Mijn ogen waren vastgelijmde aan het glas voor mijn neus.
Wie was dat meisje dat er zo prachtig, verbaasd uitzag?
Ik Laat mijn ogen haar nog eens van top tot teen bekijken.
Bruine haren die waren vastgespeld als een mooie kroon op haar hoofd. Haar saffieren ogen donker omrand en haar lippen kersenrood gekleurd. Dan de jurk, het leken wel blauwe bloemetjes die aan haar lijf bleven hangen en bij haar lange doorzichtige rok sommige delen bedekte.
Mijn hand ging al omhoog zodat ik het kon aanraken als de zachte stem van Fiona me wakker schudde.

'Geweldig is het niet?' Vroeg ze met een trotse glimlach.
Sprakeloos knikte ik opnieuw als ik in de spiegel keek.
Het prachtige wezen voor was ik, ik Laoni Eirian Sugertree. Hoe was het mogelijk.
Het enige war ik nog nodig had was de pompoenen koets en het verhaaltje was af.

'Thuis voor de klok twaalf slaat?' Het drong pas tot me door wat ik had gezegd als ik haar vragende blik zag.

'Het is niets,' mompelde ik nog steeds niet begrijpend wat er allemaal gaande was.

'Oké dan, hup naar hiernaast. Ik moet mezelf nog helemaal gaan klaarmaken en daarvoor Tiadora halen, zij is waarschijnlijk nog steeds aan het trainen met Jona. Ik weet niet wat er deer mis is met hem, maar blijkbaar is hij opnieuw heel de dag aan het trainen. Die jongen kent ook geen limieten. ' zei ze zuchtend als ze met me naar de deur ging.

Voordat ze me afzette bij de kamer ernaast gaf ze me ook nog allerlei geboden. Zorg dag het kleed nergens tussen blijft hangen, wrijf niet in je ogen, wrijf niet over je mond, krab niet in je haar, van onder gen bedwing in slaap, enzovoort enzovoort.
Het enige wat ik dus kon doen was zitten, ik was al zo slim geweest om mijn lange rok op te heffen en het om me heen te draperen en de hakken al van mijn voeten te schoppen. Het eerste kwartier zat ik wat met mijn duimen te draaien, maar het niets doen was echt niet mijn ding dus nam ik enkele boeken van het boekenrek en begon erin te bladeren. Het eerste was in oud elfenschrift, wat ik niet kon, waarin de andere twee boeken ook geschreven waren. Hopend dat het derde wel leesbaar was, had ik eindelijk geluk en bleek het een kinderboek te zijn vol elfensprookjes.
De sprookjes waren herkenbaar en met een glimlach dacht ik terug aan vroeger wanneer koning Max het aan zijn kinderen en mij voorlas.
Toen we nog zorgeloos waren, wat mis ik die tijd nu.

Het boek dat in mijn handen lag sloot ik met een zucht en stapte uit de zachte zetel. Met stille stappen ging ik bij het raam staan en keek uit over de binnenplaats. Daar stond Jona die met een metalen zwaard een houten pop te lijf ging. Het leek zo bruut en ongecontroleerd, maar op hetzelfde moment was het elegant en precies. Hij was en zou altijd de beste strijder van het elfenrijk zijn.
Met een zucht leende ik tegen de muur.
Fiona had me vandaag wat kunnen afleiden van wat Jona deze ochtend had gezegd. Het was Nathan over wie hij het had, die ik gekozen zou hebben. Gekozen boven hem.

Het leek wel te gek voor woorden, mijn grote liefde was woedend op me omdat ik een mens had gekozen boven zijn vriendschap.
Nathan was mijn vriend, en Jezus Christus, ik zou hem eerder als broer kunnen zien dan als geliefde. De gedachte alleen al.

Plots zag ik Kylian, Jona's vriend, naar hem toe gaan en nonchalant een zwaard nemen om dan tegen Jona te beginnen. Beide wisten ze het zwaard perfect te meesteren hoewel ik eerlijk moest zijn want Jona bleef nog net iets beter. Ze sprongen om elkaar heen als een intense dans beide met een competitieve grijns om hun lippen.

Maar plots liet Kylian zijn zwaard zakken en leek hij iets te zeggen tegen Jona die verstarde en kort knikte. Om dan met zijn zwaard nog in zijn hand en zijn los hemd dat aan zijn lichaam plakte naar binnen te gaan. 

