Het vliegen is een ervaring op zich. Ik weet dat ik het eerder heb gedaan. Maar nu voelt het anders. Misschien komt het omdat ik nu een mix ben tussen twee karakters. Ik ben zo machtig. Ik ben nu Somalie, maar beter. Somalie kon niet tactisch denken. Ik kan dat wel. Ik moet het alleen doen. Ik speur de grond af naar de plek waarvan ik weet dat het in de buurt is. Dan zie ik het

Het is precies zoals ik had verwacht. Een kamp is rondom het object opgebouwd. In het midden van het kamp ligt een groot rood juweel, dat een hart voorstelt. Shinali zucht verlangend. 'Dat is het. Mijn hart. Laat me er alsjeblieft naartoe gaan.'

Ik lach. 'Ik heb een beter idee, Shinali. We gaan er samen heen. Ik zet je er af, ok?'

Shinali stemt in. Ik klap mijn vleugels grotendeels in en maak een duikvlucht. Een ding heb ik geen rekening gehouden. Somalie is nooit goed geweest in landen, draak of geen draak. Nu moet ik meteen de landing perfectioneren. Vlak boven haar hart krijg ik het voor elkaar om volledig te stoppen. Ik laat Shinali voorzichtig vallen voor ik mijn vleugels inklap en mezelf laat vallen. Ik fluister naar Shinali. 'Niet mijn beste landing ooit.'

Shinali hoort het volgens mij niet eens. Ze staat alsof ze aan de grond is genageld. Ze lijkt betoverd door haar hart. Voorzichtig pakt ze haar hart op en houdt het tegen haar borstkast aan. 'Ik ben het. Shinali is terug.'

Als ze haar vleugels weghaalt is haar hart ook verdwenen. Ze lijkt ineens betoverend. Blijkbaar heeft ze door dat ik naar haar staar. 'Oh, sorry Somalie. Ik ben vergeten jou de tegenspel te geven.'

Ze houdt een van haar vleugels naar me gericht. Ik trek een van haar veren eruit. Die ene veer die zij me geeft is alles wat er nodig is om haar krachten te weerstaan. Shinali spreid dan haar vleugels. Bijna het hele kamp is om ons heen verzameld. 'Ik geef jullie een kans. Geef je over aan mij, of sterf.'

Mijn doordringende blik glijdt over de beesten in het kamp. Er zijn zoveel verschillende wezens hier. Ik zie weer minotaurs, maar ook centauren, katachtige en harpijen. Enkele harpijen buigen voor Shinali. Een paar Centauren volgen dat voorbeeld op. Shinali knikt. 'Harpijen, volg mij. Centauren, kom naar mij toe over een uur. Als iemand je tegen probeert te houden, dood hem of haar.'

Ik spreid mijn vleugels en stijg op. Shinali doet hetzelfde. De harpijen volgen ons als makke honden. Ik ben spontaan tevreden met mijn keuze om dit te doen. Ik mis Skali met heel mijn hart, maar het voelt goed om Shinali weer in haar volle glorie te hebben. Misschien is de magie die Skali en mij bindt toch niet zo kreupelend als ik dacht.

Oh, wat ben ik opgelucht als ik Skali zie. Hij komt net met Stavern en Karfor aanlopen. Ergens onderweg heeft Stavern ze van zijn rug afgegooid, want ze lopen naast hem. Ik krijg Stavern nog wel. Of ik moet gewoon zijn wapens ergens vandaan halen en hem ermee introduceren, dan wordt hij net zo mak als die harpijen van Shinali.

De Stavern die in mijn geheugen zit, van het leven voor we een werden, is compleet anders. Hij is stil, meegaand en als je zegt dat hij iets moet doen dan doet hij dat ook. Op ons verzoek droeg hij al onze spullen en hij behandelde ons alsof wij de wereld bezaten. Nu is hij slechts een blok aan ons been. Hij durft niet meer te rennen en weigert andere te dragen. Ik twijfel of ik door ga vliegen om zijn wapens te halen of dat ik hem mee ga proberen te slepen. Uiteindelijk komt het neer op een ding: ik wil Skali niet alleen met hem laten.

Zodra ik geland ben vliegt Skali me om de nek. 'Ik ben zo blij dat jullie in orde zijn! Wat is er bij jullie gebeurd?'

Ik wuif haar zorgen uit de lucht. 'Niet veel. We hebben haar hart gekregen en wat harpijen. Is alles hier goed gegaan?'

Skali wijst met haar duim naar Stavern. 'Dat watje besloot halverwege dat hij ons te zwaar vond. Hebben we de helft van de weg moeten lopen.'

Shinali land naast me. 'Ik ben blij dat ik eindelijk die vleugels van me kan gebruiken. Het is zo jammer dat ze daarstraks nutteloos waren.'

Ik twijfel even. Karfor moet zijn staf te pakken krijgen. Hij is volgens dat boek de leerling van Skali en mij. Maar Skali heeft ook nog geen wapen, en Stavern is gewoon nutteloos zoals hij is. Overmoedig, let niet op zijn extra benen en is over het algemeen een blok aan het been. Een van de drie moet snel zijn spullen krijgen. Ik wil alleen niet weer met Skali splitsen.