♥Jelmine

'I'm ashame'

Chapter 24
Jelyn POV

Kinakabahan  ako habang papalapit kami sa office ng dad ni Tristan. Hindi ako pumasok ngayong araw dahil ngayon ko kakausapin ang daddy ni Tristan and at the same time magiging doctor ko na din.

"Hey, You look kinda in nervous.
Relax ok? Things will going to be ok."

Ngumiti ako kay Tristan. Nag tanong sya kung kakatok na ba sya. Tumango lang ako bilang sagot.

Pag pasok namin nadatnan namin si Tito Andrei na may isinusulat sa maliit nyang stickypad habang nakatingin sa laptop nya. Tinawag ni Tristan ang atensyon ng daddy nya kaya nag angat sya ng tingin samin.

Isang ngiti ang sumilay sa labi ni Tito Adrei.

"Take a sit son and Titania."

Nag lakad kami papalapit sa dalawang upuan sa desk nya.
Ngumiti ako. Binati ko si Tito na ilang taon ko ding hindi nakita mula ng umalis sila sa america at lumipat dito sa Pilipinas.

"It's been a year Titania, you grew into a real beautiful flower. Mas lalo kang gumanda.Hindi halatang may sakit ka. "

"Tito naman, It's still me. Nothing changed."

"Haha, ok as you said. Anyway i need to ask you a few question bago tayo mag proceed sa pag ru-run ng tests sayo para malaman natin kung gaano ba kataas ang stage ng sakit mo. It's a miracle you survive the 19th years of your life."

Ngumiti ako. Sumulyap ako kay Tristan na nakangiti sakin. Encouraging me.

Kahit ako hindi ko alam kung paano ako nakasurvive.

"Titania, when was your last check up?"- Tito

Inalala ko kung kelan ba ako huling nag patingin sa doctor ko.

"The last time i got checked up was when I'm in America. About 3 months ago, actually may pinadalang doctor si Mommy para sakin pero kumukunsulta lang po ako sa doctor ko pag ubos na yung gamot at mga pain reliever ko pero mostly pag masyadong masakit yung mga symptoms."

"Who's the symptoms?"

"Mas masakit pag napagod ako masyado. Hindi rin po ako naparalize this past few months. Mostly mabilis na pag kapagod, laging nahihilo, a red spots on my skin, and a painful headache."

Tumango si Tito at nagsulat sa clipboard na nasa harap nya.

"Who's your hair?"- tito

Hinawakan ko yung buhok ko na mas makapal kesa noon na sobrang nipis.

"Their ok Tito, unlike dati na monthly nalalagas ang buhok ko."

Tumingin si Tito sa buhok ko.

At nag patuloy.

"Ilang bote ng gamot ang naubos mo noon 3 months ago hanggang ngayon?"

"Mag sa-sampo na po yung gamot na dala ko ngayon, madalas mo kasing sumasakit ang mga muscle at ulo ko kaya napaparami ang inom ko."

"That's not good. Masyadong maraming nata-take na chemical ang katawan mo. Dapat hanggang tatlong bote lang kada dalawang buwan, baka mag break down ang katawan mo pag ipagpapatuloy mo ang ganung habit."

Ngumiwi ako. Aminado akong dinadamihan ko ang pag inom para hindi ako masyadong masaktan kasi laging nandyan si Nathan. Ayokong mahalata nya.

"I need to have a little blood from you, malalaman natin kung anong stage na ang sakit mo. Para malaman na din natin kung anong klaseng therapy ang ibibigay sayo."

Tumayo si Tito at nilahad ang kamay patungo sa isang gurney, tumayo ako at lumapit dun. Umupo ako. Lumapit naman si Tito sa isang istante para kumuha ng bagong syringe. Nanguha din sya ng iba pag gamit.

Lumapit si Tito sakin. Inayos nya yung karayom. Hinawakan nya yung nakalahad kong braso.

Tumingin ako kay Tristan na ngayon ay nakatalikod sakin.

Napatawa ako.

"You're still afraid of my blood."- me

Natawa din ng mahina si Tito bago tinusok ng tuluyan sa braso ko ang syringe.

Takot si Tristan na makakita ng dugo specially yung akin. Kahit patak payan basta dugo ko mamumutla na yan. It's because he has a trauma. When we were still kid nakita nya kung paano ako umubo ng dugo, sya din ang nakakakita tuwing kinukuhaan ako ng sandamakmak na dugo.

Naramdaman ko ang pamilyar na sakit ng hilahin ni tito ang dulo ng syringe para mahila ang dugo ko. Ramdam ko ang pag galaw ng dugo ko.

