2 χρόνια αργότερα

"Ρε Ιάσονα που έβαλες τον αναπτήρα μου;" άκουσα την εκνευρισμένη φωνή της Ρεβέκκας και ρόλαρα τα μάτια μου.

"Στο τραπέζι είναι μωρό μου" της απάντησα και λίγο αργότερα άκουσα τα βήματά της να με πλησιάζουν

"Θα πας στη σχολή;" με ρώτησε

"Ναι θες να σε πετάξω στη δουλειά;" ρώτησα και έγνεψε αρνητικά

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μένουμε μαζί. Έχουμε το δικό μας σπίτι, εγώ πηγαίνω στη σχολή και εκείνη δουλεύει. 

"Φεύγω" άκουσα τη φωνή της από το σαλόνι και προχώρησα προς το μέρος της

"Που πας χωρίς φιλί;" τη ρώτησα και καλά θυμωμένα και εκείνη γέλασε

"Έλα εδώ μωρέ" μου είπε και με αγκάλιασε, αφήνοντάς μου ένα τρυφερό φιλί στο στόμα

"Σ' αγαπάω" της είπα ειλικρινά και με κοίταξε

"Και γω Ιάσονα" μου απάντησε και χαμογέλασα. 

Η Ρεβέκκα δεν έλεγε συχνά 'σ 'αγαπώ' οπότε κάθε φορά ήταν ξεχωριστή.

[...]

"Καλώς τους" είπε η μαμά μου μόλις άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της

"Γεια σου μαμά" την αγκάλιασα και μπήκα στο σπίτι 

"Ρεβέκκα μου τι κάνεις" ρώτησε γλυκά καθώς προχωρούσαμε προς το τραπέζι

"Σήμερα έχω να σας συστήσω κάποιον σημαντικό άνθρωπο" ανακοίνωσε η μητέρα μου και έσμιξα τα φρύδια μου

Η Ρεβέκκα μου χαμογέλασε καθησυχαστικά και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Το κουδούνι χτύπησε και η μητέρα μου πήγε να ανοίξει. Λίγη ώρα αργότερα εμφανίστηκε στην κουζίνα με έναν άντρα.

"Από εδώ ο Μιχάλης" μας σύστησε και τον κοίταξα εξεταστικά

Συστηθήκαμε και κάθισε απέναντί μας.

"Με τον Μιχάλη βγαίνουμε εδώ και λίγο καιρό" πέταξε η μητέρα μου και γούρλωσα τα μάτια μου.

Ένιωσα το φαγητό να μου κάθεται στον λαιμό και ξεκίνησα να βήχω.

"Σιγά μωρό μου" είπε η Ρεβέκκα ρίχνοντάς μου ένα άγριο βλέμμα 

"Τι ακριβώς εννοείς όταν λες ότι βγαίνετε;" ρώτησα τη μητέρα μου και εκείνη μου χαμογέλασε ένοχα.

Η Ρεβέκκα επενέβη πυροσβεστικά.

"Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις; Βγαίνουνε οι άνθρωποι. Και καλά κάνουν. Νέοι είναι ακόμα" είπε και τώρα ήταν η σειρά μου να την αγριοκοιτάξω.

[...]

Η ταινία είχε τελειώσει εδώ και αρκετή ώρα και πλέον καθόμασταν αγκαλιά στον καναπέ.

"Ιάσονα" άκουσα τη φωνή της Ρεβέκκας και την κοίταξα

"Ναι μωρό μου"

"Είσαι πολύ σημαντικός για μένα" μου είπε κοιτώντας με τρυφερά

Ένα αβίαστο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου και την έσφιξα στην αγκαλιά μου.

"Εσύ να δεις πόσο" της ψιθύρισα.