JILL'S P.O.V

"Uuwi na sina tito Carter kaya 'wag ka nang magsenti jan." sumimangot ako dahil sa sinabi ni Leah.

"He told me kahapon ang uwi nila. Why are they taking so long? Ugh, you know I can't bare to be away from them for a long time." tinawanan lang ako nito at tumayo.

"Huwag ka nang magmaktol jan. Get your butt out from that chair and let's go to the spa!" sabay hila niya sa akin. Kumunot ang aking noo dahil sa paghila niya sa akin.

"Ikaw nalang! And stop pulling me." sa kabila ng pag-angal ko ay hindi siya nakinig at patuloy akong hinila.

Wala akong nagawa kun'di ang magpahila nalang. Hoping that this day would end right away so that I could finally see them. I badly miss them and if I don't have some matters to settle at the school, probably I already go after them.

Lumabas kami sa restaurant at pumuntang parking lot. At sa wakas ay binitawan na ako ni Leah nang kunin niya ang susi ng kanyang lambourghini mula sa kanyang bag. Binuksan niya ang pinto ng sasakyan at hinintay akong makaupo sa passengers seat bago umikot at pumasok sa sasakyan.

"I want to change my hair color. What do you think suits me the best?" tanong niya bago pinaandar ang sasakyan.

I rolled my eyes and said, "Lahat ng kulay nasubukan mo na. Kaya bakit hindi mo alam kung ano ang mas babagay sa'yo?"

"I haven't tried all  color. There's still one na hindi ko pa nasubukan. Hindi ko pa nasubukan ang color green. Yun nalang kaya?" nahimugan ko ang excitement sa kanyang boses.

"Magmumukha ka lang lumot. But, yeah... Whatever you want. Ikaw naman masusunod. As if I can stop you." tumawa lamang siya dahil sa naging tugon ko.

It's true that whenever she changes hair color no one can stop her. Every month hindi maaaring hindi siya nagpapalit ng kulay. Sitahin pa siya ni uncle at ng kakambal niya'y hindi talaga siya papatibag.

After a few minutes, huminto kami sa tapat ng kanyang L and L Spa and Salon. Nang napatay na ni Leah ang sasakyan ay nauna siyang bumaba kasunod naman ako.

Pagpasok namin ay binati kaagad kami ng isa sa mga tauhan ni Leah. Kinausap kaagad nito ni Leah at sinabi na magpapapalit siya ng kulay ng buhok. Samantalang habang sila'y nag-uusap ay umupo ako sa nakitang couch. Iginala ko ang aking paningin sa buong paligid.

Kahit hindi ako mahilig na magpunta sa mga ganitong lugar ay hindi ko maipagkaila ang ganda ng lugar na ito. There's only few people coming here because not many can afford their service. So basically, this place is only for rich people. What I liked with this place is the lighting, the vintage furnitures and soothing aesthetic background. The whole place looks really vintage but elegant at the same time.

"Do you want a foot spa, Jill?" napalingon ako kay Leah nang binanggit niya ang aking pangalan.

"I think that would be nice." I agreed with a small smile on my lips.

I am quite familliar with Leah's people dahil madalas niya akong hilahin rito kapag nakikita niyang may vacant time ako. Minsan umaangal ako pero pumapayag nalang rin ako lalo na kapag pagod ako sa school at pati narin sa bahay. Kaya through this I can at least relax a bit.

Gina, one of Leah's emplyee assisted me to sit on the chair next to Leah. We often do this. Magkatabi kami habang siya'y nagpapagupit o nagpapakulay ng buhok samantalang ako naman ay nagfofoot spa. Sumandal ako sa upuan at inalis ang suot suot kong eyeglasses. Inilagay ko ito sa sling bag ko na pinatong ko sa table.

Nakalimutan ko itong tanggalin kanina. Kung noon ay nagsusuot ako ng eyeglasses araw-araw. Ngayon ay nagsusuot na lamang ako nito kapag nagbabasa ako. Napapikit ako nang sinimulan na ni Gina ang kanyang trabaho.

"Kailan ka ulit babalik? Hinahanap ka nina Candy. Ipinapatanong ni Ace na pwede bang pangsugal yung ID." naintindihan ko kaagad ang nais niyang ipahiwatig.

"When I am free pupunta ako doon. At paki sabi sa kanila na sila nang bahala sa mga ID's nila. And please tell Ace na hindi yon pwede gamitin pambayad sa mga kalokohan niya. Kapag nakita ko siya ulit kukutusan ko talaga iyon." nakasimangot kong sabi.

