Κεφάλαιο 47

Μανχαταν ΝΥ

Ανοίγω το ντουλάπι της κάβας. Δεν έχει άλλο μπουκάλι? Θα ορκιζόμουν ότι είχα ένα τζιν και ένα ουίσκι ακόμα. Όλα σκατά πάνε γαμώτο. Νιώθω το κενό μέσα μου να μεγαλώνει και δεν έχω τρόπο να το γεμίσω. Έστω προσωρινά. Να σταματήσει για τώρα αυτός ο πόνος που νιώθω. Κλείνω το ντουλάπι με δύναμη και ανοίγω την πόρτα του διαμερίσματος. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να σταματήσω να σκέφτομαι και να με αποτρέψω από το να πάω και να πάρω το αεροπλάνο μου, να οργώσω την Ευρώπη μέχρι να την βρω και να την σύρω από τα μαλλιά στο σπίτι μου. Να την κλειδώσω μέσα και να μην ξανά δει το φως του ήλιου.

Κατεβαίνω στο υπόγειο γκαράζ και μπαίνω μέσα στην ολοκαίνουρια Aston Martin μου. Οδηγώ σαν μανιακός και μόλις φτάνω στον προορισμό μου παρκάρω άτσαλα και πετάω τα κλειδιά τον προσωπικό μου φρουρό που με ακολουθεί. Ας το παρκάρει εκείνος κάπου καλύτερα . Αδιαφορώ. Μπαίνω μέσα στην πολυκατοικία και ανεβαίνω με τον ανελκυστήρα στον όροφο που με ενδιαφέρει.

Η πόρτα ανοίγει και εκείνη ανοιγοκλείνει σαστισμένη τα μάτια της.

«Τι θες εσύ εδώ;» ρωτά η παλιά μου καβάντζα.

«Νομίζω ότι και οι δύο ξέρουμε πολύ καλά, τι στον πούτσο θέλω εδώ» Λέω μέσα από τα δόντια μου. Τι ρωτάει η καριόλα? Χρόνια τώρα εάν ξεμείνω από παρέα την πηδάω να ξεκαυλώσω. Τώρα κάνει τάχα πως πέφτει από τα σύννεφα? Δεν είναι η παρέα που θέλω, σε καμία περίπτωση, δεν είναι η παρέα που θα επέλεγα, αλλά προς το παρόν θα ανταπεξέλθει μια χαρά σ' αυτό που τη χρειάζομαι.

Παραμερίζει και με αφήνει να μπω μέσα στο σπίτι της κλείνει πίσω μου την πόρτα, και χαμογελώ με σιγουριά. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν. Μια φορά πουτάνα για πάντα πουτάνα λέει ο σοφός λαός.

«Τι έγινε; Πως και με θυμήθηκες?» ρωτά λίγο πριν την κολλήσω στην πόρτα. Δεν απαντώ τρίβομαι επάνω της μπας και το βουλώσει μπας και κάνει τον φίλο μου εκεί κάτω να ξυπνήσει από τον μόνιμο λήθαργο.

«Όλοι έλεγαν ότι εκείνη η ξυλόκοτα σε ημέρευσε, σε εξημέρωσε, αλλά εγώ ήξερα ότι δεν μπορεί να δαμαστεί το θηρίο που είσαι. Δεν μπορείς να πηδάς μόνο μια θες ποικιλία. Θες εξωτικές παρουσίες. Θες όργια θες να έχει πολλές για να ξεδίνεις για να μπορούν να καλύπτουν τις πολλές και συνεχείς ανάγκες σου!» Τι λέει το ξεπεσμένο τσουλί? Την έχει δει ψυχολόγος? Αναλύτρια της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης? Τι παριστάνει τόση ώρα πως με ξέρει? Θα δει σήμερα πως δεν με γνωρίζει καθόλου!

Την σπρώχνω περισσότερο στην πόρτα σε λίγο θα αρχίσει να δυσκολεύεται να ανασάνει αλλά γαμώτο δεν θα μιλά κανείς για εκείνη. Δεν γουστάρω να ακούσω για γαμημένη τελειωμένη να μιλά έτσι για το κορίτσι μου.

«Δεν θα μιλήσεις ξανά για εκείνη, το κατάλαβες;» της ψιθυρίζω στο αυτί. Το χέρι μου κατεβαίνει στο στήθος της και το πιέζω με δύναμη για να την κάνω να πονέσει. Μορφάζει. Μπράβο γαμημένη πουτάνα, να προσέχεις το στόμα σου.

