Als ze aan Hadrian dacht, werden haar wangen nog steeds rood door het vuur dat in haar aderen brandde. Ze nam beledigingen niet licht op. Haar therapist vertelde haar dat ze wrok koesterde en dat ze daar doorheen moest werken, maar daar zag ze het punt niet van in.

Hadrian was even verschrikkelijk in de dood dan hij was tijdens zijn leven, met zijn stomme ware liefde en stomme respectloosheid.

Ze had hem sterfelijk gemaakt en hem herenigd met zijn geliefde, maar was tegelijkertijd haar enige vorm van vermaak verloren.

Ze koesterde wrok naar Hadrian, zoals haar therapist het zou zeggen, maar moest toegeven dat hij ook goede kanten had.

Hij was gelijk aan haar. Hij was slim, tricky en bereid om alles te doen voor de liefde.

Hoe graag ze hem ook tot leven wilde wekken om het hele proces opnieuw te doorlopen voor die nare truck in de laatste proef, ze zou het niet doen. Dat respecteerde ze. Die bereidheid om alles te doen voor de liefde.

Ze staarde in de glazen bol naar Hadrian, die was herenigd met Thomas en glimlachte. Ze had het goed gedaan.

Ze had gewonnen en twee mensen gelukkig gemaakt. Ze zouden elkaar nooit ontmoet hebben in normale omstandigheden. Ze waren weliswaar soulmates, maar gescheiden door een paar eeuwen. En om eerlijk te zijn, was ze voor hen aan het duimen.

-

Geschreven door JuniperRiverz