Το τέλος {76}

7 χρόνια αργότερα

Μόλις μπήκα σπίτι είδα τη Ρεβέκκα μου να κλαίει. Έτρεξα γρήγορα δίπλα της και πέρασα τα χέρια μου γύρω από τους ώμους της.

"Τι έγινε μωρό μου; Τι έπαθες;" ρώτησα ανήσυχα

"Ιάσονα" προσπάθησε να πει με βραχνή φωνή

"Τι είναι κορίτσι μου;" 

"Ει-είμαι έγκυος" είπε και ένιωσα μια ζαλάδα

"Τ-τι είσαι;" ρώτησα τραυλίζοντας από το σοκ

Εκείνη με κοίταξε και πήρα μια βαθιά ανάσα. 

"Μωρό μου αυτό είναι υπέροχο. Θα έχουμε ένα μωράκι μέσα στα πόδια μας όλη μέρα που θα μας λέει μαμά και μπαμπά" της είπα χαμογελώντας

"Ιάσονα όχι. Δε μπορώ να το κάνω. Δε θέλω να γίνω σα τη μάνα μου" μου είπε σιγά και γύρισε το κεφάλι της από την άλλη

"Ρεβέκκα μου δε θα γίνεις ποτέ σα εκείνη. Εμείς θα τα καταφέρουμε μωρό μου. Εξάλλου είμαι 27, εσύ 29, έχουμε τις δουλειές μας, το σπίτι μας και ανθρώπους που μας αγαπάνε. Τι άλλο θέλουμε;" τη ρώτησα τρυφερά και μου χαμογέλασε

[...]

"ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ. ΠΟΝΑΩΩΩ. ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΠΟΥ ΧΩΝΕΙΣ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΣΟΥ ΗΛΙΘΙΕ" άκουγα τη Ρεβέκκα να ουρλιάζει από το χειρουργείο και ξεροκατάπια.

Πέρασα το χέρι μου από τα μαλλιά μου αγχωμένος και φόρεσα τη στολή που μου είχαν δώσει. Ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου και γύρισα.

"Όλα θα πάνε καλά" είδα τον Evans να με καθησυχάζει και του χαμογέλασα.

Πλέον είχαμε γίνει όλοι μια παρέα. Ο Γιάννης καθόταν με τη μαμά μου που είχε αγχωθεί, ενώ οι υπόλοιποι καθόντουσαν στις καρέκλες τις αναμονής.

[...]

"Να σας ζήσει" μας είπε ο γιατρός και ακούμπησε το μωρό στην αγκαλιά της Ρεβέκκας.

"Μωρό μου ευχαριστώ" είπε βουρκωμένος και εκείνη μου χαμογέλασε αδύναμα.

"Σ' αγαπάω Ιάσονα. Και σένα και τον γιο μας" μου είπε και φίλησε απαλά το κεφάλι του μωρού.

[...]

"Μαμά η Χριστίνα μου πήρε κάτι από το ντουλάπι" άκουσα τη φωνή του γιου μας και αναστέναξα

"Τι σου πήρε Ερρίκο;" τον ρώτησε η Ρεβέκκα ειρωνικά και εκείνος ξεροκατάπιε

"Μπαλονάκιααα" άκουσα τη μικρή μας κόρη να τσιρίζει και λίγο αργότερα εμφανίστηκε στην κουζίνα κρατώντας ένα προφυλακτικό στο χέρι της.

Κοίταξα εκνευρισμένος τον 17χρονο Ερρίκο και εκείνος γέλασε ένοχα. 

"Τι θα γίνει με τις φωνές σας;" ακούστηκε η φωνή της 14χρονης Άννας και αναστέναξα.

Η ζωή με τρία παιδιά είναι δύσκολη.


Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top