Na een geweldige droom, begonnen de trainingen. Ik verheugde me om weer zo snel mogelijk met een bijl te kunnen vechten. Ik nam een snelle douche, deed mijn rode haar in een hoge staart en pakte een broodje van de tafel en at het op. Aan tafel zei Laura tegen me dat ik me niet alleen op vechttechnieken moet concentreren maar ook op survival skills. Na het ontbijt gingen we naar de trainingshal. Ik zie Melissa en glimlach naar haar. Zwakjes glimlacht ze terug. Ik zie haar zitten en loop naar haar toe. Als ik een hand op haar schouder leg draait ze haar hoofd snel om en legt ze haar handen op haar hoofd. 'Gaat het wel?' Vraag ik. 'Nee' zegt ze terug. 'Mijn hoofd doet pijn.' Voorzichtig help ik haar overeind. Ze is groter dan ik dus ik moet omhoog kijken om tegen haar te praten. Voorzichtig vraag ik: 'Heb je iets gebruikt?' 'Nee ik ben in paniek geraakt in de lift,' zegt ze 'het gaat zo wel weer over.' 'Oké,' zeg ik een ik loop weer weg. Eerst komt er een vrouw van het Capitool instructies geven maar ik luister maar half. Zodra ze klaar is loop ik naar het klim onderdeel. De grote klimrekken zijn gemaakt van staal en zien er maar ongezellig uit. Als een soort op klim ik naar boven in een van de rekken. Ik sluit mijn ogen en probeer me voor te stellen dat ik thuis is district 7 ben, in een boom in het boos. Maar de geluiden om me heen maken het te moeilijk. Na een tijdje klim ik weer terug en ga naar het bessen onderdeel. Ik zie Melissa daar staan en ze doet het best goed. 'Niet slecht,' zeg ik tegen haar. Ze glimlacht naar me. Ik zie een plaatje van een zuurbes staan maar kan maar niet op de plant zelf komen. 'Zuurbes,' zeg ik nadenkend. 'Dat is die,' zegt Melissa terug als ze een plaatje aanklikt. 'Wil je meedoen?' Ik knik naar haar en de rest van de middag gaan we hier mee door. De tweede dag ging mijn ochtend ritueel ongeveer het zelfde. Opstaan, douchen, haar in een staart, ontbijten, praten overtechnieken met Laura en dan naar de trainingshal. Als eerste loop ik naar het vuur maken en ik pak een stok. Ik draai hem tussen mijn handen op een stam en na een tijdje proberen ontstaat er rook. Ik blaas en het begint te branden. Ik ben best trots op mezelf. Als ik klaar ben en het vuur heb gedoofd loop ik naar het zwaardvechten toe waar Melissa staat. Ze maakt moeilijk uitziende bewegingen en maakt flinke krassen in de pop. 'Moet jij niet iets gaan doen,' zegt ze als ze me heeft opgemerkt. 'Ik heb net vuur gemaakt,' zeg ik. 'Moet ik je dit leren?' vraagt ze terwijl ze stopt met op de pop in te hakken. Ze leert me de technieken en ik heb, al zeg ik het zelf, best diepe krassen in de pop gemaakt. 'Zal ik je leren omgaan met bijlen?' vraag ik als we even een pauze hebben genomen. Ze knikt en zetten de zwaarden terug. Melissa en ik lopen naar de bijlen toe en ik grijns als ik het rek met de vele bijlen zie. Natuurlijk ben ik geen echte killer maar ik kan wel met een bijl over weg. Na het kappen van zoveel bomen in het bos, om mijn familie warm te houden in de winter, kan ik me niet voorstellen dat een mensenarm heel veel anders kan zijn. Ik pak een van de bijlen. Het handvat voelt koel aan in mijn hand. Ik zwaai er een paar keer mee en dan hak ik hem in een van de poppen. Melissa kijkt me met open mond aan. 