Με μία απότομη κίνηση πιάνω την άκρη του νυχτικού της και αφού απομακρυνθώ λίγο από το σώμα της τραβάω το ύφασμα και το αφαιρώ από πάνω της. Το μικροσκοπικό ύφασμα πέφτει σαν κουβάρι στο πάτωμα δίπλα από τα πόδια μας . Από μέσα δεν φορά εσώρουχα το πουτανάκι και είναι έτυμη για ένα πήδημα στα όρθια ή μπορεί και να έχω έρθει δεύτερος και να την έχει γαμήσει ήδη κάποιος άλλος πριν από μένα. Η γκόμενα είναι σαν τα ουρητήρια δημοσίας χρήσεως. Πάντα εύκαιρη, πάντα διαθέσιμη.

Στον πούτσο μου εάν πριν από μένα είχε ανοίξει τα πόδια της σε άλλον ή εάν περίμενε το ξεκολλώ κάποιον να την γαμήσει , ας ικανοποιήσει εμένα πρώτα και μετά ας γαμηθεί με όποιον θέλει. Το μόνο που χρειάζομαι από εκείνη είναι να μουδιάσω ξανά, να μην ΤΗ σκέφτομαι έστω και για μερικά λεπτά.

«Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα είμαι πάντα διαθέσιμη για σένα;» λέει ανάμεσα σε αναστεναγμούς της η καβάντζα μου. Χαμογελάω με την ειρωνεία της στιγμής. Πάει καλά? Τα σάλια της τρέχουν , από την ώρα που με είδε στην πόρτα της δεν εχει κρύψει στιγμή της σκέψεις της, θέλει να την γαμήσω. Σχεδόν με ικετεύει με το βλέμμα της να την πάρω εδώ και τώρα.

«Ο τρόπος που φωνάζεις το όνομά μου όταν σε γαμάει ο πούτσος μου. Ο τρόπος που ικετεύεις να σε σκίσω πιο άγρια όταν είμαι μέσα σου. Τι παλιοτσουλάκι? Τι νομίζεις πως δεν σε ξέρω? Πως δεν ξέρω ότι εάν βάλω το χέρι μου μέσα στο μουνί σου θα στάζει?» Απαντώ και κατεβάζω το μαύρο τζιν που φοράω εδώ και τρείς μέρες.

Εκείνη με σπρώχνει ελαφρά και πάει προς το υπνοδωμάτιο της .Δεν την ακολουθώ δεν έχω όρεξη να την γαμήσω σε κρεβάτι θέλω κάτι στα γρήγορα. Επιστρέφει με μια αλουμινένια συσκευασία στο χέρι της. Την σκίζει με το στόμα της και πέφτει στα γόνατα, μου το φορά με το στόμα της. Μμμμ αυτό είχα στο νου μου όταν στέφτηκα να έρθω. Την πίπα του αιώνα. Ανασταίνει μέχρι και νεκρούς. Γιατί οπωσδήποτε ο πούτσος μου ήταν σε αδράνεια για λίγο...

Μπράβο το πουτανάκι αυτό χρειάζομαι να μην βλέπω ποιος το κάνει. Να μην βλέπω την φάτσα της. Μου τον σηκώνει και την πιάνω από τα χέρια την αναγκάζω να σηκωθεί όρθια και την σπρώχνω στον καναπέ. Τη γυρνάω και την αναγκάζω να μείνει με τα γόνατα πάνω στον καναπέ. Μπαίνω μέσα της δυνατά και εκείνη πνίγει ένα βογκητό.

Μπαινοβγαίνω μέσα της γρήγορα και με κάθε ώθησή μου νιώθω ότι την ξεχνάω όλο και περισσότερο. Όσο πιο βαθιά μπαίνω, τόσο περισσότερο εκείνη χάνεται από το μυαλό μου. Ποιον κοροϊδεύω πηδάω άλλη και σκέφτομαι ότι ξεχνάω την Σοφία?

Η ξανθιά πλαστική κούκλα που έχω στημένη στα τέσσερα φωνάζει το όνομά μου, όμως το μόνο που ακούω είναι η φωνή της Σοφίας μου. Πιέζω το κεφάλι τις να κρυφτεί στα μαξιλάρια του καναπέ, να μην βλέπω το ξανθό κεφάλι της και φαντάζομαι πως ακούω την Σοφία μου να βογκά.

