Ο Γιαννης με κοιταξε αμιλητος και με τραβηξε απο τις τουαλετες. Μολις απομακρυνθηκαμε αρκετα γυρισε προς το μερος μου.

"Φιλε νομιζω πως θα πρεπει να σταματησεις να ασχολεισαι. Η κοπελα δεν ειναι απο αυτες που κανουν σοβαρες σχεσεις οποτε αστο καλυτερα." μου ειπε με λυπημενο υφος και πριν προλαβω να μιλησω, συνεχισε.

"Ξερω οτι σου αρεσει πολυ. Και το καταλαβαινω. Η τυπισσα ειναι κουκλαρα. Αλλα πρεπει να ξεκοψεις." ειπε και μου χτυπησε τον ωμο φιλικα.

Του εκανα νοημα οτι καταλαβαινω και εκεινη την ωρα χτυπησε το κουδουνι, σωζοντας με απο το να πρεπει του απαντησω.

[...]

Μπηκα στην ταξη μαζι με τον Γιαννη και καθισαμε στο συνηθισμενο θρανιο. Λιγα λεπτα αργοτερα μπηκε η καθηγητρια με ενα αυστηρο υφος στο προσωπο της.

"Λοιπον παιδια, επειδη παρατηρησα καποια θεματα στην ταξη σας αποφασισα να κανω αλλαγες θεσεων" ειπε αυστηρα και επιφωνηματα ακουστηκαν απο ολες τις μεριες της ταξης.

"Ησυχια ολοι, αλλιως θα αρχισω τις απουσιες" ειπε ξινα και πηρε την κατασταση με τα ονοματα στα χερια της.

"Αργυροπουλος με Γεωργιου.... και τελος Δημητριου με Anderson" ειπε και την κοιταξα απορημενος.

"Ιασονα πηγαινε να κατσεις διπλα στη Ρεβεκκα" ειπε και τοτε καταλαβα που ανηκε το επιθετο αυτο. 

Γυρισα αργα το κεφαλι μου προς το μερος της και την ειδα να δυσανασχετει με τις αλλαγες που ειχαν γινει στις θεσεις. 

Μαζεψα τα πραγματα μου και καθισα στην κενη θεση διπλα της. Εκεινη χωρις να μου δωσει αλλη σημασια, εριξε το κεφαλι της στο θρανιο, κλεινοντας τα ματια της. 

Το μαθημα συνεχιστηκε κανονικα, μεχρι που χτυπησε το κουδουνι.

Βγηκα στην αυλη και κατευθυνθηκα προς το κυλικειο. Μπηκα στη σειρα και αφου πηρα το φαγητο μου, καθισα στο συνηθισμενο παγκακι διπλα στον Γιαννη.

"Πως ειναι να καθεσαι διπλα στην πιο ωραια του σχολειου;" με ρωτησε ο Γιαννης πονηρα μολις καθισα διπλα του.

"Φιλε δε μου δινει καν σημασια" ειπα απογοητευμενα

"Καλα κατι θα κανουμε και για αυτο. Προς το παρον θα φορας τα ρουχα που πηραμε και γενικα θα κανεις οσα σου εχω πει και θα δουμε πως θα παει" ειπε και εγνεψα θετικα.

Το κουδουνι χτυπησε και γυρισαμε στις ταξεις μας. Καθισα διπλα στην αδεια θεση της Ρεβεκκας και περιμενα τον καθηγητη των μαθηματικων να μπει. 

"Καλημερα παιδια" ειπε μπαινοντας και λιγα λεπτα αργοτερα το μαθημα ειχε ξεκινησει.

Ξαφνικα η πορτα ανοιξε αποτομα και η Ρεβεκκα μπηκε αδιαφορη μεσα στην ταξη. Ο καθηγητης την κοιταξε θυμωμενος και σταματησε το μαθημα.

"Πως μπαινεις ετσι μεσα κοπελα μου; Δε σου εμαθαν τροπους;" της ειπε θυμωμενος

"Οχι" απαντησε εκεινη ξερα και καθισα διπλα μου.

Ο καθηγητης κουνησε νευριασμενος το κεφαλι του και συνεχισε το μαθημα χωρις να πει κατι αλλο. Ασυναισθητα γυρισα το κεφαλι μου προς το μερος της Ρεβεκκας και την ειδα να κοιταει βαριεστημενα εξω απο το παραθυρο.

Το βλεμμα μου κολλησε πανω της. Τα ματια της ειχαν παρει μια πολυ σκουρη αποχρωση ενω τα σαρκωδη χειλια της ηταν μισανοιχτα. 

Ξαφνικα γυρισε προς το μερος μου και με κοιταξε αγρια.

"Θελεις κατι;" ρωτησε και ξεροκαταπια.

"Ε-εμ ο-οχι" ειπα τραυλιζοντας

"Ωραια τοτε σταματα να με κοιτας" ειπε αποτομα και ξαπλωσε πανω στο θρανιο γυρνωντας το κεφαλι της απο την αλλη μερια.

Ξεφυσιξα απογοητευμενος και ξαναγυρισα την προσοχη μου στο μαθημα. Προσπαθησα να προσεξω οσα ελεγε ο καθηγητης αλλα μου ηταν αδυνατο. Το αρωμα της Ρεβεκκας με αποσυντονιζε.

Ευτυχως λιγη ωρα αργοτερα χτυπησε το κουδουνι. Σηκωθηκα βιαστικα και βγηκα απο την ταξη γρηγορα αγνoοντας τα περιεργα βλεμματα των παιδιων.