♥Jelmine

Listened

Chapter 26
Jelyn POV

Tinapos muna namin ang pag kain bago tumayo. Nilingon ko ang table nila Nathan. Nakatingin sya sakin. Kinuha ko ang phone ko at nag tipa.

To NathanSungit:/

We'll going out.

Nakita kong napatingin sya sa phone nya at nag tipa.

From NathanSungit:/

Why don't you fucking come here for your farewell?

"Jhe, lets go?"- Tristan

Tumingin ako kay Nathan na nakatiim ang panga. Nilipat ko ang tingin ko kay Tristan at tumango.

To NathanSungit:/

Out of time, we're going bye.

Hindi ko alam kung anong pumipigil sakin na lapitan nalang si Nathan para magpaalam pero hindi ko magawa. 

"Tara na."- me

Hinigit ko si Kizme para mag lakad na kami palabas dahil tumayo na si Nathan pero mabilis kaming nakarating sa parking lot ng school.

Napatingin ako sa kamay kong hawak si Kizme. Naguguluhan ako sa sarili ko. Bakit sya ang hinila ko? Is it because i don't want Nathan To come near her? Am i jealous over my ex boyfriend's Girlfriend?

"We'll use my car."- Tristan

Nahiya ako ng hinila ako papasok ni Tristan sa passenger seat at si Kizme yung nasa backseat. Sya dapat ang nasa pwest ko!

Nilingon ko si Kizme pero nginitian nya lang ako like saying it's ok. Sinimulang paandarin ni Tristan ang sasakyan.

Nag vibrate ang phone ko.

From NathanSungit:/

Fuck, where are you two going?
And you freaking left me!

Mag ti-tipa na sana ako pero tumawag sya.

"Hello."

("Go back here!")

"Nathan i cant, on the way na kami. I cant go back. Babalik din ako after 2 hours.")

("Ano bang gagawin nyo ng lalaking yan? Fuck, i swear i'm going to punch that dick!")

"Hey, calm down. Hindi lang naman kaming dalawa, I'm with Kizme too."

Nilingon ako ni Tristan pero tumingin din agad sa daan.

("It's so complicated to be with them! She's my ex! And that jerk is you ex!")

"How did you know?"

("I stalked you.")

"Jerk! I'll hang up now, i cant talk to you the whole ride. Bye."

Pag kababa ko ng tawag agad akong naka tanggap ng text mula sakanya.

From NathanSungit:/

Just go back here within your two hours. Text me if you want me to pick you to the place where u ar. Be safe.

Napangiti ako sa text nya.

"Boyfriend mo Jhe? Sino?"- Tristan

"Ah, yeah.. Hindi mo naman kilala eh."

"Kaya nga ipakilala mo."

"Si Jared Nathan Livia, next time nalang kita ipakilala."

"Kilala ko sya."- Tristan

"Huh?"

Natetense na nga akong banggitin ang pangalan ni Nathan dahil nasa likod ko lang si Kizme. Affected parin ako kahit past na sya.

"He is Kizme's Ex."

Ohh, so masyado pala silang open sa isa't isa na kahit Ex ay kilala nila.

"We got your results." Ani ng daddy ni Tristan sabay upo sa swivel chair nya. Nakaupo ako sa dati kong upuan, ganun din si Tristan, si Kizme naman minabuting sa labas nalang daw sya para sa privacy ko daw kahit ok lang naman sakin.

"So, How's it tito?"- me

"You're case is now on the middle stage, it's mean na nababawasan ang sintomas pero na ti-triple ang sakit. Mabuti nalang dahil nasa gitna ka palang dahil pag lumampas sa gitna you can't take the therapy because your mind wont make it, remember.. I-avoid mo ang pag iisip ng napakarami, iwasan mo din ang pag kakastress because your illness is from your brain. Masyadong sensitive ang utak mo and now i'll explain how's the therapy will go."

Kinagat ko ang labi ko at tumango. Nanlalamig ang kamay ko. Dumadagundong din sa kaba ang dibdib ko.

"This therapy is different, new invention ang machine nagagamitin.. we'll put you in our machine with full of medicine you need. You need to sleep there for three hours para makuha lahat ng parte ng katawan mo ang gamot nang sa ganun the disease wont spread out and ang out come nun hindi ka na tatamaan ng sintomas sa katawan, sa ulo nalang which is your true sick."

"Ok po, but it bothered me a lot, tito, if i take the therapy may chance bang may mag bago sa katawan ko? Like malalagas ang hair ko?"

"No iha, mainit na usok ang gagamitin pero gumawa ng paraan ang mga scientist para hindi malagas ang buhok ng pasyente, parang pag gising mo galing ka lang sa hot spring."