Σκατά. Μπαίνω πιο δυνατά και φαντάζομαι πως αποκάτω μου η Σοφία μου με ικετεύει να την κάνω να τελειώσει. νιώθω τον ιδρώτα να μου να στάζει από το πρόσωπο μου στον κώλο της γκόμενας. Εκείνη από κάτω μου βογκάει όλο και πιο δυνατά και αδιαφορώντας για εκείνη τελειώνω στο προφυλακτικό και σταματάω να κινούμαι.

«Τι σκατά κάνεις Mason ? Γάμησε με. Γάμα με σου λέω γαμώτο» Τσιρίζει ουρλιάζει και διαμαρτύρεται το τσουλί, μόλις καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται να συνεχίσω για να την ικανοποιήσω.

Μόλις ο ρυθμός της ανάσας μου επιστρέφει τραβιέμαι από μέσα της, πετάω το προφυλακτικό στο πάτωμα και σηκώνω το παντελόνι μου που δεν μπήκα καν στον κόπο να βγάλω.

Η γκόμενα βρίζει και ουρλιάζει πως εάν δεν γυρίσω να την γαμήσω δεν πρόκριται να μου ανοίξει ξανά.

Στον.Πουτσο.Μου.Σε.Γράφω.

Αδιαφορώ για τις υστερίες της και κατευθύνομαι προς την έξοδο. Μειδιώ, τι φωνάζει?

Λες και εάν έρθω πάλι αύριο δεν θα μου ανοίξει τα πόδια της ?

Τρέχει προς το μέρος μου και κλείνει την πόρτα που έχω μόλις ανοίξει.

«Τώρα που έφυγε εκείνη, θα μείνεις;» Ψελλίζει και σχεδόν τη σιχαίνομαι που μου το θυμίζει και που μου επιτρέπει να της φέρομαι έτσι. Προφανώς και δεν έχω τύψεις, αλλά είναι ακόμη ένα σημείο που η Σοφούλα μου , το κορίτσι μου είναι ανώτερη από όλες τις άλλες. Το κοριτσάκι μου μόλις έκανα στραβή με έστειλε στον αγύριστο, χωρίς πολλά πολλά.

«Ακόμη δεν κατάλαβες; Είσαι απλά ένα εύκολο πήδημα για μένα. Μια από τις πολλές. Δεν ήταν εκείνη ο λόγος που δεν έμεινα ποτέ, αλλά το ότι ξέρω πως μπορώ να σε έχω ανάσκελα όποτε θελήσω και εσένα και τις όμοιες σου. Εκείνη ποτέ δεν θα δεχόταν να την γαμήσει κάποιος όπως εσύ επέτρεψες σε εμένα να το κάνω λίγα λεπτά πριν. Εκείνη ποτέ δεν θα δεχόταν να παρακαλέσει άντρα να μείνει.» Μορφάζει, αλλά η αλήθεια πονάει... Ανοίγω εκ νέου την εξώπορτα και βγαίνω έξω στην καλοκαιρινή νύχτα.

Η Αλεξάνδρα δεν πήρε καλά τα νέα του χωρισμού μας. Δεν είπε τίποτα απλά με κοίταξε με το γνωστό της ύφος και έκανε την ανακοίνωση της. Τα σκάτωσες πάλι. Δεν είχα ψευδαισθήσεις πως ο άλλος δεν θα της έλεγε λεπτομέρειες , απλά ρε πούστη μου μου την δίνει η απογοήτευση στο βλέμμα της. Μου την δίνει που στέλνει κάθε βράδυ τον άλλο τον μαλακοπίτουρα έξω μαζί μου για να μαθαίνει όλες τις κινήσεις μου. Λες και δεν τον βλέπω πως βαριέται μέχρι αϊδίας να βρίσκεται την τελευταία εβδομάδα κάθε βράδυ έξω μέχρι το πρωί? Έλεος δηλαδή. Ο Ρόμπερτ που δεν άφηνε γυναίκα πάρτυ ποτό, τώρα μας έγινε σπιτόγατος και βαριέται ότι έχει σχέση με την παλιά του ζωή.

Κάνω προσπάθειες να την ξεχάσω. Αλήθεια κάνω ακόμη όμως δεν το έχω καταφέρει και εκείνη δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Τι μου έχει κάνει και δεν μπορώ να την ξεχάσω? Γιατί είναι εκεί μέσα στο μυαλό μου καθημερινά?