'Nu jij,' zeg ik tegen haar en ik geef haar een bijl uit het rek. 'Ik weet niet hoe,' zegt ze wanhopig. 'Nou het is moeilijk om uit te leggen, het gaat vooral om het gevoel. Je zwaait er gewoon een paar keer en dan hak je ergens op in of je gooit.' 'Ik zal het proberen,' zegt ze. Ze zwaait met de bijl en haalt hem dan uit naar achteren met de botte kant in mijn gezicht. Snel zet ik een stap achteruit en wrijf over mijn voorhoofd. Dan gooit ze de bijl recht ik de pop zijn borst. 'Wauw! Je bent een natuurtalent!' zeg ik enthousiast tegen haar. 'Dank je,' zegt ze blozend terug. We trainen nog wat verder en elke slag herinnert me er aan hoeveel ik thuis mis. De knuffels van mijn moeder, de flauwe grapjes van mijn vader, de lach van June. Elke slag word ik bozer en bozer. Hoe kunnen ze ons dit aandoen?! We zijn nog maar kinderen! Ik schrik van mezelf als ik hoor dat ik met een harde schreeuw het hoofd van een van de poppen afhak. Melissa kijkt me aan en loopt naar me toe. Voorzichtig pakt ze me vast en omhelst ze me. Ik leg mijn hoofd op haar schouder en zeg: 'Sorry.' 'Het is al goed,' zegt ze terug. Na een tijdje laat Melissa me los en hangt haar bijl terug in het rek. 'Ik ga vuur maken, kom je ook?' zegt ze. 'Nee dank je, ik blijf nog even hier denk ik.' 'Oké is goed,' zegt ze en ze loopt weg. Ik blijf nog even hakken in de poppen en komt Ethan naar me toe en wrijft over mijn voorhoofd. 'Ben je weer eens dom bezig geweest?' Vraagt hij lachend. Ik lach terug en zeg: 'Nee, Melissa heeft me tegen mijn hoofd geslagen.' 'Met
Opzet?' 'Nee, tuurlijk niet,' zeg ik lachend. Hij knuffelt me en geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Zo, weer beter,' zegt hij en hij loopt weer weg. dan loop ik naar het messen werpen toe. Ik pak een van de messen en gooi het in de richting van de pop maar halverwege valt het mes al op de grond. Ik pak nog een mes en gooi het weer, dit keer harder in hij komt al dichterbij. Zo gaat het ook bij het derde mes, en de vierde, en de vijfde. Na een tijd word ik er gek van en uit woede gooi ik een mes met een enorme kracht, zoals ik gebruik bij bijlen, naar de pop toe en het komt in de buik van de pop. Niet precies waar ik hem bedoelde maar hij is er in. Ik gooi nog een mes met dezelfde de kracht en doe alsof het een bijl is die ik gooi. Hij komt de arm van de pop. Ik probeer het nog een paar keer maar veel dichterbij komen de messen niet. Uiteindelijk heb ik er genoeg van en besluit dat dit wel genoeg is om mezelf te kunnen verdedigen met messen. Ik ga nog even naar het bessen onderdeel en dan is de tweede dag voorbij. Die avond kan ik niet slapen, puur omdat ik te zenuwachtig ben voor de privésessies. Wat als ik het verpest? Wat als ik val, of mis gooi? Ik stap uit bed en begin door de kamen te ijsberen en na te denken over alle dingen die mis kunnen gaan. Na een tijdje krijg ik genoeg van het lopen en stap weer terug in bed. Ik staar voor een poos naar het plafond en val dan langzaam in slaap.