Er ging nog een half uur voorbij en dan nog een kwartier. Ik zag bediende de binnenplaats nog voor een laatste keer kuisen en hoe de eerste gasten in schitterende kleding binnen stroomde. Bij het raam niet wetend wat ik moest doen, keek ik onder de indruk naar de elfen, feeën, dwergen en witte engelen die het kasteel vulde.
Had Fiona iets gezegd van wachten of was het de bedoeling dat ik al op het feest was?

Terwijl ik trachtte te herinneren of Fiona er iets over had gezegd werd er op mijn deur geklopt en ging ik er snel heen om een goed uitziende Kylian voor me te zien. De puntjes van zijn haar leken nog nat maar voor de rest zag hij er perfect uit met zijn groene ogen schitterend onder het kaarslicht. 

Hij glimlach viel toen hij me zag en nam me grondig op.

'Wauw, Eirian... Wat is er gebeurd?' 

Geschokt keek ik naar mijn kleed: 'Wat bedoel je vindt je het niet mooi?' 

'Integendeel, het is prachtig... sexy zelfs, als ik het zo mag noemen.' mijn geschokte uitdrukking verdween snel voor een gegeneerde. Hij noemde me sexy, dit was de eerste keer dat iemand dat tegen me zei.

'Hé, het was een complimentje, niets om je voor te schamen. Trouwens is het nu niet jouw beurt om mij ook een complimentje aan te bieden.' zei hij met een grijns. Ik liet mijn blik ook over hem gaan en ja hij zag er goed uit. Een zwarte broek die verdween in zijn lederen laarzen en zijn donker rood jasje met zilverachtige strepen. 

'Je weet best dat je er ook goed uitziet.' lachte ik nog steeds wat ongemakkelijk en nam de arm aan die hij aanbood.

'Dus, ik ben je escort vanavond. Wees dus maar niet bang, ik zal altijd wel ergens in de buurt zijn.' zei hij met een trotse glimlach als hij me door de gangen van het paleis leidde.

'Hé, nu dat we toch alleen zijn, ik wil je iets vragen over Jona.' bij zijn naam keek ik fronsend naar Kylian, wat was er met Jona dat hij er met mij over wou praten?

'Wel, de laatste twee dagen, is hij zichzelf niet echt geweest. Jij leek toch best goed met hem overeen te komen dus ik vroeg me af dat jij wist wat er gebeurd was?' 

Net als ik wou antwoorden dat we een ruzie hebben ging hij verder.

'Ik dacht dat het over dat meisje was dat hij wel zag zitten, maar toen ik ernaar vroeg zij hij enkel dat het niet zo goed ging en dat er... wel dat er kapers op de kust zijn. Meer had hij niet gezegd.'
Een meisje? Was Jona verliefd?

Mijn hoop die eerder nog omhoog was gegaan toen ik dacht dat hij jaloers was, daalde opnieuw met sprongen van tien.

'Er is wat gebeurd waardoor we niet echt veel tijd hebben gekregen om met elkaar te praten.' mompelde ik en liet mijn hoofd weer hangen.

Het bleef weer even stil tot we voor een grote deur stonden. 

'Hé, maak je geen zorgen, het zullen waarschijnlijk zijn gebruikelijke kuren zijn. Nu op naar het leukere deel van de avond. Ben je zenuwachtig?' vroeg hij en wiebelde met zijn wenkbrauwen. 

Verrast keek ik op.

'Is er dan een reden dat ik zenuwachtig moet zijn?'

'Niet met mij aan je zijde. En onthou, blijf ademen, maakt niet uit wat er gebeurd, altijd blijven ademen.'

De knipoog die hij er nog bij schonk gaf me alles behalve vertrouwen op wat er achter die deur bevond. Oh god, ik voelde hoe mijn knieën al begonnen te knikken.

Achter de grote deur hoorde ik plots een sterke stem roepen: 'Lord Kylian Ascal van de Maanheuvels en Lady Eirian Laoni Sugertree.' 

De immense deur opende zich en plots bevonden me ons boven aan een sierlijke trap met onder ons een massa wezens die hij scherpe ogen allemaal naar ons hadden gericht.

En dat was het moment dat ik me aan de woorden van Kylian moest doen denken. Blijven ademen, maakt niet uit wat er gebeurd, altijd blijven ademen.

Naast me zette Kylian de eerste stappen vooruit en trok me zo uit mijn trance. 

'Geen zorgen, ik ben hier, hef je kleed iets omhoog dat je er zeker niet over zult vallen. Kijk ook maar vooruit, beneden is er niets dat die mooie blik van je waardig is.' fluisterde Kylian tegen me en als een bange wezel met het koud zweet deed ik wat hij zei, hief mijn kleed op en keek strak naar voor.

