Μια εβδομάδα μετα η Ρεβέκκα ξαναεμφανίστηκε στο σχολείο.

Μου είχε λείψει πολύ. Μου είχε λείψει η παρουσία της διπλα μου στην τάξη. Μου είχαν λείψει τα ειρωνικά της σχόλια. Το αρωμα της.

Μου είχε λείψει αυτή.

[...]

Καθισε διπλα μου και γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος της.

"Γεια" είπα διστακτικα

Εκείνη γυρισε το κεφάλι της αργά προς το μέρος μου.

"Γεια" είπε ξερα και επέστρεψε το βλέμμα της στο κινητο της.

Ξεφυσιξα και ξαναμίλησα.

"Έτσι θα είμαστε τώρα;" ρώτησα και με κοίταξε απορημένη.

"Γιατί τι έχουμε;"

"Ρεβέκκα φιληθήκαμε. Εντάξει κατάλαβα ότι δε το ηθελες. Αλλά αφού δε το ηθελες γιατί το εκανες; Και που ήσουν τόσες μερες;" τη ρώτησα με μια ανάσα και με κοίταξε σμίγοντας τα φρύδια της.

"Τι κάναμε λέει;" ρωτησε και δεν πίστευα στα αφτιά μου. 

"Φιληθήκαμε" είπα και την κοίταξα εντονα

"Αποκλείεται. Θα το θυμούμουν" είπε γελωντας ειρωνικά και ξαναγυρισε από την αλλη.

Γουρλωσα τα μάτια μου και την σκουντηξα.

"Τι σκατά θες επιτελους;" ψιθυροφώναξε 

"Πως γίνεται να μη το θυμάσαι; Αφού εσυ με φίλησες" της είπα και γέλασε

"Ναι σιγά μη κάναμε και σεξ" είπε ειρωνικά και ένιωσα να θυμώνω ακόμα περισσότερο.

"Σεξ δεν κάναμε. Αλλά φιληθήκαμε. Για αυτό είμαι σιγουρος" είπα 

"Πολύ μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτο σου φυτο. Άραξε λίγο. Σιγά μη φίλησα εγώ εσένα" είπε απαξιωτικα και ρόλαρε τα μάτια της.

Χωρις να μπορώ να το ελέγξω πετάχτηκα πανω και χτυπησα το χερι μου στο θρανίο, κανοντας ολη την τάξη να γυρίσει προς το μέρος μας. 

"ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΟΥ" φωναξα και βγήκα με μεγάλα βηματα από την τάξη.

Βγήκα στην αυλη και κάθισα σε ένα παγκάκι για να ηρεμήσω.

Τι σκατά εγινε μόλις; Πως γίνεται να μη το θυμάται;

Έριξα το κεφάλι μου πισω και ξεφυσιξα. Ακουσα το κουδούνι να χτυπαει και κάθισα καλυτέρα στο παγκάκι. Λιγα λεπτά αργότερα με πλησιασε ο Γιάννης.

"Τι σκατα εγινε εκεί μέσα;" ρωτησε σοκαρισμενος

"Ασε με ρε φιλε γιατί θα σκάσω. Μου λέει ότι δε θυμάται το φιλι μας" είπα και σήκωσε τα φρυδια του

"Ναι βασικά αυτό αποκλείεται. Αν δε το θυμάται γιατί δεν ηρθε τόσες μερες στο σχολείο;" με ρωτησε και εσμιξα τα φρυδια μου

"Δεν εχει λογο να μου πει ότι δε το θυμάται όμως" υπενθύμισα πιο πολύ στον εαυτο μου

"Φυσικά και εχει. Δε θέλει να καταλάβεις ότι της αρεσεις" είπε και πάγωσα.

Με αργες κινήσεις γύρισα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Υστερα ξέσπασα σε δυνατά γελια. 

Ακου να αρέσω στη Ρεβέκκα.

Μόλις ηρέμησα τον κοίταξα ξανα.

"Μη γελάς" με επέπληξε εκείνος σοβαρος

Ρόλαρα τα μάτια μου επιδεικτικά και κοίταξα μπροστά μου.