De volgende ochtend word ik wakker van hard gebons op mijn deur. Ik kreun en trek de dekens zo ver mogelijk over me heen. Saska komt binnengelopen en zegt met haar piepstem: 'hop hop, opstaan liefje. Maak je klaar voor de privésessies!' Ik rol uit bed en stap onder de douche. Ik druk op het knopje voor een zachte straal voor vijf minuten, dennen geur zeep en stap onder de douche. de zeep ruikt heerlijk en doet me denken aan thuis. Als ik klaar ben met douchen droogt de droogmachine me af, borstel ik mijn haar en doe het in een hoge staart en trek ik mijn kleding aan voor de laatste training dag. Ik pak een boordje uit de schaal en eet het rustig op. er heerst een ongemakkelijke stilte aan de tafel. Als iedereen zijn eten opheeft zegt Laura: 'We moeten maar eens gaan,' 'Ja,' zegt Saska terug. 'Succes liefje.' Ik zucht, sta op uit mijn stoel en loop achter Laura aan naar de lift toe. Die dag ben ik van alles een beetje gaan doen en gaan nadenken over wat ik ga doen bij de privésessies. Ik zat te denken aan, ja, waar zat ik eigenlijk aan te denken. Al mijn gedachtes van dat moment vagen weg als ik Ethan zie. Hij komt me door de dag heen regelmatig opzoeken en ik vind het geweldig, maar elke keer raak ik mijn ideeën kwijt. Dus ik besluit om het aan Ethan te vragen: 'Heb je een idee voor wat ik moet gaan doen bij de privésessies?' 'Je kunt wat doen met bijlen, ik heb gezien dat je daar heel goed ik bent,' zegt hij als hij mijn hoofd kust. Ik zie de vrouw die ons moet begeleiden, ons een vragende blik geven. Ik probeer het te negeren en zeg tegen Ethan: 'Zoiets had ik ook al bedacht, ik denk dat ik eerst gewoon wat vechttechnieken doe en dan in een van de klimrekken klim en de bijl van daar uit in de pop probeer te gooien. Misschien doe ik dat laatste wel niet, ik kijk wel.' 'Goed idee,' zegt hij terug. 'Ik moet nu gaan, tot later. Succes nog vandaag!' Hij geeft me nog een laatste knuffel en loopt dan weg. De rest van de ochtend is in een waas voorbij gegleden. De dingen die ik gedaan heb waren niet interessant maar het voelde gewoon alsof ik het moest doen.
Dan breekt het moment aan. De privésessies. Ik ga de ruimte naar binnen en zie dat bijna iedereen er al is. Ik ga zitten op de aangewezen stoel en friemel met mijn handen. Ik denk aan Ethan, wat hij nu aan het doen zou zijn, of hij ook aan mij zou denken. Het meisje van district 6 staat op. Ik ben de volgende. Ik begin onrustiger te ademen en na tien minuten komt het meisje terug en schalt door de speakers:'District 7: April MC-Cardney. Mijn hart begint uit mijn borst te kloppen, mijn maag draait zich om, mijn vingers trillen. Ik stap de deur binnen en zie alle jury spelmakers zitten. Al hun ogen glijden over mijn lichaam. 'Ik ben April MC-Cardney, district 7,' zeg ik. 'Je hebt 10 minuten,' zegt een van de spelmakers Ik loop naar het rek met de bijlen en pak de scherpste. Ik maak dezelfde bewegingen als met de trainingen, eerst draaien en dan hakken, maar ik ben te zenuwachtig om echt kracht te kunnen zetten, dus er komen alleen maar diepe sneeën in de pop. De spelmakers lijken niet echt onder de indruk, dus ik probeer woede op te wekken. Ik denk aan June die nu aan het verhongeren is, mijn familie die aan het doodvriezen is omdat ik er niet ben, omdat ik mee moet doen aan deze spelen. Ik haat het Capitool, ik haat de hongerspelen, ik haat het dat ik niet thuis ben. Weer schrik ik van mezelf als ik met een schreeuw het hoofd van de pop er afhak. Het hoofd rolt in de richting van de spelmaker en met tranen in mijn ogen zeg ik: 'Bedankt voor uw aandacht,' en ik ren weg. Op de gang laat ik mijn tranen de vrije loop en dan komt Ethan voorbij gelopen. Er vormt een klein lachje op mijn gezicht en al mijn gedachtes vagen weg als Ethan me vastpakt.