Their ID's are specially invented para maiwasan ang ganyang bagay. They can't claim their salary if they'll use it in an evil way. It's invented to avoid using the money for drugs, gambling and many others.  They can enter casinos but there's no way na pupusta sila gamit ang pera na nakuha nila galing sa organization. They can't easily withdraw money from their ID because they are monitored by the organization. Unless they'll reach the right age where they can full get the access to their ID's. Pero sa ngayong mga teenager pa lang sila, limited lang ang access nila.

Nang matapos na kami ni Leah ay kaagad ko siyang inayang umuwi. Pinilit kong huwag tingnan ang kanyang buhok na nilulumot dahil hindi ko talaga matatagalan. Mabuti nalang at medyo fade ang kulay at hindi ang lahat ng kanyang buhok ang kanyang pinakulayan kaya hindi ito masyadong masakit sa mata. Pero ganun pa man ay napapailing na lamang ako dahil next month iba na naman ang kulay ng kanyang buhok.

"Ang ganda ko sa buhok ko diba?" she asked whioe wiggling her eyebrows. Napaikot ako sa aking mata at naunang maglakad pa puntang exit.

Lumingon ako sa kanya habang naglalakad.

"Do you want an honest answer? You look hilarious. Kapag makita ni Luke ang buhok mong y-" hindi ko natuloy ang aking sinasabi dahil may biglang nabangga. Kasabay ng aking pagkasuray ang pagkatapon ng bitbit na bag ng aking nabangga.

"Look what have you done?! Pick it up! Bilis!" malakas na tili ng isang babae.

Kahit hindi pa ako nakapag-angat ng tingin ay nahuhulaan ko nang isang costumer ang nabangga ko. Mabilis kong pinulot ang prada bag na tumilapon at ibinigay sa babaeng nabangga ko. Pag-angat ko ng aking paningin ay nagkasalubong kaagad ang aming mga mata.

Her clear eyes and flawless skin made her look like an angel. This woman in front of me is beyond beautiful and the way she carry herself shows elegance.

But when I saw her eyes, an unexplainable feeling and familiarity arose within me. That feeling is weird. Becasue I feel uneasy and my gaurd instantly raised when I saw her.

"Sorry." after staring at her for a few seconds I finally found my voice to speak.

The woman beside her sneered because of my remark. She eyed me from head to toe, eyes full of disdain.

"You think a sorry is enough with what you have done? Do you know how much this bag cost? It cost more than your whole year salary. " she said and glared at me.

"Katrina, stop it." saway ng babaeng nabangga ko ngunit malumanay ang tono ng kanyang pagsalita.

"But she should pay for the damage. At binangga ka rin ng babaeng ito. Sofia, don't be too kind and let this kind of people off. "

Isang buntong hininga lamang ang narinig ko sa babaeng aking nabangga. She hopelessly looked at Leah who's currently enjoying the show by the side.

"I am sorry for my friends rude actions Ms. Leah. Your maid definitely did not mean it as she was talking to you and did not watch where she's going."

This woman is really rare. She's apologizing but at the same time pointing out what I have done wrong.

"Really?" Leah asked, half chuckling. Aware that this woman in front is just sucking up to her.

This is not new to me because socialites often get near Leah and suck up to her with the intention of climbing up. For this past few years, Leah became one of the richest bachelorette in this country. So it's not strange when people want to get to her good side.

"Let me introduce myself to you ms. My name is Sofia Bridgette Chua, Tyrone Frost's fiancee. You probably heard his name. Iimbitahan sana kita sa isang charity ball. Isa kasi ako sa mga organizer." sabay lahad sa isang golden card na kinuha niya sa kanyang bag.

Matagal na tinitigan ni Leah ang card na nakalahad sa harap niya at tila walang balak na abutin ito.

"Tyrone Frost? Who's that? I don't know what you're talking about. And let me tell you, this girl beside me is not my maid. She is my bestfriend." masungit na sabi ni Leah.

"I-i don't know." napapahiyang sabi nito sabay bawi sa kanyang kamay.

"I don't welcome judgemental people here in my shop. Just don't let me see your face again. Tara na." hinila niya ako paalis sa dalawang babae.

Lumingon ako kung saan sila nakatayo at muling nagkasalubong ang mga mata namin ng babaeng nag ngangalang Sofia. But this time, the kindness that lingered in her eyes dissapated and was replaced with contempt.

Sofia... Her name sounds very familliar to me.

And the name Tyrone is also very familliar. Parang ang pagbigkas sa pangalang 'to ay palagi kong ginagawa noon.

But I just shrugged it off. Maybe narinig ko lang ito somewhere.

...
(A/N: please bear with the errors. Thank you for reading.)