Dedicated to: LeyaMee

Chapter 12

"Rafael!!" Malakas na sigaw sa kanya ni Samantha, ngunit nilingonin ito ay hindi niya ginawa.

Ayaw na kasi niyang makipag away pa dito. Pagod na siya at ayaw niya ring masagad ang kayang pasencya rito. Baka kung ano pa yung masabi niya dito kapag nasagad na nito ang kanyang pansencya.

Simula ng magkita ulit silang dalawa hindi na siya nito tinantanan. Hanggang sa malaman nitong hindi ako kayang bigyan ng anak ng asawa ko. Pinipilit niya akong hiwalayan si Faith. Dahil hindi raw ako magiging tunay na masaya kapag pinili ko paring manatili sa piling nito.

Nagalit ako sa kanyang sinabi laban sa asawa ko. Kaya hindi ko siya binibigyan ng kahit kunting pansin man lang. Sino ba kasi siya para pagsabihan ng ako ng ganon.

Kahit pa hindi ako kayang bigyan ng anak ng asawa ko masaya pa rin ako. Dahil kahit napaka hirap para kay Faith, na hindi na siya magkakaanak pinipilit pa dib niyang bumalik sa dati ang pagsasama naming dalawa. Saka mahal ko ang asawa ko.

Kaya kahit na sino walang karapatang pagsabihan o utusan akong iwan siya ng dahil lang sa kakulangan niya. Hindi ako naniniwala sa kasabihang kakulangan sa isang lalaki ang hindi pagkakaron ng sariling anak. Dahil ang mahalaga lang naman sakin kasama ko yung taong mas magbibigay sakin ng kasiyahan sa buong buhay ko.

"Rafael, ano ba! Bakit ba hindi mo ko pinapansin?" Inis na singhal ulit ni Samantha, habang hinahabol niya ang sariling hininga. "Ano bang problema mo?" Hablot nito sa braso ni Rafael, dahilan para mapatigil ito sa paglalakad.

Hinarapan naman niya si, Samantha. "Problema ko?" Turo ni Rafael sa sarili. "Ikaw!! Lubayan mo nako kung wala ka namang magandang sasabihin tungkol sa asawa ko!" Galit sabi ni Rafael kay, Samantha.

"Nasasaktan ka sa mga sinabi ko!? God sick, Rafael magising ka nga wala akong sinasabing kasinungalingan sayo. Accept the reality na baog yung asawa mo!" Madiing sabi naman nito kay Rafael na nagpainit lalo ng ulo nito.

Nagulat nalang si Samantha ng bigla siyang kaladkarin ni Rafael. Hindi malaman ni Samantha, kung saan ba siya nito dadalhil. Basta nalang, siya nito hinihila sa kung saan.

"Rafael, nasasaktan nako!" Pilit na kinukuha ni Samantha kay Rafael ang kanyang braso. Ngunit parang walang naririnig si Rafael. Basta nalang siya nito binalya pa upo sa isang upuan.

Nang tingnan niya ang paligid don niya pagtanto sa sa opisina pala nito siya dinala. Hinimas himas naman ni Samantha ang kanyang brasong namumula ng dahil sa higpit ng pagkakahawak ni Rafael dito kanina.

"Hinarap na naman siya ni Rafael nagulat nalamang siya ng biglang meron malakas na bagay na dumampi sa kanyang pisngi naramdaman din niyang subrang sakit nito.

Hinila nalang din bigla ni Rafael ang mga buhok ni Samantha at pinilit niya itong humarap sa kanya. Hinawakan niya ng mahigpit ang baba nito. "Wala kangkarapatang laitiin at pagsalitaan ng masama ang asawa ko! Sino kaba sa ina akala mo ha!?" Mas lalo pang diniin ni Rafael ang pagkakahawak sa baba nito para tumingin ito sa kanya. "Isa kalang naman mababang babae ah! Wala ka sa kalingkingan ng asawa ko kaya kung ayaw mong mas subra pa rito ang gawin ko sayo tigilan mo na ang pagsabi saking baog ang asawa ko!" Galit na sa ni Rafael kay Samantha sabay sampal ulit dito.

Nakita naman niyang tumulo na yung hula nito ngunit imbes na makita niya ito matakot sa kanya tumawa pa ito ng napaka lakas. "Hindi ko alam kung klaxe ng utak ang meron ka Rafael. Bakit ba hindi mo matangap na baog yang asawa mo? Baog siya!! Baog!!" Sigaw naman nito kay Rafael.

"Wala akong pakialam kung baog man yung asawa ko!" Gigil na sabi ni Rafael. "Mas pipiliin ko pa din yung asawa ko kesa sa isang maduming putik na katulad mo!" Sabi pa niya kay Samantha.

"Tch! Madumi pala!?" Naka ngising sabi ni Samantha. "Pero ako yung klase ng maduming putik na ginusto mong tikman!" Natatawang sabi nito kay Rafael.

Tiningnan naman ito ng masama ni Rafael. "Ni kahit kilan hindi ko hinangad na tikman o damhin man lang ang isang tulad mo!" Madiing sabi ni Rafael dito. "Kung hindi niyo ko pinagka isahan hindi ko gagawin kahit kilan. Pero buti nalang din sa asawa ko. Dahil kung hindi siya tumawag baka ng dahil sa kalandian mo nagkaron nako ng malaking kasalanan sa kanya. Ito yung tatandaan mo wag na wag mo nakong lalapitan at guguluhin pa lalo na yung asawa ko. Dahil kapag nahuli kitang nilalapitan yung asawa ko hindi lang ito ang dadanasin mo sakin." Galit na galit na sabi ni Rafael kay Samantha habang mahigpit itong naka hawak sa baba nito.

Walang emotion namang nakatingin si Samantha dito. "Wala akong pakialam sa kung anong kaya mong gawin sakin, Rafael. Dahil kaya kung tanggapin ang lahat ng yon. Pero ang hindi ko kailan ma makakaya yung makita kang kasama yung walang kwentang babaeng yon! Galit ding sabi ni Samantha, sabay malakas na winaksi ang ulo niya para matangal ang mahigpit na pagkakahawak ni Rafael don.

Nabitawan naman ni Rafael si Samantha tumayo ito saka mapait na ngumiti kay Rafael. "Wag mong aasahang titigil na ko Rafael, ng dahil sa ginawa mo ngayun sakin. Hindi ako titigil Rafael magiging akin karin." Sabi ni Samantha kay Rafael sabay alis.

Nangigigil namang umupo si Rafael, hindi na niya alam kung ano ang dapat niyang gawin para tantanan na siya ni Samantha. Ayaw na niyang dumating pa yung araw na magkita ito at ang asawa niya. Baka kung ano-ano pang imbentong kwento ang sabihan nito sa kanyang asawa.

Natatakot siyang madagdagan pa niya ang problema nito na magiging dahilan pa para iwan siya nito. Hinding-hindi siya papayag na mangyari yon. Gagawin ni Rafael ang lahat para lang manatili sa tahimik ang pagsasama nilang mag asawa.

___

Next. . .