Γιατί, διάολε? Γιατί?

Έχει περάσει ακριβώς μια εβδομάδα. Μια εβδομάδα από την μέρα που αποφάσισα να πάω με άλλη. Από εκείνη την ημέρα βρίσκομαι μέσα σε δεκάδες άλλες, όμως καμιά τους δεν είναι σαν εκείνη, δεν μυρίζει σαν εκείνη και δεν φιλά όπως εκείνη. Μπορώ να τελειώσω με όλες αυτές μόνο εάν τις έχω στα τέσσερα και δεν βλέπω το κεφάλι τους. Μόνο εάν δεν βλέπω τις φάτσες τους...

Έκανα την αρχή επέστρεψα στην παλιά μου ζωή. Είμαι αποφασισμένος να την ξεχάσω, ό,τι και να γίνει. Όσο χρόνο και αν μου πάρει. Αφού εκείνη εξαφανίστηκε και προφανώς συνεχίζει την ζωή της, σαν να μην υπήρξα ποτέ, το ίδιο μπορώ και εγώ. Αλώστε δυόμιση γαμημένοι μήνες ήταν. Δεν ήταν και μια ζωή. Μπορεί να αποφάσισε να γυρίσει πίσω στον πρώην της.

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ. ΠΟΥΣΤΗ ΔΙΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΟΤΙΤΑ. Δεν θα πάει με κανέναν μαλάκα. Ποτέ. Κανείς δεν θα την ακουμπήσει γιατί θα την γαμήσω ανάποδα και θα την κλειδώσω σε ένα δωμάτιο για πάντα... Πίνω μια μεγάλη γουλιά από το ποτό μου και καταπίνω με δυσκολία.

Σάββατο σήμερα και το στέκι μας είναι γεμάτο κόσμο. Είναι γεμάτο με την αφρόκρεμα της Νεας Υόρκης. Όλες αυτές που με πλησιάζουνε είναι πολύ εύκολο να τις πηδήξω, γιατί οι περισσότερες πιστεύουν ότι θα τις βοηθήσω να ξεκινήσουν την καριέρα τους. Μοντέλα, τραγουδίστριες , βίζιτες πολυτέλειας , αυτές είναι οι γυναίκες που με πλησιάζουν. Στα αρχίδια μου , άλλωστε ένα πράγμα θέλω μόνο από εκείνες.

«Είσαι μόνος σου εδώ;» λέει η καστανή που κάθεται δίπλα μου. Είναι ψιλή και με μεγάλο πλαστικό στήθος. Και ένα μικροσκοπικό μπλε φόρεμα που ίσια ίσα καταφέρνει να κρύψει το μουνί της.

Νεύω καταφατικά και εκείνη χαμογελά φιλήδονα. Τι είναι ετούτες ΡΕ???? Ίχνος αυτοσεβασμού επάνω τους. Πατσαβούρες όλες!

«Είμαι η Σάρα. Να σου συστήσω τις φίλες μου, την Άσλεη και την Βικτόρια, ξέρεις εάν δεν έχεις πρόβλημα, εμείς θα θέλαμε να κάνουμε παρέα» Μου χαμογελά πονηρά «Να κάναμε παρέα όλες μαζί, στενή παρέα εννοώ» Συνεχίζει και μου κλείνει προκλητικά το μάτι. Εννοεί να πηδήξω και τις τρείς ταυτόχρονα.

Εννοείται πως με έχει αναγνωρίσει. Ξέρει καλά ποιος είμαι. Τόσο εκείνη όσο και οι φίλες της είναι γνωστά ανερχόμενα μοντέλα που ψάχνουν να πιάσουν την καλή και από δεύτερα ονόματα να γίνουν νούμερο ένα.

Η ξανθιά έχει γεμάτα χείλη ότι πρέπει για τσιμπούκι και μικρό στήθος το οποίο διαγράφεται από το μικροσκοπικό φουστάνι. Η μελαχρινή έχει δυο μέτρα ποδάρες και η τρίτη της παρέας όπως έχω ήδη τσεκάρει έχει δυο εκπληκτικά πλαστικά βυζιά που ευελπιστώ να τοποθετήσω τον πούτσο μου πριν το τέλος της σημερινής βραδιάς. Τις κοιτάω από πάνω έως κάτω και γλείφω το κάτω χείλος μου. Αυτό θα είναι ένα πολύ ωραίο βράδυ. Βέβαια, γιατί να έχεις μία γυναίκα, όταν μπορείς κάθε βράδυ να είσαι με μία διαφορετική; Και δύο. Και όπως στην περίπτωση μου με τρεις. Ναι ναι στον πούτσο η μια εδώ μπορώ να πηδάω τόσες....