Yun kasi ang kinakatakot ko, ang makahalata si Nathan. Haller! Pag nalagas ang buhok ko hindi pa sya mag tataka nun?

"Then what's next dad?"- Tristan

"I think it's bad news for you, the doctors will inject you the second medicine. It called 'hellpain' Once a month lang ang pag turok nito sayo, that will cause you so much pain bukod kasi sa direktang ituturok ang gamot sa safe vein mo diretso sa part ng utak mo na may Tumor ang gamot. You should earn a lot of strength for this medicine, itcan cause you the worst... Comatose, or?.... Death."

Sinipa ang puso ko para mag dahilan pa sa sobrang kaba. This procedure can kill me too, pero walang bagay na madali. Dapat pag hirapan and i should be strong. Really strong dahil ilang taon ko itong pinangarap na mangyari.

"Dad, are you sure? Na monthly ang pag bibigay ng gamot? So she'll suffer and she'll be near in death every month!?"- Tristan

I know he's in panic situation, me too.

"Anak, dapat nga linggo linggo iyon pero pinili ko ang buwanan dahil alam kong hindi kaya ni Titania yun."

Nakarinig ako ng mura mula kay Tristan at medyo malakas na napahampas ang kamay sa mesa.

"May iba pa ba?"- Tristan

"Bibigyan namin sya ng 5 iba't ibang klase ng gamo-"

"What?! Dad! Are you really trying to kill Jelyn? Limang gamot? Parang sobrang daming lason naman na ang ipapasok nyo sa katawan ni Jelyn!"- Tristan

Hinawakan ko si Tristan sa kamay. Tinignan ko sya ng pag suaumamo na kumalma. I can take that as long na gagaling ako.

"Sorry po tito."- me

"As i was saying I'll give you 5 different medicine, dalawa sa umaga, isa sa tanghali at dalawa ulit sa gabi."

"Fuck! 25? 25 fucking medicine a day?"- Tristan

Hinigpitan ko pa lalo ang hawak sa kamay ni Tristan.

"Baka maover dose sya!"

"Tristan, wala tayong magagawa."

"Amm. Tito, pwede po ba akong uminom narin ng vitamins ko? Nag wo-worry po kasi ako na baka pumayat ako sa mga ita-take kong therapy."

"No you can't. Baka hindi mo na kayanin, basta kumain ka nalang ng maraming gulay at prutas. Healthy foods are recommended, yun nalang ang kainin mo ng sa ganun lumakas ka."

Tumango ako.

"W-when can i start taking those tito?"

"Ibibigay ko ang mga gamot sayo ngayon para masimulan mo na... yung pag pasok mo sa machine the day after ng pag inject sayo nung 'hellpain' so technically once a month din ang Machine."

"Ok po."

Bumaling ako ng atensyon kay Tristan na matigas Parin ang ekspresyon.

"I am the one who'll take those drugs Tristan, hindi ikaw. Don't worry, i can do it. I'm strong right?"

"Of coarse i'm concern! Nag aalala ako na baka hindi mo kayanin yung mga lason na ipapatake sayo. Jelyn ang dami nun at masasakit, nag aalala ako na baka hindi mo kayanin."

"Hindi lason ang iinumin ko, gamot yun Tris.. Tsaka wala akong choice, hindi ko pwedeng hindi kayanin to dahil kung hindi ko itutuloy pagkamatay parin ang bagsak ko. I rather die knowing na gumawa ako ng paraan para lumaban kesa mabuhay ng medyo matagal at mamamatay din ng iniisip na natakot ako na baka hindi ko kayanin ang gamutang ito."

"No, I'm not saying na wag mo nang ituloy to I am just saying na sobra ang mga ipapagawa nila sayo."

"Tristan walang gumaling sa mga malalang sakit na hindi dumadaan sa pag hihirap, pwera nalang kung miracle do happen pero hindi ako umaasa dun. Umaasa lang ako sa sarili ko na kakayanin ko. Jesus, doesn't know me."

Hinawakan ni Tristan ang kamay ko.

"Kilala ka nya, mahal ka nya.. He never leaves you."- Tristan

"Wag mo na akong gawan ng topic sakanya."

"Masyado kang malayo sakanya Jelyn. Try to talk to him, try praying. I know he'll listen."- Tristan

"I TRIED! A hundred times! But he never listen to me, he made me suffer in pain! Kinuha nya yung dapat maayos na buhay ko, kinuha din nya yung kaisa-isa kong bestfriend na minahal ko! Oh, right, he listened to me pala."

Kumunot ang noo nya at tinitigan ako sa mata. Hinila ko ang kamay ko. Nag lakad ako papunta sa sofa.

"He just listened."