Die avond werden de punten bekend gemaakt. We zitten allemaal in de huiskamer en een voor een komen de punten tevoorschijn. Eindelijk zijn we aangekomen bij district 7 en ik kan het niet geloven als Caesar zegt: District 7, April Mc-Cardney: een 8.' Alexa pakt mijn handen vast en lachend springen we door de kamer heen. Er worden drankjes gedronken en feest gevierd, maar aan alle pret komt een einde. Ik moet me gaan voorbereiden voor de interviews. Samen met Alexa loop ik naar de kamer waar mijn outfit ligt. Eerst wordt ik opgemaakt en wordt mijn jurk aangetrokken. De zachte stof van de baby blauwe jurk valt lichtjes om mijn lichaam heen en de bladeren om de bloemen halen het groen in mijn ogen naar boven. Mijn haren worden gekruld en een bloemenkrans wordt zachtjes op mijn hoofd gezet. Ik krijg een gouden ketting met een bloem er aan en een armband ook met een bloem er aan. De witte hakken passen geweldig bij de witte een roze bloemen op de jurk en in de krans.   'April, je moet grappig doen tijdens je interview oké? hup hup mee komen dan maar!' Roept Alexa. Verbaast loop ik achter haar aan.
We lopen een aantal gangen door en komen bij de plek waar de interviews worden gehouden. Ik ga in de rij staan en wacht mijn beurt af. Ik ben zo zenuwachtig en er schiet een rilling door me heen als er wordt aangekondigd dat ik aan de beurt ben. Ik ga zitten op de stoel en Caesar pakt mijn hand vast. 'Hallo April, hoe gaat het met je?' Vraagt hij. 'Best goed eigenlijk, ik ben nog niet gestruikeld, gevallen of heb een mes in mijn hand gestoken.' ik grinnik zachtjes en Caesar en de zaal barsten in lachen uit en een enorme last valt van mijn schouders af. Alexa's advies werkte dus goed.
'En, wat vind je van je outfit vanavond?' Vraagt Caesar.
'Ik vind hem echt helemaal fantastisch, al die bloemetjes en verschillende kleuren, ik word er gewoon vrolijk van!' 'That's the spirit!' Zegt Caesar enthousiast. 'Je score was een 8 wat vind je daarvan?' Gaat hij verder
'Nou, ik had hoger dan een 5 niet verwacht, ik bedoel als er iemand hier een lompe kip is die niet met wapens om kan gaan ben ik het wel.' De hele zaal begint te lachen.
'Wat vind je van het Capitool?' Vraagt Caesar. 'Eigenlijk bevalt het me wel. Vooral het eten, echt ongelooflijk hoe mensen zoveel eten kunnen maken, elke avond prop ik me vol en het verbaasd me dat ik nog geen 200 kilo weeg.' zeg ik lachend. Iedereen lacht.
'Wat is je plan tijdens de spelen?'
'Dat weet ik nog niet, ik hoop gewoon dat als ik dood ga het niet komt doordat ik uit een boom val of zoiets.' zeg ik en weer lacht de hele zaal. Door al het lachen ben ik zelfverzekerd en voel ik me goed tot dat Caesar vraagt:
'Wil je iets tegen je familie en vrienden thuis zeggen?' Mijn stem stokt even en hakkelend begin ik te vertellen: 'Mama, papa ik hou heel erg veel van jullie en ik mis jullie heel erg en June, ik hou ook heel veel van jou, zorg goed voor jezelf. Ik kom terug, voor jou dat beloof ik.' En daarna is mijn interview voorbij. Caesar pakt mijn hand en zegt: 'Voor de laatste keer: de geweldige April uit district 7!' Ik lach voor de laatste keer naar het publiek en loop dan weg.  Opgelucht haal ik adem. Het is voorbij en het ging nog niet eens zo hèèl slecht.