan, zijn lach verdwijnend. 'Omdat ik je anders ga vermoorden en jouw spullen afpak. De spullen in je rugzak zijn veilig, maar alles wat actief is kan ik van je pakken binnen tien minuten na je dood. Dus, geef je het op of wil je het riskeren?'

Ik kijk de meiden aan. Alle drie knikken ze. Ik trek mijn zwaard. 'Kom maar op.'

Julia is nog steeds de Spinnen-koningin, dus haar boog heeft nog steeds de plakkerige eigenschappen. Zij en Anouk schieten allebei met hun bogen. Ik bedenk me dat vleugels nu inderdaad handig zouden zijn. Ineens veranderd mijn cape in een stel vleugels en zonder moeite stijg ik op. De jongen, die nu in paniek raakt, schiet drie vuurballen op me af. Een van de vuurballen raakt me, maar weer voel ik er niks van. Links in mijn helm verschijnt een balkje met mijn status. Ik heb alle levenspunten nog en mijn immuniteit voor vuur staat eronder. Dan maak ik een duikvlucht naar de jongen, mijn zwaard voor me uitgestoken. Hij is de eerste die raakt, zijn staf tegen mijn heup. Maar ik ben degene die in een keer de jongen dood. Mijn zwaard komt tussen de 4de en de 5de wervel terecht, in een klap de jongen dodend. Ik land naast zijn lichaam. Anouk, Julia en Denise komen nu naar boven. Julia helpt me tot rust te komen, terwijl Anouk en Denise het lichaam van de jongen bekijken. Anouk tilt de schouder op en ontbloot die. Julia knikt als ze het ziet. Op de schouder zit een tattoo van een vogelkop met open snavel. 'Dacht ik het niet. De rovers.'

Anouk staat op. 'De rovers is een gilde van dieven en moordenaars. De gilde zal wel ontbonden zijn door het systeem, maar ik verwacht dat hij aan het trainen was om er weer in te komen. Ik vind het wel vreemd dat er geen straf op het doden van een ander staat.'

Ik krijg een bericht binnen. Als ik het open zie ik een waarschuwing van het systeem voor het aanvallen van een ander. Er staat ook in dat zelfverdediging is toegestaan, en als dit het geval is dan zal ik een compensatie krijgen. Julia zoekt even bij de middel van de jongen, voor ze een goudbuidel loshaalt. 'Als hij een rover is dan heeft hij dit niet nodig.'

Daarmee lopen we terug naar het dorp. Ik ben nog niet helemaal zeker van mezelf, vooral nu ik bloed aan mijn handen heb zitten. Maar ik heb nu wel een draakje.