«Έχω σουίτα δίπλα στο Plaza» Δεν τις ρωτάω απλά τις το ανακοινώνω και προχωρώ προς την έξοδο χωρίς να κοιτάξω πίσω μου. Είμαι σίγουρος πως με ακολουθούν πειθήνια όλες τους.

Μπαίνουμε μέσα στην πολυτελή σουίτα. Δεν είμαι σίγουρος ποια είναι ποια, όμως δεν έχει σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι να στηθούν στα τέσσερα και να περιμένουν την σειρά τους σαν καλές πατσαβούρες...

Ξυπνάω με πολύ βαρύ κεφάλι. Τον κώλο μου κατέβασα και χθες. Ναι είμαι εδώ, ζω το επόμενο σε ένα κρεβάτι με τρείς άγνωστες γκόμενες. Ούτε τα ονόματα τους δεν θυμάμαι. Το μόνο που θυμάμαι είναι πως αφού υπήρξε και δεύτερος και τρίτος γύρος πέσαμε αποκαμωμένοι και οι τέσσερεις για ύπνο.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι προσπαθώντας να μην κάνω θόρυβο. Δεν γουστάρω να τις ξυπνήσω. Δεν θέλω να μιλήσω μαζί τους. Ότι είχαμε τελείωσε χθες. Φοράω τα σκορπισμένα στο πάτωμα ρούχα μου και χωρίς να ρίξω δεύτερη ματιά πίσω μου, ανοίγω την πόρτα του δωματίου που διατηρώ στο διάσημο ξενοδοχείο και φεύγω.

Τρίβω το πρόσωπο μου καθώς χαιρετάω τον σωματοφύλακα μου που με περιμένει έξω από το δωμάτιο του Plaza. Εξαντλούμαι, το ξέρω ότι εξαντλούμαι. Την τελευταία βδομάδα είμαι έξω και γυρίζω ξημερώματα ή, πολλές φορές, πάω κατ' ευθείαν στην εταιρία ή στα στούντιο που πρέπει να παραβρεθώ για την προώθηση του άλμπουμ και της περιοδείας. Η Αλεξάνδρα έχει μια φοβίσιμη ηρεμία ενώ οι υπεύθυνοι των συνεντεύξεων μόλις με βλέπουν τρομάζουν από την όψη μου. Από την εξάντληση που διαγράφεται ξεκάθαρα στο πρόσωπο μου, εκείνη τηρεί σιγή ιχθύος. Δεν σχολιάζει δεν επεμβαίνει, δεν ανακατεύεται. Αυτό με τρομάζει περισσότερο από όλα. Αυτό... και η φυγή της άλλης. Εκείνης που νόμιζα πως θα μείνει δίπλα μου για πάντα.

Βγαίνω πίνω πηδάω γιατί προσπαθώ να την ξεχάσω. Έχω ανάγκη να την ξεχάσω για να προορίσω . Όμως, όσο πιο πολύ προσπαθώ, τόσο πιο πολύ τη θυμάμαι. Και όσο πιο πολύ την θυμάμαι , τόσο περισσότερο θυμώνω που δεν έμεινε να το παλέψουμε. Όσο πιο εύκολο είναι το πήδημα, τόσο περισσότερο τη σκέφτομαι. Τόσο περισσότερο πιέζω την γκόμενα που πηδάω να κρύψει την μούρη της για να μην την βλέπω. Εξαντλούμαι, γιατί μόνο έτσι μπορώ να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμηθώ χωρίς να σκέφτομαι το πονεμένο της βλέμμα όταν μου έλεγε να μην την ακουμπήσω ποτέ ξανά.

Μπαίνω μέσα στο αμάξι μου. Απόψε πρέπει να ξεκουραστώ. Αύριο είναι το τραπέζι της Ελοίζας και πρέπει να δείχνω λιγότερο φάντασμα από ότι είμαι και περισσότερο σαν τον συνηθισμένο εαυτό μου, αλλιώς δεν το γλυτώνω το μαρκάρισμα τόσο από την Ελοίζα όσο και από την Αλεξάνδρα.

