"'Cause, baby, I could build a castle. Out of all the bricks they threw at me"

You heard it right. Im writing my new single for 1989. Inspired lang 'to sa mga haters. Kinuha ko yung guitar ko at gumawa ng chords. Parang kailan lang, nagcocover ako ng mga kanta sa guitar na to.

Ngayon, ako naman yung gumagawa ng kanta. I have Writer's Block kaya nagexplore muna ako sa bahay mansyon ko.

Namiss ko yung feeling na kasama ko pamilya ko sa bahay namin sa Pennsylvania. Maliit lang bahay namin pero masaya naman kami. Yun lang ang importante.

Ngayon, seperate ways na kami. Austin takes care of mom and dad while I take care of the money.

Natatakot ako minsan dahil pagkalaki ba naman nitong bahay. Pero nasasanay na ako.

"AYOKO NA MAGING MAGISA!" Sigaw ko sa sarili ko. Nababaliw na ata ako.

"AHHHH! KAILAN BA AKO MAGKAKABOYFRIEND NA HINDI NAMAN AKO IIWAN?!" Tanong ko kay tadhana. Akala siguro ng kapitbahay ko baliw na ako.

Minsan, ang saya maging magisa. Puwede ka sumigaw, magwala at magconcert ng walang naiingayan. Pero too much is never enough.

"You deserve better"

"I like you as a friend"

"I need space"

"Break na tayo"

Austin's POV

Kakatapos ko kumain ng may biglang tumawag sa cp ko.

"Hello, is this Taylor's brother?"

"Opo"

"Expected ka pumunta sa hospital ngayon"

Wala nakong sinagot. Basta nalang ako pumunta sa hospital na sinabi ng nurse.

Buti malapit. Kailangan ko lang magtaxi.

"Your sister has a case of overdosed drugs. Suggest ko po na itigil tong aksyon na to oh mauulit ulit to." Sabi ng doktor. Ginagawa niya to dati pero hindi ko alam na gagawin ulit niya ngayon.

Some things never change.

"Ano ginagawa mo dito?" Iniisnob nanaman ako nito. Ganto siya kapag galit eh parang bata. Ako na nga dito yung bata ako naman dito yung parang matanda.

"Change topic. Bat nagddroga ka nanaman?! Ate kapag ginawa mo nanaman to magkakasakit ka na!" Sinigawan ko siya. Wala akong paki kung pinagtitinginan na kami ng tao dito.

May maliit na luha sa mga mata niya. "Bakit may pake ka ba? MAY PAKE KA BA SA BUHAY KO?! AKO NA NGA DITO ANG NAGTATRABAHO AKO PA PINAPAGALITAN!" Bigla siyang tumakbo sa akin. Tinatago niya ata mga luha niya. She doesn't want to show her tears around people.

Dahil protective brother ako. I chased him down the streets of L.A.

Taylor's POV

Kainis. Hindi niya alam kung pano maging magisa sa buong buhay niya. Ang problema naman mga paparazzi. Lahat. As in lahat pinpicturan nila. Ang kulang nalang privacy ko picturan nila.

Memorize ko na mga hiding place dito sa L.A. dahil sa experience. Pupunta sana ako sa isang corner ng may nabangga ako.

"S-Sorry Miss" saket sa pwet T^T. A guy with a white t-shirt and black jeans.

Tiningnan ko lang siya dahil dinidescribe ko lang siya. Di ko siya gusto no.

Hindi ko na inaccept yung hand offer niya. Baka kidnapper kasi. Aalis na sana ako ng biglang may nagsabi.

"Ayan hindi kasi tumitingin ng daan!" Sassy naman itong si kuya. Hindi na nga sinasadya nanlait pa.

Napansin ko na basa ang mukha ko. Kahiya tuloy.

*************************************************************************************************************************************************

Lowbat na ako kaya bukas nalang ako update...

-Doneng