Το κουδουνι χτυπησε και πλησιασα το θρανιο που καθοταν ο Γιαννης. Τον τραβηξα εξω από την ταξη και ξεκινησα να του λεω οσα ειχαν συμβει χωρις να παραλειψω την προσκληση της Ριτας.

"Δειξε μου το χαρτακι" ειπε με πονηρο χαμογελο

Εβγαλα το χαρτι της από την τσεπη μου και του το εδωσα.

"Εννοειται ότι θα πας φιλε. Η τυπισσα ενδιαφερεται φουλ. Θα σε κανουμε κουκλο και θα πας" ειπε και γελασα με τον τροπο που το ειπε.

Βγηκαμε στην αυλη και καθισαμε στο παγκακι. Ο Γιαννης γυρισε προς το μερος μου.

"Πρεπει να βρουμε μια κοπελα για να σε βοηθησει. Νταξει το ξερω ότι ειμαι γαματος αλλα δε μπορω να τα κανω όλα" ειπε και τον μουντζωσα.

"Δε νομιζω να εχουμε καμια" ειπα και εδειξε να το σκεφτεται.

Ξαφνικα τα ματια του ελαμψαν και με κοιταξε ενθουσιασμενος.

"Η αδερφη μου ρε" ειπε και τον κοιταξα ειρωνικα

"Σε τι μπορει να μας βοηθησει ένα 15χρονο;" ρωτησα

"Φιλε η αδερφη μου εχει καλο στυλ. Πιστευω ότι θα σε βοηθησει." ειπε και το σκεφτηκα για λιγο.

"Ενταξει" ειπα καθως δεν ειχα κατι να χασω.

"Ωραια όταν τελειωσει το σχολειο θα την παρω και θα ερθουμε σπιτι σου." ειπε και φαινοταν ενθουσιασμενος στην ιδεα.

Γελασα με τη συμπεριφορα του και σηκωθηκα από το παγκακι με προορισμο το γραφειο του διευθυντη. Ηθελα να τον ρωτησω κατι για το απουσιολογιο, αφου ημουν απουσιολογος της ταξης. Ημουν ετοιμος να χτυπησω την πορτα όταν ακουσα φωνες από μεσα.

"Αν συνεχισετε ετσι θα αποβληθειτε ολοι" φωναξε ο διευθυντης

"Α ναι; Δε μπορεις να το κανεις αυτό και το ξερεις" ακουσα τη φωνη της Ρεβεκκας και γουρλωσα τα ματια μου.

Πως τολμαει να του μιλαει στον ενικο; Ειναι ο διευθυντης του σχολειου μας.

"Τουλαχιστον μη μπλεκεις και αλλους. Το περιστατικο που εγινε προχτες στην ταξη δεν θα επαναληφθει. Το καταλαβες Andrerson;"

"Ποιο περιστατικο γαμω;" φωναξε η Ρεβεκκα και εμεινα εκπληκτος από τον τροπο που μιλουσε στον διευθυντη.

"Αυτό με το τσιγαρο Anderson. Πρωτον απαγορευεται να αναβεις τσιγαρο στο σχολειο ποσο μαλλον μεσα στην ταξη. Και σα να μην εφτανε αυτό εμπλεξες και τον Δημητριου" της φωναξε εκεινος

"Ετυχε ρε φιλε αντε μη μας πρηζεις" φωναξε και ανοιξε αποτομα την πορτα, προσπερνοντας με με νευρα.

Κοιταξα το γραφειο και χτυπησα την πορτα. Ο διευθυντης κοιταξε προς το μερος μου και μου εκανε νοημα να μπω.

[...]

Βγηκα απο το γραφειου του λυκειαρχη κρατωντας το απουσιολογιο στα χερια μου και προχωρησα προς τις σκαλες. Ηθελα να παω στην ταξη να αφησω το απουσιολογιο και να βγω για διαλειμμα.

Ενιωσα ενα ξαφνικο τραβηγμα στο χερι μου και γυρισα τρομαγμενος. Η Ρεβεκκα καθοταν ορθια, στηριζοντας το σωμα της σ τον τοιχο. 

Και φυσικα καπνιζε.

Τι πρωτοτυπο...

"Πρεπει να σταματησεις να με τραβας απο τα ρουχα. Μου εχεις ξεχειλωσει τις μισες μπλουζες" ειπα προσπαθωντας να την κανω να γελασει αλλα μαλλον δε τα καταφερα

"Δεν πειραζει. Εχεις λεφτα εσυ. Θα παρεις αλλες" ειπε ειρωνικα και φυσηξε τον καπνο στο προσωπο μου

Εβηξα ελαφρα και εκεινη γελασε κοιτωντας εξω απο το μεγαλο παραθυρο του διαδρομου.

"Τι με ηθελες;" ρωτησα

"Α ναι. Μη νομιζεις οτι δε σε ειδα που κρυφακουγες εξω απο το γραφειο του Παπαδακη" ειπε κοιτωντας ειρωνικα

"Ετυχε. Ηθελα να τον ρωτησω κατι" ειπα προσπαθωντας να δικαιολογηθω

Εκεινη με κοιταξε με σηκωμενο φρυδι αλλα δεν ειπε κατι, οποτε θεωρησα πως ηταν καλη στιγμη για να φυγω.