Όσο όμως το αυτοκίνητο πλησιάζει προς το σπίτι, όσο διασχίζει την 5η Λεωφόρο, το κενό επανέρχεται και μια μαύρη τρύπα προσπαθεί να με ρουφήξει στον πάτο. Δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Δυσκολεύομαι. Ανάβω φλάς και κατευθύνομαι στο πρώτο υπόγειο πάρκινγκ που συναντώ. Κλείνω τα μάτια και ακουμπώ το κεφάλι μου πίσω στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Πονάω. Πονάω πολύ. Τρίβω τους κροτάφους μου και αρχίζω να χαλαρώνω σιγά σιγά.

Χρειάζομαι περισπασμό. Ξανά. Αλλιώς η μαύρη τρύπα θα καταφέρει και θα με πάρει στην πλευρά της.

Ψαρεύω το κινητό μου από την πίσω τσέπη του παντελονιού μου. Ξεκλειδώνω την συσκευή και πέφτω επάνω στην νέα αγαπημένη μου εφαρμογή.

Ανοίγω το Tinder, προσπερνώ μερικές και πέφτω επάνω σε μια καστανή με μεγάλα καστανά μάτια. Κλείνω σφιχτά τα δικά μου και παίρνω βαθιά ανάσα. Δεν θέλω υποκατάστατο. Θέλω την ίδια. Αλλάζω εικόνα και βρίσκω μια κοκκινομάλλα κοντά στο σπίτι μου. Σέρνω δεξιά (Swipe Right) και αρχίζει το παιχνίδι!

.......................................................................................................................

{Τι είναι το Tinder; Το Tinder ξεκίνησε από μια πανεπιστημιούπολη το 2012 και είναι σήμερα η πιο δημοφιλής εφαρμογή στον κόσμο για να κάνεις νέες γνωριμίες. Αριθμεί περισσότερες από 340 εκατομμύρια λήψεις και διατίθεται σε 190 χώρες και 40+ γλώσσες. Το Tinder είναι ένα μέρος χτισμένο σε έναν κόσμο γεμάτο δυνατότητες. Αυτό υποστηρίζουν οι φανατικοί του χρήστες .Δυνατότητες να δημιουργήσεις γνωριμίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάτι περισσότερο. Στην Αμερική το χρησιμοποιούν κυρίως για γρήγορο σεξ χωρίς δεσμεύσεις. Το Tinder λένε εκείνοι που το χρησιμοποιούν πως είναι απλό και διασκεδαστικό — χρησιμοποίησε τη λειτουργία Swipe Right™ (σύρε δεξιά) για να δείξεις ότι σου αρέσει κάποιος ή κάποια και, αν του/της αρέσεις κι εσύ, έγινε το Ταίριασμα.}

........................................................................................................................

Παράλληλα 

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να κοιμηθώ. Εικόνες από το παρελθόν έρχονται βίαια στο νου μου.

«Ακολούθησε με» Την τραβούσα με δύναμη από το χέρι δεν με ένοιαζε εάν την πονάω. Ο πόνος ο δικός της, αυτός που μου προκάλεσε η βρόμα είναι μεγαλύτερος. Θα το πληρώσει απόψε θα το πληρώσει.

«Πού πάμε? Που με πας?» Είναι τρομοκρατημένη. Καλά κάνει. Έτσι θα έπρεπε να είναι . Έτσι μου αρέσει να είναι. Τρομοκρατημένη, φοβισμένη, χαμένη.

«Στο μπάνιο και έπειτα στο δωμάτιο μου εκεί έχω όλα όσα χρειάζομαι» Τρέμει. Ναι μου αρέσει. Αυτό μου αρέσει πολύ.

Την σπρώχνω με δύναμη μέσα στο μπάνιο «Πλύσου. Και λούσε και τα μαλλιά σου. Είναι κρίμα να βρομάς σαν τασάκι. Τι έκανες στον εαυτό σου μου λες? Γιατί αποφάσισες να γίνεις βρόμα μου λες? Όλα θα αλλάξουν, από σήμερα θα δεις όλα θα γίνουν όπως όφειλαν να είναι εξ' αρχής. Μόνο πλύσου να διώξεις αυτήν την μπόχα από πάνω σου και μετά εγώ εγώ θα σε βοηθήσω να βρεις τον χαμένο σου δρόμο ξανά.»