We volgde de weg die de wezens hadden vrijgemaakt en bogen diep voor de troon van koning Max die er trots bij zat.

'Majesteit, het is een eer om dit feest bij te mogen wonen.' Hoe kon het dat Kylian zijn stem zo vast klonk? Hij moest dit al honderd keer hebben gedaan, maar wat wil je ook met zo een titel.

'Beste jongen, die formaliteit mag je best laten vallen.' lachte koning Max luidt en met een zijdelingse blik kon ik duidelijk zien dat Kylian zich moest inhouden om ook niet te lachen.

'Eirian, het is een eer om je hier te hebben.' 

'Alsjeblieft majesteit, het is net een eer dat ik hier mag zijn.' mompelde ik met een fijne glimlach om mijn lippen.

Kort daarna ging het feest weer verder en gaven de wezens om ons heen niet meer zoveel aandacht aan ons. We baande ons een weg, eerlijk gezegd volgde ik Kylian anders zou ik zeker verdwalen tussen al de mensen om ons heen, en eindigde bij de kleine groep van Fiona, Tiadora en Nathan. Dit ik voor het eerst in de elfen kleding zag, wat er ongelofelijk grappig uit zag, maar niettemin nog steeds erg knap. 

Tiadora en Fiona zagen er ook smetteloos uit, beide in een jurk geregen. die van Fiona was zachtroze terwijl die van Tiadora bestond uit een patroon van paarse bloemen. Beide droegen ze een elegante kroon op hun hoofd, wat vreemd was want Tiadora had ik nog nooit met een kroon gezien. Niet dat het  mis was, het maakte het beeld eerder compleet.

'Laoni, wat is er met jouw gebeurd? Wie heeft je in dat seksistisch ding geregen?' vroeg Nathan die me met grote ogen aan keek. 

'God, Nathan, het is maar een jurk. En daarbij, je ziet niets dat ik niet wil dat andere zien.'

'Maar ik zie je benen.' zei hij onteerd.

'Mijn benen zijn toch ook zichtbaar?' grijnsde Tia uitdagend en kwam naast me staan.

'Zeg nu niet dat je het niet leuk vindt.' ook Fiona verscheen aan mijn zijde en haalde haar perfecte wenkbrauw op.

'Meiden, dat is anders, jullie kunnen best voor jezelf zorgen. Ik wil gewoon niet dat ze Laoni gaan aanvallen als wilde beesten.' verdedigde hij zichzelf.
Plots waren we alle drie aan het lachen.

Hij wist duidelijk niet wat ik allemaal kon en daarbij was hij wel echt beschermend over me geworden. Wat wel schattig was.

'Jongen toch, laat je niet zo doordraaien door die dames. Ze kunnen het als de beste.' Met een schouder klopje bij Nathan maakte hij de cirkel terug compleet.

Ik keek nog eens rustig om me heen om al het gebeuren nog eens goed op te nemen. De balzaal was prachtig, net zoals al de rest van dit gebouw. Het leek ook best nieuw met een vreemde vorm van een cirkel. Een immense cirkel dat nu volgeladen was met elfen,feeën, engelen en dwergen. Volgens mij had ik ook een of twee trollen gezien maar dit chique gebeuren was niet echt hun ding. Het dak bestond uit het helderste glas dat ik ooit had gezien dat het niet eens leek of er glas tussen zat en er hingen nog lichtte doeken voor een gezellige sfeer, of zo voelde het toch aan bij mij. Met de kaarsen en de lichtstenen erbij was het enige waar ik aan dacht om te gaan dansen, het was een vreemde drang, misschien door de muziek die ze speelde of een spreuk die ze hadden gedaan, of het was wel degelijk de ruimte. Hoe dan ook, ik wou dansen, maar waarom stond iedereen dan stijf stil?

'Wat is er met iedereen? Waarom danst niemand?'
Tiadora keek me fronsend aan en zei lachend: 'Dat kun je nu toch niet vergeten zijn? Nog niet iedereen van de gastheer zijn familie is er, Jona laat iedereen weer op zich wachten.' 

En ze had gelijk, Jona was er inderdaad nog niet, wat ik vreemd vond. Hij was niet iemand die graag ergens als laatste binnen kwam. Toevallig schraapte op dat moment de dwerg die de namen afriep het volgende: 'Kroonprins Jona Daneté de derde van het elfenrijk en hare doorluchtige hoogheid Mona prinses van het engelenrijk.'

Wacht wat? Mona wie?