Nang mapuno yun ay hinugot na ni Tito ang karayom sa balat ko at mabilis na pinatungan ang butas sa kamay ko ng bulak na may amoy alcohol na hindi naman alcohol. Nilagyan nya ng puting tape yun para hindi makawala o mahulog.

Tumayo ako matapos yun. Lumapit ako kay Tristan. Si Tito naman nilagay sa isang tube ang dugo ko.

"Oy! Tapos na."

Nakanguso nya akong hinarap na pinagtaasan ko ng kilay.

"Problema mo?"- me

"You still love to lose your blood. May dugo ka pa ba?"

"*laughs* meron pa naman."

Ginulo nya ang buhok ko ng naka ngiti. Bumalik kami sa inupuan namin kanina dahil bumalik na duon si Tito.

"Titania, ipapatawag nalang kita ulit pag nalaman na namin ang result. Our next meeting you'll gonna know kung kelan mo sisimulan ang pag the-therapy. Wait, alam ba ng parent mo ang tungkol dito?"

Kinagat ko ang labi ko.

"Hindi ko pa po sinasabi. Gusto kong matapos yung first stage of therapy bago ko sabihin sakanila."

"Ok i wont tell them. It's your decision. Tristan, ihatid mo si Titania."

"Tsk. Kahit di mo naman sabihin gagawin ko parin eh."- Tristan

"Ah, tito magkano po ba ang babayaran ko?"

"You don't need to pay. Kami nalang tutal hindi ka naman ibang tao samin."

"Wag na po, nakakahiya naman at alam ko naman na mahal po ng bayad para sa therapy. Ako nalang ho. Malaking tulong na yung pag bibigay nyo ng hope sakin."

Bumuntong hininga si tito.

Tumikhim si Tito at tinitigan si Tristan like saying something. Hindi sya pinansin ni Tristan. Nag lakad na kami at Lumabas kami ng hospital.

"Hindi kapa nag lu-lunch, gusto mo bang kumain muna tayo?"- Tristan.

.
"I'm ok, kailangan ko ding humabol sa PM subjects namin eh. Mababa kasi ang grado ko."

"Oo nga pala nag aaral ka dito. Anong coarse ang kinuha mo?"

"Architecture, nung una tayong nag kita... Amm.. Diba sa school yun? Anong ginagawa mo dun?"

Nag kamot sya ng ulo nya.

"Nag pasa ako ng form. Lilipat din kasi ako sa school na pinapasukan mo. At the same time.. Ano.. Hinatid ko yung girlfriend ko. "

Nanlaki yung mata ko.

"S-sorry."- Tristan

Tulala parin ako. May girlfriend sya?

"OMG! May girlfriend ka na!! How lucky girl she is! Can i meet her?"

"Eh? I thought your going to shout at me."

"Why would i? I cant blame you for leaving me, sabi mo nga wala kang nakikitang future sakin. Well, siguro dun sa girl nakita mo yun so I am happy for you."

Hindi naman ako bitter sakanya. Masaya ako dahil masaya sya, alam ko naman na hindi sya sasaya sakin.

Nag iwas sya ng tingin. Nakakita ako ng sakit sa mga mata nya. Pilit na ngumiti sya.

"Tomorrow.. Let's have lunch together with her."

**********

Nilagay ko ang huling piraso ng lasagna sa isang topperware bago pinasok sa paper bag. Kinagat ko ang labi ko habang chi-necheck kong sakto lang ba yung dadalhin ko.

Satisfied na tinalikuran ko yun. Nag slice naman ako ng medyo malaking hiwa para iwan sa mga helpers dito sa bahay.. Favorite na rin kasi nila ang lasagna.

Kinuha ko ang bag ko na nakapatong sa stool. Nag lakad ako palabas ng bahay dala yung dalawang paper bag na may lamang lasagna.

Imbis si Butler Yuru ang matagpuan ko sa labas ng gate si Nathan na naka school uniform ang bumungad sakin. Hindi sya naka ngiti pero may hawak syang isang piraso ng daisy.

"Good.. Morning?"- me

Nakataas ang kilay na tinignan ko ang halaman sa gilid ko na halatang minasacre nya.

"So, ikaw na pala yung tipo ng boyfriend na manunundo.. With a steal flower? How come Mr Nathan?"

"Three months ago." Nakangisi nyang sabi.

"Bakit ngayon ka lang nanundo? Three months na kaya tayo."

"Meron kasi akong nabasa na you shouldn't make your girl feels special until maka abot kayo ng three months."

Napahagalpak ako sa tawa.

"Seriously? You take that advice? Well, kung ganun ang pamantasan ngayon, i guess walang tatagal na relationship.. The girl will just feel that you're not serious. Baka one month pala break na kayo nyan."

"Pano pala tayo umabot ng three months?"

"I'm patience you know."

