-Coś Ty zrobił tej biednej dziewczynie?-Addie krzyczała mi przez telefon do ucha.

-Która jest godzina?-mruknąłem zaspany.

-Byłeś na imprezie-wzięła głęboki wdech-Jest dwunasta.

Miała rację, wczoraj postanowiłem się wyrwać ze znajomymi. Potrzebowałem tego, szczególnie, że nadal byłem zły na Rosie. Potrzebowałem zapomnienia.

-O co chodzi?-spytałem, przewracając się na plecy.

-Rose jest strasznie przybita i kilka razy pytała o Ciebie-wytłumaczyła, a ja poczułem nieprzyjemne uczucie w żołądku.

-Nie obchodzi mnie to-wzruszyłem ramionami, chociaż nie była to prawda.

-Styles, nie zachowuj się jak dupek. O co chodzi?

-Chciałem się z nią umówić, a ona odmówiła.

-Dlaczego?

-Bo nie mogła-przewróciłem oczami.

-Bo naprawdę nie mogła, poprosiła mnie o zmianę wtedy.

-Naprawdę?

-Tak i jest jej naprawdę przykro z tego powodu. Chciała Ci wszystko wytłumaczyć, ale Ty musiałeś się zachować jak dupek-krzyczała zdenerwowana Addie.

Idiota z Ciebie, Styles

-Masz rację!

-Powiedziałem to?

-Tak, a teraz idź to jej powiedzieć.

Wiele razy musiałem ją przepraszać, a ona za każdym razem mi wybaczała. Nigdy nie okazywała mi złości, nigdy nie krzyczała. Nie chciałem jej tego robić, nie chciałem, żeby czuła się gorzej. Nie zaslugiwała na to.