«Τι ? Τί θέλεις από μένα? Τι θα μου κάνεις?» Γελάω... Γελάω υστερικά. Ναι με θυμάμαι να γελάω με την καρδιά μου. Ήμουν τόσο ευτυχισμένος.

«Πλύσου και φόρεσε την ρόμπα που είναι στον γάντζο. Περιμένω εδώ για να σε συνοδεύσω στο δωμάτιο μου. Απόψε θα μάθεις τρόπους παλιοθύλικο.»

Έμεινε για λίγο ακίνητη με πόδια στυλωμένα στο δάπεδο αλλά γρήγορα συμμορφώθηκε. Με κορμί που ριγούσε άρχισε να αφαίρει ένα ένα τα ρούχα της. Έσπρωξε με τρεμάμενα χέρια την πλαστική κουρτίνα και μπήκε μέσα στο ντουζ. Το άρωμα του γιασεμιού σε συνδυασμό με την προσμονή για όλα όσα θα της έκανα, έκαναν το όργανο μου να ξυπνήσει. Όλο το μπάνιο μοσχοβόλησε Γιασεμί το σαμπουάν της μητέρας μου. Της γυναίκας που με μεγάλωσε με ανάθρεψε και τώρα είχε χαθεί για πάντα.

Θα της έριχνα μερικές ξυλιές ενώ θα ήταν γυμνή. Έτσι θα την συμμόρφωνα. Δεν θα τολμούσε ποτέ να βγει βράδυ χωρίς την άδεια μου. Δεν θα αναγκαζόμουν να την ακολουθήσω σαν κλέφτης και να την μαζέψω από αυτά τα κολαστήρια που πάνε ξεπεσμένα θηλυκά για να πιούν και να χορέψουν ξέφρενα και να ψωνιστούν. Είναι η γυναίκα μου. Η δικιά μου γυναίκα και δεν το επιτρέπω να συμπεριφέρεται έτσι. Το απαγορεύω.

«Έλα εδώ» Την τραβάω από το μαλλί και της πατάω την ρόμπα. Φωνάζει, όσο την σέρνω στον διάδρομο προς το υπνοδωμάτιο. Ανοίγω την πόρτα και την πετώ με δύναμη επάνω στον κρεβάτι ενώ συνεχίζει να φωνάζει και να αντιστέκεται όμως εγώ δεν την ακούω. Στρέφομαι στην ντουλάπα. Ανοίγω το δεξί φύλλο και παίρνω από μέσα έναν πλάστη. Με αυτόν άνοιγε η μητέρα μου πίτες. Πίτες που κάνανε ολόκληρο το διαμέρισμα μας να μοσχοβολάει. Ναι ήταν σπιτικό τότε που ζούσε εκείνη... Τώρα θα αποκτήσει ακόμα μια χρήση το μαγικό αυτό κυλινδρικό σκεύος. Θα γίνει το μέσω αναμόρφωσης της γυναίκας μου.

Πλησιάζω το κρεβάτι κρατώντας τον πλάστη στο ένα μου χέρι και την ζώνη του παντελονιού μου στο άλλο. Με κοιτά με μάτια διάπλατα ανοιχτά.

«Τι θα κάνεις? Τι πας να κάνεις μου λες? Θα με σκοτώσεις?» Κλαίει. Τώρα κλαίει πριν όμως έψαχνε επιβήτορα.

Την αρπάζω την ακινητοποιώ επάνω στο κρεβάτι και κλείνω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό της. «Βγάλε την ζώνη από την ρόμπα σου» Τρέμει αλλά δεν προβάλει άλλη αντίσταση, κάνει ότι την προστάζω. Την αρπάζω και της δένω τα χέρια μεταξύ τους.

Κάθομαι στο κρεβάτι και την τραβάω επάνω στα γόνατα μου. Πάει να παλέψει ξανά, προσπαθεί να αντισταθεί ξανά και την χτυπώ με δύναμη στο μάγουλο. «Κάτσε ήσυχη να της φας, γιατί αλλιώς θα σε κρατήσω δεμένη για μέρες και θα σε δέρνω μέχρι να καταλάβεις το λάθος σου.» Σταματά να αναπνέει και γελάω υστερικά. Γελάω γελάω. Είμαι ευτυχισμένος είναι ικανοποιημένος που επιτέλους η γυναίκα μου θα μπορέσει να με ικανοποιήσει παντού! Θα την χτυπήσω και μετά αφού ικανοποιήσω αυτήν μου την ανάγκη θα ενωθώ μαζί της. Από δω και πέρα θα ζήσουμε ευτυχισμένοι εγώ και εκείνη.