Inirapan nya ako at inabot na sa kamay ko yung daisy na hindi nya alam kung natuwa ba ako dun o nairita.

"Look at this poor little daisy.. Sinira mo lang."- me

Nah, na appreciate ko ng sobra tong pag bibigay nya ng isang pirasong bulaklak. Effort din to sa pag putol no. Unlike dun sa iba na ang ganda nga eh, binili lang naman.

Kumunot ang noo ko.

"Don't tell me nabasa mo din na kailangan mamitas ng bulaklak para sa girlfriend nya?"

"I did."

"Itigil mo na nga ang pag babasa nun! Alsm mo bang 100 petal ang nasayang mo sa pag pitas ng isang daisy? Don't ever do that again!"

Well, yun ang sabi ng Mom ko.

Hinagod nya pataas ang buhok nya.

"Mine, Wag na nga natin to pag awayan! Fuck, it's just a simple flower. Get in the car. Late na tayo."

"And when did you care about being late huh, Mr. Mafia boss?"

Nag tatakang tinignan nya ako. Oh,right! Hindi pa pala namin napag uusapan yung pagiging Mafia boss nya.

Nag iwas sya ng tingin. Nag hintay ako ng sasabihin nya pero wala kaya sumakay nalang ako sa kotse. Napataas nanaman ang kilay ko dahil may napansin nanaman ako sakanya.

"This is the first time i saw you wearing our school uniform its good on you but i love seeing you wearing your Black V-neck shirt. You look hot in it."

Sya naman ang tumitig sakin pero naka ngisi sya.

Napatampal ako sa bibig ko dahil narealise ko kung ano yung sinabi ko. Namumulang tumingin ako sa labas ng bintana. I love seeing him wearing his V-neck shirt because i can see his broad chest at the same time, his V-neck shirt was the shirt he ware when... We made love.

"J-just drive."

Nakangisi syang nag maneho. Habang nag iisip ako napatingin ako sa kamay kong kinuha nya. Nakahawak ang kamay nya sa kamay ko habang nag da-drive.

Hinayaan ko nalang sya kahit mukang naiihi na ako dito sa kilig. Kinagat ko ang ibabang labi ko at bumaling nalang ng tingin sa labas.

Mag kahawak kamay kaming nag lakad sa hall way ng school. Nakakapanibago dahil hindi naman nya hinahawakan ang kamay ko dati. Mukang sinunod nga nya yung nabasa nya.

Sana mahal na rin nya ako ngayon.

Halos lahat ng estudyanteng madadaanan namin napapalingon sa kamay namin. Tapos itong si Nathan ang laki pa ng ngiti.

"Ahmm. Mine, may mga estudyanteng gustong gumawa ng couple slumbook for us. Is it ok with you?"

"No."

"But why? It looks like that interview is important for them, it's just minute Nathan. A minute isn't a big deal for you. "

"I'm busy."

"Busy on what?"

"Busy on talking, stalking, looking around on you."

"That's not a good reason!"

Tumigil si Nathan sa pag lalakad at hinarap ako.

"Hindi pwede."

Inirapan ko sya. Hinila ko ang kamay ko sa kamay nya at nauna nang mag lakad papunta sa room. Tinawag nya ako pero nauna na akong nag lakad papunta sa classroom.

Hanggang sa makarating ako sa loob ng room ay tinatawag parin nya ako. Lahat ng classmate namin ay napatingin sakin at kay Nathan. Nilingon ko ang pwesto namin pero wala pa yung eggnogs.

Walang imik na umupo ako sa upuan ko at nag halukipkip. Bumuntong hininga si Nathan.

"Fuck! Hey, all of you! Get out, Jelyn and I need to talk."

Nanlaki ang mata ko at napatayo habang tinitignan ang mga kaklase kong mabilis tumakbo palabas.

"Why did you do that!"

"Well, we need to talk."

"Look how brat you are! Pwede naman na tayo nalang ang umalis diba!?"

Humakbang sya papalapit sakin at mabilis na hinawakan ang mga braso ko.

"Pag sinabi ko bang gusto kong makipag usap sa labas papayag ka? E, hindi mo nga ako pinansin sa hallway kanina and mind you, i am King Jared.. I wont adjust myself because of them. "

"Bakit ba kasi ayaw mong mag pagawa ng couple slum book?"

"Because i'm ashame.. Nahihiya ako na pag tinanong nila ako kung paano kita niligawan ay wala akong maisasagot because i didn't court you. And you know how i hate chessy lines. It suck."

"I am just concern for those kids."

Ngumisi sya at nilapit ang muka sakin.

"Don't mind them, just mind my lips who badly want to kiss you."

There, my irritation popped like a bubble when his addictive lips claimed mine.