«Και τώρα ξεκινάμε! Σκύψε κιάλλο ξάπλωσε και ακούμπα τα στήθη και το μάγουλο σου στο κρεβάτι. Βόλεψε την κοιλιά σου στα πόδια μου και τέντωσε τους γλουτούς σου προς το εμένα» Περνώ το ένα μου πόδι επάνω από τα δικά της και παίρνω την δερμάτινη λουρίδα στο χέρι «Μέτρα» Την προστάζω

«Μια» Σοκ

«Δυο» Φωνές

«Τρείς» Κλάματα

«Φώναξε κλάψε θα μου δώσει μεγάλη ευχαρίστηση να σε ακούσω να φωνάζεις να παρακαλάς όσο σου μαυρίζω τα πισινά.»

«Τέσσερεις» Ικεσίες

«Πέντε» Αρπάζω τον πλάστη

«Μην μαζεύεσαι μην μου κρύβεσαι, Λύγησε τα γόνατα σου θα απορροφήσεις τα χτυπήματα. Ναι ναι αυτήν την στάση θέλω να παίρνεις κάθε φορά που θα σου βρέχω τον άτακτο πισινό σου.»

«Έξι» Κατάρες

«Επτά» Προσβολές

«Σταμάτα σε παρακαλώ. Σταμάτα» Ώρα τώρα με εκλιπαρεί ώρα τώρα παρακαλεί να σταματήσω αλλά εγώ δεν το κάνω. Εάν δεν αναμορφωθεί δεν θα την αφήσω. Χρειάζεται τουλάχιστον δέκα ραπίσματα για αυτόν τον σκοπό.

«Οκτώ»

«Εννέα»

«Δέκα»

Πετάω τον πλάστη. Έχω ανάψει έχω φουντώσει. Τις λύνω τα χέρια και απομακρύνεται από κοντά μου. Γίνεται ένα κουβάρι στην άλλη άκρη του κρεβατιού. Με μάτια κόκκινα πρησμένα από το κλάμα μάγουλα φλογισμένα μαλλιά αναστατωμένα και κολλημένα επάνω στα υγρά και νοτισμένα από το κλάμα μάγουλα της. Είναι ότι ωραιότερο έχω δει ποτέ στην ζωή μου. Είναι μια κούκλα. Γελάω! «Τώρα που είσαι δικιά μου δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις ποτέ από την μοίρα σου.»

ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ!

ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ!

ΚΑΤΑΡΑ!

Πόσο λάθος έκανα, μόλις γύρισα την πλάτη μου...

Ήταν για μια στιγμή. ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΉ. Πήγα στο μπάνιο μόνο για μια στιγμή για να ετοιμαστώ για εκείνη. Μόνο για εκείνη για να την ευχαριστήσω όσο με ευχαρίστησε.

Η βρόμα εξαφανίστηκε και δεν την είδα ποτέ ξανά ποτέ...

Το μέτωπο μου στάζει από ιδρώτα, είχα καιρό να δω την ημέρα της εγκατάλειψης μου. Την ημέρα της μεγαλύτερης προδοσίας μου. Τώρα όλα θα είναι αλλιώς γιατί ο άγγελος μου δεν έχει καμία σχέση με αυτήν την άθλια σκρόφα. Από την πρώτη ημέρα που την αντίκρισα, στο πλάι του, όλη η ζωή μου πήρε άλλο νόημα. Πήρε μια νέα τροπή και κατάλαβα τον προορισμό μου. Κατάλαβα πως είχα πάρει λάθος μονοπάτι πριν... Πριν... ενήργησα εντελώς παρορμητικά και το πλήρωσα. Τώρα ... τώρα όλα θα είναι αλλιώς. Όλα θα γίνουν σωστά!

Αχ γλυκιά μου Sophie...

Αχ...Sophie...σαν μελωδία ακούγεται το όνομα της... Sophie... ο μαυρομάλλης άγγελος μου... Sophie... η γυναίκα που θα φτάσει μαζί μου στην τελειότητα... Sophie... η γυναίκα που δεν θα με προδώσει ποτέ...

Sophie...σαν μελωδία ακούγεται το όνομα της...